Τι μέρα και αυτή!

Δύσκολη μέρα για μένα σήμερα, πάντα έτσι έρχονται όσα μας αναστατώνουν..ξαφνικά και απρόβλεπτα.
Η κόρη μου η Ιωάννα έπαθε κολικό νεφρού και έτρεχε στα νοσοκομεία κι εγώ έγινα ξανά μαμά στα δύο μικρά γιατί η μεγάλη μας λείπει στη κατασκήνωση.
Απο το πρωί στο πόδι, αγχωμένη για το παιδί μου, για όσα άφησα πίσω στο σπίτι μου, μα γιαγιά πάνω απ' όλα!
Διάβασα παραμύθια , είπα όλη τη Μυθολογία που ήξερα μιας και είναι το αγαπημένο θέμα του εγγονού μου, τάισα με μπιμπερό, έκανα κρέμες, άλλαξα πάνες, νανούρισα, τραγούδισα, προσπάθησα να βάλω τάξη σε χάος μα άδικα. Θέλησα να κάνω κάτι χρήσιμο σιδερώνοντας μα ούτε και γι' αυτό δεν με άφησαν τα άτιμα!
Στο τέλος θαύμασα απο μέσα μου τη κόρη μου που τα βγάζει πέρα με τρία παιδιά... το καθένα με τις δυσκολίες της δικής του ηλικίας. Καλά λένε κάθε πράγμα στο καιρό του.
Ένα πιάτο έπλενα δέκα μου έβγαζε ο εγγονός μου, άσε τα ποτήρια , τα παιχνίδια, τα χαρτάκια ..πάει το πακέτο με τις κόλες του υπολογιστή!
Ο Δημήτρης έφερε τη κόρη μας απο το νοσοκομείο για να αναλάβει η καημένη με πολύ πόνο συγχρόνως τα παιδιά της που καμμιά γιαγιά δεν μπορεί να πάρει τη θέση της. Έπρεπε να δείτε πως της " μιλούσε " το μωράκι μόλις την είδε!
Γνωματεύσεις 3 γιατρών ...3 διαφορετικές, διαλλέγεις και παίρνεις...πέτρα στο νεφρό, ψύξη, ισχαιμία...τι να είναι απ' όλα αναρωτήθηκαν οι φωστήρες και έδωσαν ο καθένας τους απο διαφορετικό φάρμακο για την κάθε περίπτωση!!! Ξέχασα.. φάρμακα δεν της έγραψαν στο βιβλιάριο γιατί ...δεν είχαν συνταγολόγια ..δεν τους έφεραν λέει!
Μην αναρωτηθείτε γιατί στρέφεται ο κόσμος στον ιδιωτικό τομέα, μα και πόσοι έχουν την δυνατότητα να το κάνουν; και γιατί πληρώνουμε εισφορές;
Σαν κλου της ημέρας ..πάλι έτσι ξαφνικά το μωράκι μας ανέβασε πυρετό 38 και μισό, ο γιατρός ήρθε στο σπίτι.
Πολύ κουρασμένη και ανήσυχη για πολλά σας λέω ένα γειά πριν πάω να κοιμηθώ ελπίζοντας σε μια καλύτερη αυριανή μέρα!