Ένα στεφάνι από πηλό!

                     
                        

Σας είπα ..έχω καλή διάθεση φέτος αν και κάθε Χριστούγεννα όταν φτιάχνω διάφορα για τα ιδρύματα και τους φίλους σκέπτομαι με λιγάκι ..φόβο αν θα είμαι ικανή και του χρόνου να κάνω τόσα και ..ίσως και περισσότερα ( λέμε τώρα!!!).
Έφτιαξα λοιπόν την ιδέα που μου ήρθε χθες στο..μαξιλάρι μου!!! Άρχισα με τον πηλό κάνοντας παρέα στον άνδρα μου στο καναπέ μας γιατί μου...μουρμουράει όταν τον αφήνω μόνο και μόλις έφυγε για ψώνια άρχισα να υλοποιώ την ιδέα μου.

Πρώτα ένα στεφάνι σε χοντρό χαρτόνι διπλό μάλιστα, δύο πιάτα για το..κόψιμο και μετά το τύλιξα μετά το αλουμινόχαρτο γιατί έπρεπε να το βάλω για λίγο στο φούρνο να στεγνώσουν τα φύλα από πηλό που ήταν ατελείωτα τα αφιλότιμα!
Μετά το..ψήσιμο τα έβαψα με πράσινο χρώμα και το άφησα να στεγνώσει.

Όταν στέγνωσε το χρώμα το έβαψα ξανά με σπρέι πράσινο για να πάει την γυαλάδα που ήθελα. Εδώ θα σας πω πως τελικά είμαι καλύτερα από την επιπεφυκίτιδα όμως φοράω πια ειδικά προστατευτικά γυαλιά όταν βάφω με βερνίκι γιατί το τεστ απέδειξε ότι έπαθα αλλεργία λόγω χημικών!!!
Μετά άρχισα να βάζω τα ..στολίδια στο στεφάνι μου και με το δάκτυλο λίγο χρυσό στα φύλλα..

Όχιιιι!! δεν τελείωσε η ιδέα μου, είχε και συνέχεια και χρειαζόμουν ένα κομμάτι μουσαμά ζωγραφικής.

Νάτο το χιονισμένο χωριό και τα παιδάκια που παίζουν χιονοπόλεμο! 
Το έκοψα ολόγυρα και το κόλλησα κάτω από την κατασκευή μου. Έπειτα βέβαια μία όμορφη λεπτή κορδέλα για το κρέμασμα..

Κάπως έτσι το φανταζόμουνα με μία ..παραλλαγή γιατί αρχικά είχα σκεφτεί έναν Άγιο Βασίλη στο κέντρο μα ..άλλαξα γνώμη όπως καταλαβαίνετε.
Έχει διάμετρο 20 εκατ. και θα στολίσει το τοίχο μία φίλης γειτόνισσας που ελπίζω να το χαρεί.
                                         Αχτιδένια φιλάκια