Μία ταινία που μου άρεσε!

                   

Θα ομολογήσω ότι αγαπώ πολύ τις ταινίες και όπως με τη μουσική βλέπω και ακούω τα πάντα ανάλογα με τη ψυχική μου διάθεση της στιγμής! Κάποτε πηγαίναμε με τον άνδρα μου σινεμά, μα τώρα πια ο κινηματογράφος μπήκε στο σπίτι όλων μας .
Τα απογεύματα λοιπόν και τα βραδάκια αράζουμε στον γωνιακό μας καναπέ και βλέπουμε ταινίες παρεούλα με ότι μας κάνει όρεξη να ..μασουλήσουμε ή να πιούμε.
Τώρα τελευταία κολλήσαμε με την Netflix και έχει μεγαλώσει το..ρεπερτόριο μας.
Χθες λοιπόν ψάχνοντας γιατί ακόμα δεν το έχουμε μάθει πολύ καλά , ψάχνοντας λοιπόν πέσαμε σε μία ταινία κοινωνική από ότι καταλάβαμε εν συνεχεία που μας καθήλωσε και ξεχάσαμε τα...φρουτάκια που είχε καθαρίσει ο ανδρούλης μου στο πιάτο!!

                                        ΑΝΤΙΚΡΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΗΛΙΟ

Την επέλεξα σχεδόν στη τύχη γιατί στη περίληψη η βασική ιδέα της ταινίας μιλούσε για το ταξίδι μιας Κουρδικής οικογένειας στην ανάγκη να..ζήσουν. Με τα πρώτα λεπτά κατάλαβα ότι ήταν ένα πλούσιο ηθογραφικό και ρεαλιστικό έργο . Βλέπεις τον τρόπο ζωής τους, τη θέση της γυναίκας που γεννάει 5 κορίτσια στη σειρά και ο άνδρας της επικαλείται την παράδοση αν δεν γεννηθεί αγόρι να την χωρίσει. Την ανεπίτρεπτη στάση των ανθρώπων αυτών απέναντι σε ένα αγόρι με διαφορετική σεξουαλική στάση ζωής, τα έντονα συναισθήματα, την αδιαφορία σε κάθε τι που βρίσκουν διαφορετικό από το δικό τους ..σωστό..
Εντελώς περιληπτικά σε ένα από τα προβλήματα που μας δείχνει η ταινία,  το αγόρι γεννιέται στην 6η  γέννα σακατεύοντας την νεαρή μητέρα. Όπως καταλαβαίνετε βλέπετε τις αλήθειες της ζωής των γυναικών αυτών, κουλτούρα, ήθη και έθιμα, μα βλέπετε και τις σωστές ιδέες που μπορεί να υπάρχουν ακόμα και σε άμαθους αγράμματους ανθρώπους. Κάποια στιγμή  μονολογεί ο γηραιός πρωταγωνιστής: -Η οντότητα που λέγεται Θεός ή όπως τον αποκαλούν οι διάφοροι λαοί παιδί μου είναι ..Ένας.. ., η Αγάπη δεν πρέπει να έχει σύνορα, και η Ειρήνη είναι κάτι που μόνον οι γυναίκες όλων των λαών μπορούν να την φέρουν γιατί το δάκρυ και ο πόνος είναι αληθινός μόνο στη καρδιά μιας γυναίκας μάνας που σπαράζει επάνω σε αδικοχαμένο παιδί.
Εν περιλήψει θα πω πως οι πρωταγωνιστές είναι Κούρδοι χωρικοί που ζουν όλοι μαζί σε βουνά με σπηλιές και άνυδρα εν μέσω δύο στρατών του Τουρκικού επίσημου του κράτους και των ανταρτών που μάχονται τους Τούρκους . Ο γέρος πατέρας τυφλός από έκρηξη , τα 4 αδέλφια ο καθένας με την οικογένεια και τα προβλήματα του, οι ηλικίες από 60 έως 16 ετών. Στην οικογένεια του πρωταγωνιστή μεγαλύτερου δύο παιδιά ,αδέλφια σε διαφορετικά στρατόπεδα, το τρίτο αγόρι μένει ανάπηρο από νάρκη, η μάνα πέφτει σε ψυχικό σοκ και αρνείται να μιλήσει πια. Ο παππούς τυφλός  τα άλλα παιδιά παντρεμένα με παιδιά , όλες οι οικογένειες σαν μία οικογένεια οπότε και οι γάμοι συγγενικοί. 
Ο πόνος του μεγάλου παιδιού (πρωταγωνιστή)  που δεν μπορεί να βάλει στο τοίχο τη φωτογραφία του αντάρτη γιου γιατί είναι..κατά το νόμο τρομοκράτης. Για να πάνε τα παιδιά σε σχολείο πρέπει να ..περπατήσουν 40 χιλιόμετρα , το ίδιο για να πουλήσουν το τυρί και τα όσα φαγώσιμα κατασκευάζουν .Για να περάσουν την απόσταση αυτή δέχονται επιθέσεις από αεροπλάνα του στρατού και ιρακινά όπλα.
Ο αντάρτης έρχεται να δει τη μάνα κρυφά..ο στρατός τους επιτίθεται με αποτέλεσμα νεκροί οι δύο γιοί.Φοβερή η εικόνα της αναγνώρισης των νεκρών από τον πατέρα, η διάκριση του στρατού ολοφάνερη  .Στα 4 φέρετρα με την τουρκική σημαία  ο ένα γιος και στο λάκκο σαν σακί ματωμένο αντάρτης  νεκρός.
