Ελληνικός παλιός κινηματογράφος.

                                    

Αυτό το καιρό φίλοι μου κάνοντας παρέα στον άνδρα μου αναγκαστικά του έκανα το χατήρι και έβλεπα ότι..έβλεπε, δηλαδή πολλές μα πολλές Ελληνικές ταινίες που του αρέσουν γιατί μεγαλώνοντας στο Βέλγιο όλες αυτές ήταν άγνωστες γι' αυτόν . Θα μου πείτε και μετά..όταν ήταν στην Ελλάδα δεν τις έβλεπε; Μα φίλοι μου , ήμασταν νέοι και η τηλεόραση ήταν έξω από τα προγράμματα μας αφού είχαμε άλλους τρόπους διασκέδασης.
Βέβαια τις περισσότερες τις είχα δει μία και δύο φορές μα το ξέρετε το ρητό: Τρώγοντας έρχεται η όρεξη..Άρχισα να τις βλέπω με άλλο μάτι..κάτι σαν..τουρίστρια σε ξένο μέρος αφού άρχισα ασυναίσθητα να προσέχω τα μέρη που γυριζόντουσαν , να συγκρίνω τους τόπους με τη σημερινή μορφή τους, και κατάλαβα ότι είναι κατά κάποιο τρόπο ένας φυλαγμένος θησαυρός από τόπους, ήθη, έθιμα, νοοτροπίες εποχών και τρόπο ντυσίματος.
Στο ΟΤΕ TV υπάρχει ξεχωριστό κανάλι με ελληνικές ταινίες και είδα και ταινίες που εγώ σίγουρα ήμουν..νήπιο αφού δεν αναγνώριζα ούτε καν τους ηθοποιούς.
Χωρίς να το θέλω έψαχνα να ανακαλύψω ποιο μέρος ήταν αυτό με τις ..χωμάτινες λακκούβες και τα σπιτάκια τα μικρά, έβλεπα στο βάθος την..Ακρόπολη και γύρω..βουνά και σπιτάκια αραιά και πρόχειρα.. Πρόσεξα  συμπεριφορές  αναρωτιόμουν πως τότε ανεχόντουσαν τα κορίτσια το διαχωρισμό τους από τα...παιδιά ( αγόρια) από τους γονείς, την φτώχεια που υπήρχε, τις τιμές που έδιναν στα διάφορα φαγώσιμα , στο ταξί, στα κέντρα διασκέδασης.
Παρατήρησα ακόμη και τα φάρμακα που έδιναν τότε, αναρωτήθηκα πως κάνανε τις εγχειρήσεις  και τις αγωγές χωρίς καν αντιβιοτικά..
Προχθές έβλεπα μία ταινία που με βίας αναγνώρισα τον Κατράκη και τον Αλεξανδράκη να προσπαθούν να κλέψουν να διαρρήξουν πόρτα με μία..λίμα και τελικά να προσφέρουν και πρώτες βοήθειες στο..θύμα τους! Πεθερά και σύζυγος γκρινιάρα  την Σαπφώ Νοταρά και άλλους πρόσφυγες να μένουν σε ένα δωμάτιο 6 άτομα,όλοι στρωματσάδα στο πάτωμα και  να μοιράζονται τη φέτα το ψωμί σε κομματάκια..να κλέβουν το λάδι από τα καντηλάκια για να ταΐσουν το άρρωστο παιδί..
Είδα βέβαια και νεώτερα που τα είχα ξαναδεί και την αγαπημένη μου την μοναδική Ρένα Βλαχοπούλου που την θεωρώ σαν την μοναδική ηθοποιό που της αξίζει η λέξη Σταρ ή τον αξέχαστο Έξαρχο με την μοναδική ατάκα: -Τράβα μαλλί...τράβα μαλλί..
Ίσως σας είναι βαρετή πλέον η Ελληνική παλιά ταινία μα..αν τις προσέξετε φίλοι μου με άλλο μάτι θα δείτε πως έχω δίκιο.
 και θα βρείτε ενδιαφέρον όχι ίσως σαν σενάριο και ταινία μα σαν ένα σεντούκι με παλιές αναμνήσεις πλούσιες σε συναισθήματα και γνώσεις.
                             Αχτιδένια φιλάκια