Παρασκευή 18 Φεβρουαρίου 2011

Σας γράφει ένα..πτώμα...


Περνώντας όλη μέρα με τα εγγόνια μου τελικά μπόρεσα να σκεφτώ πόσο δύσκολος είναι ο κόσμος των παιδιών γιατί το καθένα είναι ένας...διαφορετικός χαρακτήρας που θέλει και τον ανάλογο χειρισμό..
 Θυμήθηκα το καιρό που μπήκα για πρώτη φορά σε μία τάξη για να αντιμετωπίσω τα παιδιά σαν διδάσκουσα ! 
θυμήθηκα τον πανικό που ένοιωσα όταν αντίκρισα τα δεκάδες μάτια που  ήταν αυτό ακριβώς που σας είπα πριν .. ένας κόσμος διαφορετικός.
Σύντομα βέβαια και σαν κάποια άμυνα προσπάθησα να σταθώ μπροστά τους σαν κάτι ανάμεσα σε καθηγήτρια και μητέρα πλησιάζοντας τα όπως μπορούσα. Άρχισα να τα μαθαίνω και να τα βρίσκω το ...κουμπί τους που λένε δοκιμάζοντας στο καθένα μια σειρά από δικούς μου τρόπους προσέγγισης.
Το ίδιο ήτανε με τα δικά  μου παιδιά , δύο διαφορετικές προσωπικότητες , το ίδιο τώρα με τα εγγόνια μου. Τρία παιδάκια, αδελφάκια μα  το καθένα μοναδικό.
 Μη νομίζετε επειδή λέω ότι τα αγαπώ και τους κάνω χατίρια ότι είμαι από εκείνες τις γιαγιάδες που τα αφήνουν ανεξέλκτα..κάθε άλλο..ποτέ δεν ήμουν υπερπροστατευτική και υπερβολικά ανεκτική. 
 Για μένα απλά η λέξη " αταξία " δεν έχει ίσως την σημασία που έχει για τους άλλους.
Δεν μαλώνω τα παιδιά που λερώνουν με χρώματα ίσως το τραπέζι, που αλλάζουν τη θέση των επίπλων για να φτιάξουν ένα " σπίτι δικό τους¨" όπως αυτά το φαντάζονται . Δεν τα μαλώνω όταν κάνουν το σαλόνι πίστα και χορεύουν ή όταν κάνουν αυτοσχέδιο θέατρο και σκαρώνουν ολόκληρη παράσταση. Για μένα αυτό είναι φαντασία και δημιουργία..
Αταξία είναι να βγαίνουν από τα όρια που τους έχω θέσει εξ αρχής. .. Είμαι πάντα ξεκάθαρη μαζί τους στα " πρέπει"  και στα " οφείλουν " που θέτουν στα παιδιά τα όρια. Δεν ανέχομαι καυγάδες μεταξύ τους ή να μαλώνουν  με άλλα παιδιά για διαφόρους  λόγους , να σπάζουν χωρίς αιτία τα πράγματα των άλλων ή ακόμα και τα δικά τους, να μιλούν άσχημα και με θρασύτητα.
Ίσως δεν έχω δίκιο μα για μένα ΑΥΤΗ Η ΕΙΚΟΝΑ..δεν είναι αταξία..ένα σπίτι μέσα στο σπίτι μου σήμερα για να παίξουν θέατρο..μάλιστα..θέατρο! Όπως βλέπετε καλέσανε και φίλες και τα δίδυμα από δίπλα..σύνολον δηλαδή...6 παιδιά!!!



