Μελαγχολική..

Να για μία φορά που ΔΕΝ θα σας αρχίσω με το ..πόσο όμορφα πέρασα στο κτήμα... ήταν ένα δύσκολο 3ήμερο για μας και για τους δύο αφού δεν μπορέσαμε να σώσουμε ένα σκυλάκι που έπεσε στα χέρια μας πεταμένο στα ..άχρηστα.

 Δεν θέλω ούτε την εικόνα του να σας βάλω γιατί ακόμα αυτό το βλέμμα του με πληγώνει. Το σκυλάκι πέθανε δυστυχώς μετά την δεύτερη μέρα και η ματιά του δεν ξεχνιέται.. 

Έτσι βάζω στην άκρη αυτό που μας πλήγωσε και τους δύο και σκέπτομαι πως η ηλικία μας αυτή μας έχει κάνει ακόμα πιο ευαίσθητους ιδιαίτερα στα ζώα.

Τότε πάλι ήρθε δίπλα μου αυτό που πάντα με θεραπεύει, με κάνει να ξεχνιέμαι ..

Τελικά ενώ πέρσι μουρμούρισα πως δεν βρίσκω ευκολία να ζωγραφίζω εδώ μάλλον έκανα λάθος και βρήκα την "γωνιά" μου όπως πάντα λέω.

Η αλήθεια είναι πως οι γείτονες δεν μας αφήνουν μόνους και η παρέα τους μαζί με τα καφεδάκια μας γεμίζουν την ημέρα και τα απογεύματα μας.

Ο Δημήτρης μου φέρνει κάθε μέρα ένα τριαντάφυλλο από τις τριανταφυλλιές μας που γέμισαν κάθε γωνιά στο κτήμα.

Αυτή η αναρριχώμενη σκεπάζει και στολίζει την γωνιά της Κλώντης μου..Γεμάτη μπουμπούκια να της θυμίζουν πόσο μου λείπει.. Στις 29 κλείνει ένα χρόνος φίλοι μου χωρίς το παρεάκι μου.

Το διπλανό μας χωράφι είναι μία θάλασσα από χαμομήλια και βέβαια μάζεψα για όλους τους φίλους και για μένα!!

Θα κλείσω βέβαια με το κυριότερο για να σας ανοίξω την όρεξη!! Οι κερασιές μας άρχισαν να ας δίνουν καθημερινά τα πανέμορφα κερασάκια τους 

Όποιος μπαίνει στο κτήμα κόβει και λίγα κερασάκια, νομίζω πως αυτή είναι η ομορφιά να τρως κάτι κατευθείαν από το δένδρο και χωρίς φάρμακα.

Φίλοι μου σας εύχομαι μία όμορφη εβδομάδα, στο σπίτι πια έχω από αύριο  ένα σωρό δουλειές από...φοροτεχνικό ( φτου στο κόρφο μου!!) , μέχρι βγάλσιμο χαλιών από την κυρία που με βοηθάει και τα μαθήματα μου με τις μικρές μαθήτριες μου . 

                                       Αχτιδένια φιλάκια