Ευχαριστώ για τις ευχές.

 Φίλοι μου, το  Πάσχα και όσα το συνοδεύουν έκλεισε σήμερα, και κάνοντας τον απολογισμό μου θα πω ένα ....

Για την αγάπη και τις ευχές σας για την Ανάσταση και για τη γιορτή μου σήμερα Αγίου Γεωργίου και σας δίνω και ένα ακόμη λόγο για.. πρόσθετες ευχές αφού στις 21 γιόρτασα και κάτι άλλο...

Κλείσαμε 47 χρόνια μαζί.. και μη νομίζετε πως θα τα γιορτάζαμε με κεράκια όμως τα παιδιά μας μας έκαναν έκπληξη κι εμείς φυσήξαμε τα 47 που μας έβαλαν χρόνια και πουν πέρασαν σαν το νερό που κυλάει. Του οφείλω 47 χρόνια ευτυχίας, αγάπης και ασφάλειας δίπλα του  ανάβοντας την καντήλα με το φως της Ανάστασης το μόνο που παρακάλεσα ήταν να είναι γερός και να του δίνει ο Θεός όνειρα του γιατί σαν.. ψαράκι πάντα ονειρεύεται..

Η εβδομάδα μας λοιπόν πέρασε όμορφα, ήρεμα, με πολλή αγάπη και σήμερα αποχαιρετήσαμε την Ειρήνη με το Νίκο που γύρισαν στην Αθήνα με την υπόσχεση να ξανάρθουν όποτε πάρουν άδειες. Δεν πιέζω ποτέ τα αγαπημένα μου γιατί ξέρω πως η ζωή ανήκει πια σε αυτούς και οφείλουν να την χαρούν όπως πρέπει, με τις δικές τους πια οικογένειες.

Ψήσαμε το αρνάκι μας, το κοκορετσάκι, τους τζιγεροσαρμάδες την μαγειρίτσα και την κρεατόσουπα. Το..."ζητιανάκι " που σας έλεγα το κόλπο έπιασε αφού μου έφεραν οι φίλες τσουρέκια μα .. με καμάρι λέω πως η καρυδόπιτα μου " έσκισε" αφού δεν προλάβαινα να δίνω την συνταγή σε όποιους κέρασα!

Σήμερα με συγκινήσατε με την αγάπη σας, αμέτρητα τηλεφωνήματα, με δύο συσκευές στο χέρι τηλέφωνο και κινητό δεν προλάβαινα να λέω ευχαριστώ , να δέχομαι ευχές και συγχρόνως τα.. αμέτρητα.. αμέτρητα μέιλ και μηνύματα . Φίλοι μου νομίζω πως αυτό είναι το μεγαλύτερο δώρο που μου δίνει η ζωή, ανθρώπους που με σκέπτονται και μου εύχονται. Μου τηλεφώνησαν φίλοι συνάδελφοι από την Σχολή , οι δύο μεγάλοι πια καλλιτέχνες που με τίμησαν , μου ευχήθηκαν παλιοί μου πελάτες , φίλοι από τα μπλοκ, φίλοι από τα ιδρύματα ...πόσα ευχαριστώ να πω και πως να μη συγκινηθώ. Μία πελάτισσα από το παλιό μου μαγαζί μου είπε όταν την ευχαρίστησα για τις ευχές: -Πως να σε ξεχάσω , οι τοίχοι μου είναι με τα έργα σου, στο σπίτι της κόρης μου το ίδιο.. 

Νομίζω πως αυτό είναι που κάνει ευτυχισμένο ένα άνθρωπο όταν φύγει.. το χνάρι.. το αποτύπωμα που αφήνει πίσω του κι εγώ νομίζω πως τα κατάφερα. 

Αύριο φεύγουμε για το κτήμα μας για αρκετές μέρες , εκεί με περιμένουν άλλοι κι εγώ παίρνω μαζί μου τα "σύνεργα" μου για να ετοιμαστώ για το μπαζάρ των ΑΜΕΑ όσο ο ανδρούλης μου παλεύει με τα χόρτα, τα δένδρα, το θερμοκήπιο κτλ!!!!!!

Ευχαριστώ πολύ λοιπόν για όλα αυτά που με κάνουν να νοιώθω πως με σκέπτεστε και νοιάζεστε για την Αχτίδα που εξακολουθεί πεισματικά να γράφει έστω και αν ξέρω πως ότι σας λέω δεν είναι ενδιαφέρον ούτε έχει την κουλτούρα που ίσως θέλετε. Εγώ λέω τις σκέψεις μου, τη απλή καθημερινότητα μου , τα συναισθήματα μου. Ξέρω πως δεν γράφω πια συχνά, ούτε σχολιάζω πάντα  μα είμαι στα μπλοκόσπιτα  σας μόλις γράφεται κάτι γιατί σας χαίρομαι και σας αγαπώ. 

Χριστός Ανέστη φίλοι μου.. Ανάσταση σε κάθε τομέα που σας δυσκολεύει, Ανάσταση σε προβλήματα και έννοιες και πάνω από όλα στην Ειρήνη στο κράτη. 

                                      Αχτιδένια φιλάκια