Μία παράσταση με εκπαιδευτικό χαρακτήρα!

                 
                                           

Πέστε μου ποια έγινε γιαγιά και δεν έχει πάρει τα ..ψηλά βουνά από καμάρι για το εγγόνι της φανταστείτε λοιπόν εμένα που τα έχω 4 ..ζωή να έχουν.
Το καθένα διαφορετικό , με διαφορετικές επιλογές στη ζωή τους που αρχίζει τώρα βέβαια.
 Η εγγονή μου η Βάσια  ( ομολογώ της έχω αδυναμία ) εργάζεται συγχρόνως με τις σπουδές της και είμαι περήφανη γι' αυτήν γιατί ...τα προλαβαίνει όλα σαν τη μαμά της και έμαθε να στηρίζεται στις δυνάμεις της κάτι που το θεωρώ βασικό.
Έτσι τώρα ήρθε η σειρά του Πασχάλη μου που βρίσκεται σε Μουσικό Σχολείο και συγχρόνως εδώ και καιρό σπουδάζει στη θεατρική σχολή του Κου Βουτσινά. Διακρίθηκε σε παραστάσεις  όπως η Άννυ και ένα σωρό επόμενες στο θέατρο Αυλαία, με τελευταία την παράσταση "Ο Αριστοφάνης αλλιώς..." στις 22 Σεπτεμβρίου. Θα ομολογήσω πως εγώ με τα..μοντέρνα θεάματα δεν τα πάω καλά , είμαι ενάντια στις διασκευές και αρκετά κλασική ώστε να θέλω τον Αριστοφάνη όπως τον φαντάζομαι.
Μετά από οντισιόν με αθηναϊκή νεανική σε 2000 παιδιά στη Β. Ελλάδα πήρε το εισιτήριο να αρχίσει επαγγελματική είσοδο στο θέατρο σε μιούζικαλ πάντα αφού έχει το ταλέντο της κίνησης, έκφρασης και άνω από όλα της φωνής. 
Σήμερα λοιπόν έκλεισα εισιτήρια για τις..7 Νοεμβρίου να τον χαρώ όχι στα εγκαίνια που θα έχει πολυκοσμία αλλά σε πιο ήσυχο καιρό για να τον χαρώ όπως πρέπει εμείς οι παππούδες και κάποιες φίλες μας. 
Πρόκειται για ένα Μουσικό θέαμα για παιδιά που παιζόταν στο "Αθήναιον" βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο και έχει εκπαιδευτικό νόημα. Αφορά το δρόμο προς την ενηλικίωση ενός νέου κοριτσιού , την αγάπη για τον εαυτό της μέσα από τον δρόμο των συναισθημάτων , την  αγάπη, τον φόβο, την οργή , τον θυμό, την ζήλια, τον ανταγωνισμό , τα πρέπει, τα θέλω , τα μου αρέσει και τις ευθύνες της.
Λοιπόν όποιος είναι Θεσσαλονίκη μπορεί να δει αυτή τη παράσταση με τα παιδιά της αφού ανοίγει φτερά για τα σχολεία .



Εύχομαι τον αγαπημένο μου τρυφερό εγγονό Πασχάλη να έχει τον δρόμο που διάλεξε ολάνοιχτο μπροστά του και έχει τον θαυμασμό μου γιατί κι αυτός τα...προλαβαίνει όλα σαν την μαμά του και νίκησε το πρόβλημα του με την δυσλεξία αποδεικνύοντας πως όλα μπορούν να αντιμετωπιστούν με το σωστό τρόπο και την σωστή βοήθεια από την οικογένεια του.

                           

Φίλοι μου..είπαμε...χαζογιαγιά όπως όλες όμως!!!! Ο Δημητράκης στα 10 έχει δρόμο μπροστά του αν και τον..κόβω για κλασικά σοβαρό σαν τον χαρακτήρα του , αν και έχω βλέψεις να τον δω με τη τάση που έχει να ζωγραφίζει να πάρει κάτι από τη γιαγιά του.

                                          

 Όσο για τον μικρό Κωνσταντίνο..προς το παρόν δεν αφήνει φαγητό, γλυκό και ότι τρώγεται να κυκλοφορεί στη κουζίνα της μαμάς του!

                                         

Χαζογιαγιά..το ξαναείπαμε..το δέχομαι και το επιβεβαιώνω απλά επιφυλάσσομαι να σας δω όταν θα γίνετε κι εσείς έτσι όταν δυο χεράκια τυλιχτούν γύρω από το λαιμό σας λέγοντας την μαγική λέξη"ΓΙΑΓΙΑ"
Αχτιδένια φιλάκια