Πως να αντέξεις τόσο πόνο ...

 

Ανοίγω το μπλοκόσπιτο χωρίς να νοιάζομαι για τα χνάρια μου που αφήνω στη σκόνη της απουσίας μου..ο παλιός ενθουσιασμός έφυγε , έχω τόσα άλλα μπροστά μου. 

Ο κόσμος γύρω μου γκρεμίζεται , όπου και να γυρίσω φίλοι μου  ακούω κλάμα, βλέπω απελπισία , πως να αντέξω τόσο πόνο... νοιώθω ενοχή...όχι δεν είναι ο δικός μου...θα άντεχα τριπλάσια αρκεί αυτό το κακό να μην το έβλεπαν τα μάτια μου...μήπως πέθανα και είμαι στη κόλαση; Τηλεφωνώ σε φίλη καρδιακή  συνάδελφο, συμφοιτήτρια από το Βόλο να μάθω αν είναι καλά...δεν απαντάει κι εγώ ανησυχώ..

Αυτες τις μέρες είμαι " μπλεγμένη " με εξετάσεις ειδικές , με το ζόρι.. ένα μόνο εργαστήριο σε όλη την Θεσσαλονίκη...δεν μπορούν να καταλάβουν οι δικοί μου πως θέλω την ησυχία μου. Είμαι κουρασμένη, κρατώ μόνο το χαμόγελο και την επιθυμία μου να μην στεναχωρώ αυτούς που με φροντίζουν. Ευχαριστώ για την βοήθεια Αθηνούλα μου..

 Τελικά η επανάσταση μου έπιασε τόσο απλά... με την αλήθεια... κοίταξα την Νευρολόγο στα μάτια και της είπα : - Δεν νοιώθω έτοιμη, δεν θέλω να κάνω κάτι για τους άλλους αλλά για μένα.. Δεν κοιμάμαι πλέον καλά. Ευτυχώς πήρα την απάντηση που ήθελα..η ηρεμία είναι βασική στη ζωή μου. Γύρισα και μπήκα στο εργαστήρι μου που τόσο καιρό ούτε εκεί ένοιωθα όμορφα. Έβαζα την ποδιά μου, κοιτούσα τις .. λευκές.. άδειες επιφάνειες... σηκωνόμουν και έκλεινα την πόρτα πίσω μου..

Τώρα θα πάλευα το.. θηρίο με το τρόπο μου ξέρω και πιστέψτε με είμαι έτοιμη να δώσω μαθήματα σε ομοιοπαθείς ή μήπως είμαι απλά τυχερή ; Να σας πω το μυστικό, βάζω.. πείσμα στην παλέτα μου , διαλλέγω απλά εύκολα θέματα , μεταχειρίζομαι βέργα αγιογραφίας , γυρίζω το τελάρο όπως με βολεύει, ξεχνώ το αριστερό μου χέρι και βάζω αγαπημένα τραγούδια στο κινητό μου.

Προσπάθησα να βοηθήσω κι εγώ όπως μπορώ αυτούς τους απελπισμένους ανθρώπους  σκέπτομαι ότι θα μπορούσα να είμαι στη θέση τους , να χάσω τα πάντα σε μία στιγμή, φανταστείτε με να τρέχω να σωθώ με το μπαστούνι ! Ήθελα η μικρή μου βοήθεια να είναι πιο.. προσωπική και με βοήθησε φίλος γι 'αυτό . Ο άνδρας μου χαμογέλασε όταν του είπα πως νοιώθω άγχος που θα μιλήσω με άγνωστη για τόσο λεπτό θέμα...  - εσύ κατάφερες εμένα , είπε, με γράμματα και αμφιβάλεις για το τηλέφωνο ;

Μου το κρατάει μανιάτικο φίλοι μου που στον 1 1/2 χρόνο που αλληλογραφούσαμε αρνιώμουν να μιλήσουμε στο τηλέφωνο, μου άρεζε το "μυστήριο" και η λαχτάρα των φακέλων που τους άνοιγα με...χτυποκάρδι! Ήμαστε 48 χρόνια μαζί.. χέρι χέρι...άσπρισαν τα μαλλιά του πρίγκηπα μου... μα εγώ τα βλέπω πυκνά και καστανά. Σας το είπα; μου έκανε ράμπα για να μπορώ να μπαίνω στο τροχόσπιτο.

Πράγματι..τηλεφώνησα στην άγνωστη μέχρι τότε  έτσι γνώρισα την Αποστολία Τ. , κουρασμένη φωνή, κουρασμένος άνθρωπος , αρχίσαμε τυπικά, η εμπιστοσύνη κερδίθηκε βήμα βήμα . Δεν είμαι από αυτές που κάνουν ερωτήσεις , αφήνω τον συνομιλητή μου να το κάνει μόνος του όποτε και όπως θέλει. Έτσι.... μου άνοιξε την ζωή της χωρίς να το καταλάβει και η..ενοχή μου γύρισε. Υπάρχουν άνθρωποι που η ζωή τους έδωσε αλλεπάλληλα χτυπήματα..που δεν χάρηκαν τα στοιχειώδη.  Ο άνδρας μου χαμογελούσε που με έβλεπε να δακρύζω με όσα άκουγα..

Πήγαμε κτήμα, γυρίσαμε και έχω κάνει κι όλας την λίστα με το τι θα βάλω στο κιβώτιο για Τρίκαλλα από αυτά που είπε σαν αναγκαία... άρχισα να κυνηγάω τον Δημήτρη

- Θέλω κιβώτιο... σήμερα όχι αύριο...ακούς; 

Αισθάνομαι υπέροχα όταν είμαι χρήσιμη ,νοιώθω ότι η καθημερινότητα μου παίρνει χρώματα και χρώμα σημαίνει ζωή. Φίλοι μου δεν ξέρω αν είστε ακόμα μαζί μου, σας καταλαβαίνω δεν θυμώνω.. εγώ τώρα μπαίνω στο μπλοκ ανάλογα ( τόσο εγωιστικό εκ μέρους μου ) με την διάθεση μου , όταν θέλω να νοιώσω πως.... με αγαπάτε !!!! Πω πω!!! Κακομαθημένο μοναχοπαίδι τελικά είμαι να πάρει η ευχή.

Φίλοι μου βοηθείστε όπως και όσο μπορείτε ,μπορεί αύριο να συμβεί σε μας..δυστυχώς πιστεύω πως από εδώ και πέρα θα γνωρίσουμε πολλές τέτοιες καταστροφές . Θα φανώ γραφική αν σας πω πως.... οι σφραγίδες άνοιξαν όπως έλεγε η γιαγιά μου και με τρόμαζε περιγράφοντας τον τρομερό  Άρχων Μιχαήλ με το υπέροχο άλογο και την χρυσή ασπίδα.

Σας εύχομαι να έχουν τα όνειρα σας το φως που χρειάζεστε και το φως αυτό είναι...δανικό και πρέπει να το σκορπάμε για να πραγματοποιεί το σκοπό του. 

                         Αχτιδένια φιλάκια