Όχι ότι δεν φώναξα μερικές φορές, μα πάντα οι φωνές μου έχουν λόγο και γι' αυτό ..πιάνουν τόπο!
 Δεν με έχετε δει ποτέ να κοιτώ με εκείνο το βλέμμα " κάρφωμα"  που λέει και η κόρη μου, απλά τώρα στα εγγόνια είναι πιο ..ήπιος!
Πάντα πίστευα ότι τα παιδιά πρέπει να ξέρουν τα όρια τους με τους μεγάλους, να μπορούν να σταματούν εκεί που πρέπει να σταματήσουν και  να σέβονται τον απέναντι τους ανεξαρτήτως ηλικίας. Αυτά είναι πράγματα που δεν σου τα μαθαίνει η εκπαίδευση σε ανάλογο κλάδο μα η οικογένεια και οι αρχές που πήρες.
Ξέρουν ότι δεν θα συγχωρέσω ποτέ να μου βγάλουν γλώσσα, να μην υπακούσουν στο " όχι " που θα βροντοφωνάξω μα και ξέρουν ότι θα ζητήσω συγνώμη όταν μέσα στη ζάλη μου κάνω εσφαλμένη κρίση και μαλώσω άδικα κάποιον .
Το παιδί πρώτα πρέπει να σέβεται κάποιον και μετά να τον αγαπά και ο σεβασμός αποκτάται ενώ η αγάπη πολλές φορές βγαίνει από την καρδιά αυθόρμητα από δεσμούς αίματος.
Δεν δωροδοκώ ποτέ το παιδί για να μ' αγαπήσει και όταν τους κάνω τα χατίρια σε κάτι πάντα δικαιολογώ τη πράξη μου αυτή όχι σαν δωροδοκία μα σαν ευχαρίστηση γιατί..ήτανε υπάκουα, διάβασαν τα μαθήματα, έκανα κάποια πράξη που με συγκίνησε...
Όταν δίδασκα εκείνα τα 6-7 χρόνια με αγάπησαν και τα αγάπησα, εκείνα τα άγνωστα κάθε χρονιά παιδιά γινόντουσαν για μια χρονιά δικά μου και πιστέψτε με μου το ανταπέδωσαν ..
Η κόρη μου με το γαμπρό μου ήρθαν να πάρουν τα μικρά και η Ιωάννα μου είπε:
- Μάνα σε βλέπω λίγο έτοιμη να πέσεις..
Δεν είχε και άδικο.. δεν μπορώ πια να θυμηθώ πόσα τοστ έκανα, πόσες κρέμες, πόσα φαγητά, πόσο γάλα, πόσα πιάτα τραχανά  ! Τα παιδιά μου δεν ήρθαν το μεσημέρι τελικά και τα μικρά μου ζητούσαν ..όσα δεν είχα κάνει.....
Αύριο θα έχει η ξαδέλφη της ή Νάνση σειρά να τα κρατήσει προσφερθείσα με ..τρία δικά της παρακαλώ!!! ( Νάνση κορίτσι μου σε λατρεύωωωωω! Δεν άντεχα δεύτερη συνεχόμενη μέρα)  Τελικά υπάρχουν πολλές ηρωίδες ...Την Κυριακή ..η σειρά μου πάλι μα κάλεσα βοήθεια την φίλη μου Ελένη ..
Σας εύχομαι καλό ΣΚ φίλοι μου ..και ...ΝΑΙ...είμαι πτώμα!!!!!!!!

27 σχόλια:

Magdalene B. είπε...

Συμφωνώ απόλυτα με την οπτική της αταξίας. Όταν φωνάζεις στο κάθε τι, πετυχαίνεις όχι μόνο τα αντίθετα αποτελέσματα, αλλά και εγκλωβίζεις τα παιδιά, τους κόβεις το όνειρο στη μέση ρε παιδι μου! Τα όρια είναι άλλο θέμα,και όταν έχεις θέσει τους όρους σου, και διασκεδάζεις-ζεις με τα παιδιά , θα σε υπακούσουν και στο οχι. Απο όταν έγινα μαμα και μετα, μου είναι πολύ πιο εύκολο να λειτουργήσω και ως εκπαιδευτικός. Η ευαισθησία μεγάλωσε και η κατανόηση επίσης!Και απο πριν ήμουν ευαίσθητη, αλλά πολλά πράγματα τα έβλεπα υπερβολικά!τώρα ναι μεν μπορεί να δω υπερβολές, αλλά συμμερίζομαι περισσότερο τις μαμάδες.Καλή ξεκούραση, Αχτίδακι και καλό Σαβατοκύριακο!

