Τι στο καλό με λένε " Αχτίδα" ..για να επιβεβαιώνω την αισιόδοξη μου πλευρά ... προχωρώ!

Έφθασε κι όλας ακόμα μια εβδομάδα στο τέλος της, μια δύσκολη εβδομάδα για μας. 
Όμως πάντα με μια καλή πρόθεση να δω τα πράγματα αισιόδοξα απεφάσισα να αφήσω τα μέλλοντα  στο καλό Θεούλη και στη φωνή που μου λέει μέσα μου οτι όλα θα πάνε καλά και οτι και αυτή η δοκιμασία θα πάρει τέλος. Απλά νομίζω οτι εκείνη που περνά το ζόρι και... χορεύει στο ρυθμό είναι η Ιωάννα μου μα ... ξέρω ακόμα  όμως οτι είναι δυνατή και οτι δίπλα της έχει ανθρώπους που την αγαπούν.
Θαύμασα σήμερα την εγγονή μου που σαν ... γνήσια δική εγγονή καθάριζε πατάτες και μου είπε: 
- Γιαγιά, εγώ μαγειρεύω πια αυτές τις μέρες για να βοηθήσω και μου αρέσει! 
Ήταν σαν να έβλεπα τον εαυτό μου όταν ήμουν μικρή και η μαμά μου ήταν γιατρός σε νοσοκομείο εκτός Θεσσαλονίκης και αργούσε να γυρίσει, εγώ μαγείρευα μόνη μου και έκαμνα γλυκά για να χαρώ τον έπαινο της όταν τα έτρωγαν.
Ευτυχισμένη λοιπόν για το γλυκό μου κοριτσάκι, το δικό μου κοριτσάκι , το αγκαλιάζω και του λέω ένα μεγάλο μπράβο.
Αύριο θα μείνω σπίτι γιατί έχω και δουλειά στο εργαστήρι μου που το παράτησα λιγάκι και που πρέπει να ξαναμπώ απο εβδομάδα για κάποιες παραγγελείες που δέχθηκα .Θα κάνω κι εγώ λοιπόν τη δική μου προσπάθεια μιας και είναι αγιογραφίσεις  που με δυσκολεύουν πια λόγω του προβλήματος μου με την Πάρκινσον .Όμως νομίζω οτι στο τέλος η αγάπη μου για αυτό που κάνω θα με βοηθήσει .
Σας εύχομαι καλό ΠΣΚ κι εγώ θα περάσω καλά μιας και δέχθηκα τη πρόσκληση για την Κυριακή να την περάσω παρέα με τους αγαπημένους φίλους την Φωτεινή, τον alterego , τον Θανάση το Μακεδόνα και την Έφη κάπου στη Χαλκιδική. Νάτο λοιπόν το πρώτο μου μπάνιο στη θάλασσα...έρχεται!