Ο σπαραγμός της μάνας μου θύμισε την ταινία των παθών του Χριστού το σπαραγμό της Παναγίας. Μέσα σε όλες αυτές τις παράλληλες ιστορίες των αδελφών πλανάται η ζωή του 18χρονου αδελφού που είναι..διαφορετικός και εισπράττει το ξύλο και την οργή των ...σωστών ανδρικών προτύπων.
Η εκδίκηση του κράτους που θεωρεί συνεργάτες των τρομοκρατών όλη την  οικογένεια  είναι η εκκένωση του χωριού, το σβήσιμο από το χάρτη.
-Που θα πάμε..λέει ο πατέρας, πως θα ζήσουμε;..
Εδώ χωρίζεται η οικογένεια, ο πατέρας με τη γυναίκα και τον σακάτη γιο κυνηγάει το όνειρο του να πάει στην..Νορβηγία..εκεί ζει ο αδελφός του και θα τον βοηθήσει. Τα 3 αδέλφια του με τη γυναίκα του ενός και τα 6 παιδιά στη Κωνσταντινούπολη. Το ταξίδι ξεκινάει..ο πατέρας δίνει τα πάντα που έχει σε διακινητές Τούρκους, τους περνούν στην Ελλάδα και από εκεί φθάνουν Δανία.Ο αδελφός τους παραλαμβάνει και τους πάει Νορβηγία και εκεί ..συλλαμβάνονται , λίγο πριν την απέλαση το Νορβηγικό δικαστήριο σοκάρεται με το λόγο του πατέρα και το κομμένο από νάρκη πόδι του  16χρονου γιου.
Εδώ εγώ θαυμάζω  την συμπεριφορά του κράτους τους που τους δίνει δουλειά, βάζει τεχνητό πόδι στο παιδί και χρήματα σύνταξη για την μόρφωση του.
-Θα μας δώσουν χρήματα; λέει ο πατέρας..μα δεν δουλέψαμε γι΄αυτά..πως να τα δεχθώ;
Οι υπόλοιποι στη Κωνσταντινούπολη ζουν τη δική τους μάχη.Οι δύο δουλεύουν στο λιμάνι και βγάζουν τον επιούσιο,  ο ένας με τα 6 παιδιά αντιμετωπίζει το πρόβλημα της νεαρής γυναίκας που  εγχειρίζεται για αφαίρεση μήτρα λόγω τοκετών.
Η γιατρός τα λέει όλα για τη ζωή αυτής της κοπέλας μόνο με τις ερωτήσεις της.
-Πότε παντρευτήκατε ;
-Στα 13 μου..
-Πόσα παιδιά;
-6 ..
- Υπάρχει συγγένεια μεταξύ σας;
- Πρώτος ξάδελφος.
-Το πρώτο κοριτσάκι 12 ετών είναι με καθυστέρηση διανοητική...
-Του Θεού..
Η νεαρή μάνα μπαίνει νοσοκομείο, ο πατέρας αφήνει μόνα τα παιδιά για τη δουλειά βάζοντας την επόμενη μεγάλη κόρη υπεύθυνη 11 ετών, μα κι εκείνη παιδί..κατεβαίνει να παίξει, είναι παιδί...το μωρό λερώνεται και τα δύο μικρότερα κοριτσάκια 6 και 7 το βάζουν στο..πλυντήριο να το καθαρίσουν, ο παππούς τυφλός δεν βλέπει να αποτρέψει.
Το παιδί πεθαίνει, ο σπαραγμός του πατέρα ατελείωτος μα..στα κορίτσια του δεν λέει παρά:
-Εγώ φταίω λουλούδια μου, όχι εσείς..ο Αλλάχ μου έδωσε το γιο ο Αλλάχ μου τον πήρε.
Το δικαστήριο τους αθωώνει λόγω ..ελλειπόντων στοιχείων μα τα παιδιά μπαίνουν σε ίδρυμα πλέον μέχρι να επιστρέψει η μάνα που βρίσκεται σε κακή κατάσταση στο νοσοκομείο αγνοώντας τα όσα έγιναν..Μετά από μήνες επιστρέφει και δέχεται το χαμό , την κατάσταση και το πόνο του .Η μάνα όμως ανοίγει τις φτερούγες και τα κορίτσια επιστρέφουν δίπλα τους.
Ο νεαρός ομοφυλόφιλος μπλέκει με κύκλωμα που τον οδηγεί να φύγει από την οικογένεια και να μπλεχτεί με πορνεία πράγμα αδιανόητο για την οικογένεια. Τα αδέλφια τον ψάχνουν, τον διαπομπεύουν και το έργο τελειώνει με την εκτέλεση του νεαρού.
Εδώ δικαιολογείται ο τίτλος. είχε πάντα μαζί του ένα μικρό κουτάκι με ένα..λουλούδι που έβγαινε στο χωριό του.Είμαι διαφορετικός, έτσι γεννήθηκα, ο Αλλάχ με έκανε έτσι σαν το λουλούδι μπαφίν..ζει στο σκοτάδι , ανθίζει σε αυτό..μόλις αντικρίσει τον ήλιο πεθαίνει..όπως εγώ..
Φίλοι μου λυπάμαι που δεν μπόρεσα να το βρω στο You Tube για να σας βάλω εικόνα και τον σκηνοθέτη. Απλά σας λέω ότι είναι βραβευμένη σαν ξενόγλωσση ταινία με τον Χρυσό Φοίνικα.
Ξέρω ότι σας κούρασα μα όταν ενθουσιάζομαι με κάτι θέλω να σας τα μεταφέρω.
             Αχτιδένια φιλάκια