Rena είπε...

Κι εγώ αυτά τους άφηνα και τους αφήνω ακόμα να κάνουν,το σπίτι άνω κάτω αλλά για δημιουργικούς λόγους,πολλές μπογιές,πολλά χαρτιά,πολλούς φίλους αλλά άμα άρχιζαν τσακωμούς τέλειωναν όλα!

Ανώνυμος είπε...

@Αχτιδα ,μανουλα μου να δώσεις φιλιά σε όλους και στην Νανσυ

Teteel είπε...

Πολύ σωστές οι αρχές με τις οποίες μεγάλωσες τα κορίτσια σου, και οι τρόποι με τους οποιους συμπεριφέρεσαι τώρα στα εγγόνια σου!
Θα ήσουν τέλεια δασκάλα για τα παιδιά, είμαι σίγουρη!
Καλή ξεκούραση, καλό Σαββατοκύριακο!

Act είπε...

KAΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ ΑΧΤΙΔΑ !!

Ειρηνη Σ είπε...

'''ξέρουν ότι θα ζητήσω συγνώμη'''
μεγαλη κουβεντα και σωστη
αν μαθουμε να τους ζηταμε συγνωμη η σχεση μας θα ειναι καλυτερη
συναδερφισσα γιαγια-πτωμα αντε ξεκουρασου γιατι σε περιμενει αλλη μια υπεροχη Κυριακη
να εισαι γερη και να τα χαιρεσαι

ElenaG είπε...

Εγώ λέω να τα βάλετε στο αμάξι
και να τα πάρετε μια μεγάααααλη βόλτα!Μου φαίνεται πιο
ξεκούραστα θα είναι!
Ο Δημητράκης μου κούκλος!

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Magdalene B, αν δεν κάνουν όλα αυτά που αναφέρω τα παιδιά δεν θα μάθουν ποτέ να δημιουργούν με φαντασία και να εξωτερικεύουν την προσωπικότητα τους. Γνώρισα παιδιά στο σχολείο που δεν ήξερε η μάνα τους οτι..ζωγραφίζουν, παιδιά ακταπιεσμένα στρατιωτάκια μέσα στο σπίτι που έξω απο αυτό γινόντουσαν αγνώριστα.Το θέμα φίλη μου δεν είναι να έχουμε ένα άψογο σπίτι αλλά ένα σπίτι με ζωή και ευτυχισμένο και ακόμα ..αυριανούς ανθρώπους με γεμάτη απο αγάπη οικογενιακή ψυχή.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ rena μου εμένα με έβαζε η γιαγιά μου με ένα κουτί χρωματιστές κιμωλίες να ζωγραφίζω τα μεγάλα πλακάκια στο μπαλκόν μας και μετά ..έπιανα και τους τοίχους!!!!

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Νεφέλη μου δεν επιθύμισες την ..ατμόσφαιρα του σπιτιού μου; ξέρεις εσύ..τα καθημερινά που ζούσαμε..όλοι στη κουζίνα και ...

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Teteel, φίλη μου δεν ξέρω αν έκανα σωστά ή λάθος μα..θα το ξαναέκανα και πάλι..τα ίδια και περισσότερα..

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ act-in-idios, καλό Σκ φίλε μου και σ' ευχαριστώ για τη πρόσκληση..

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Ειρηνη Σ μου ποτέ δεν ήμουν εγωίστρια επάνω σε αυτό , το ίδιο και ο άνδρας μου ..ακόμα και αναμεταξύ μας ..

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ ElenaG μου απο χθες βρέχει όλη μέρα..αν ήταν διαφορετικός ο καιρός θα τα είχα πάει όλα αμζίο εκδρομή στην Έδεσσα πίστεψε με για βόλτες στην ύπαιθρο..εκεί θα εκτονονώντουσαν

Ανώνυμος είπε...

Αχτιδα μου καλημερα!Εισαι απιστευτη.Συμφωνο με την συμπεριφορα και τον τροπο που φερεσαι στα εγγονια σου.Θα μιλησουμε τηλ τη Δευτερα.Φιλια Μαρια Ιεραπετρα

Ξανθή είπε...

Καλημέρα!!!Είσαι ΜΕΓΑΛΗ Γιαγιά τελικά!!!όχι στην ηλικία ε αλλά στην ψυχή!!!
Πολλά φιλιά.

SpIrToKoYto είπε...

τα είπες όλα Αχτιδούλα μου...
Ενα μάθημα παιδαγωγικής μέσα από μία ημέρα της καθημερινότητά σου...
Να έχεις ένα τέλειο Σ/Κ...-:))

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Μαρια Ιεραπετρα, φιλη μου τι κάνεις σε ξέχασα για τηλέφωνο αυτό το καιρό με την μετακόμιση της κόρης μου.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Ξανθή μου τώρα πια δεν έχω και τις δυνάμεις που είχα παλαιώτερα μα ..έχω περισσότερη αγάπη ..

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ SpIrToKoYto, σ' ευχαριστώ γλυκιά μου με τιμά η δική σου γνώμη.

Act είπε...

ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΑΧΤΙΔΑ !!
ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΣΟΥ ΑΡΘΡΟ ΜΕ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΤΙΜΗΣΕΣ ΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΜΑΣ, "ΓΕΝΝΗΣΕ" ΤΗΝ ΙΔΕΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΝΕΑ ΣΤΗΛΗ/ΘΕΜΑ.
"ΦΩΝΗ ΓΥΝΑΙΚΑΣ" !!
ΗΔΗ ΜΠΗΚΕ ΤΟ ΘΕΜΑ ΣΤΗ ΣΕΛΙΔΑ ΚΑΙ ΘΑ ΦΙΛΟΞΕΝΕΙ ΟΛΑ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΜΑΣ ΓΡΑΦΕΙΣ.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ act-in-idios, σ' ευχαριστώ πολύ φίλε μου γιατί η αλήθεια είναι οτι στο δικό σου αυτό μπλοκ ένοιωσα λίγο ..παράταιρι θα έλεγα όμως έτσι είμαι στο τομέα μου!!!

Μαρια Νικολαου είπε...

Πω πω πως μεγάλωσε ο μικρός! Απίστευτο.

ΜΙα καλησπέρα και φιλιά στα εγγόνια σου

erifili είπε...

Πτώμα μέν, ευτυχισμένη δε.Σε αυτά τα μικροπράγματα Αχτιδούλα μου βρίσκεται η ευτυχία.Φαντάζεσαι το σπίτι σου τακτοποιημένο, άδειο και σιωπηλό? Μόνος του δεν μπορει κανείς ούτε στον παράδεισο.Να είσαι πάντα καλά και να τα χαίρεσαι.΄Οσο για τις φωνές που τους βάζεις, μερικές φορές και αυτό χρειάζεται.Φιλιά και φρόντισε να πάρεις δυνάμεις για την επόμενη Κυριακή.

Τατιάνα Καρύδη είπε...

Πτώμα μεν, Ευτυχισμένο δε!
Η ευτυχία είναι όλη αυτή η .."κούραση!"
Να είσαι καλά ν αντέχεις!

Ανώνυμος είπε...

@Αχτιδα,μανουλα μου οχι απλώς μου λείπει πεθαίνω!!!!!!καθένας στον κόσμο του και ο νουνός να ψέλνει!!!!θυμάσαι??

Ανεράιδα είπε...

Έχεις απόλυτο δίκιο!! Εκεί που πρέπει να είμαστε ανυποχώρητοι είναι σε θέματα συμπεριφοράς!