Πέμπτη 10 Φεβρουαρίου 2011

Ότι τελειώνει πάντα προκαλέι λίγη θλίψη περισσότερο ακόμα και όταν πρέπει να τελειώσει..

Με το καφέ στο χέρι η ..μέλλουσα συνταξιούχος κάνω τη πρωινή μου κουβεντούλα με σας τους φίλους μου όπως πάντα . Χθες πέρασα μια δύσκολη μέρα γιατί άρχισα κάτι που εγώ δημιούργησα κι εγώ πρέπει να ..διαλύσω.Βλέπετε η γραφειοκρατία και η εφορία θέλει ένα κενό μαγαζί. Ακόμα και για το πολυθρονάκι μου πρέπει να υπάρχει τιμολόγιο όταν θα έρθει να ελέγξει και το λέω με την πικρία του πολίτη που ακούει τόσα στη τηλεόραση και όμως σε αντιμετωπίζει το κράτος σαν αντίπαλο και σίγουρο κλέφτη.
Άνοιξα λοιπόν ένα ένα τα συρτάρια μου και πέταξα την διαδρομή 34 χρόνων. Βλέπετε τόσα χρόνια για κάθε δουλειά που έκανα κρατούσα ( ίσως και άδικα..) όλα τα προσχέδια και τις ιδιαίτερες εργασίες που χρειαζότανε.
Πέταξα λοιπόν στη Ανακύκλωση σχέδια που ξημερώθηκα επάνω τους, που έγιναν πίνακες, διακόσμηση, βιτρό, κατασκευές, αγιογραφίες, τοιχογραφίες..σχέδια μιας ζωής. Ναι..αν ρωτάτε χθες έκλαψα κρυφά μόνη μου στον αγαπημένο μου χώρο που δεν είναι πλέον ο ίδιος .
Μετά κοίταξα τα αμέτρητα βιβλία μου επάνω στο επάγγελμα μου που μάζευα ακόμα από φοιτήτρια μανιωδώς . Κανείς δεν υπάρχει μετά από εμένα να καταλάβει και να αγαπήσει αυτές τις συλλογές που θα προσπαθήσω να τα βάλω επάνω στο σπίτι μου , ευτυχώς ο Δημήτρης μου έχει κάνει άφθονα ράφια και ντουλάπες για να τους βρω θέση..
 Όπως καταλαβαίνετε τον πλήρωσα αυτό το συναισθηματικό τσουνάμι μου και όταν ανέβηκα επάνω και πήγα να ετοιμάσω το μεσημεριανό τραπέζι έπαθα μια μικρή κρίση της Πάρκινσον που είχα πολύ καιρό να πάθω..
Μη μου στεναχωριέστε..όλα καλά..ο Δημήτρης με έβαλε υποχρεωτικά στο κρεβάτι και σε μία ώρα ήμουν μια χαρά..Δυστυχώς όπως πια κατάλαβα η ψυχική διαταραχή παίζει ρόλο.
Πήγα λοιπόν στην ..ψυχαναλύτρια μου τη γλυκιά αγαπημένη φίλη μου το Δρομάκι και μιλήσαμε μια ώρα στο τηλέφωνο..Τα είπαμε, γελάσαμε, ανταλλάξαμε απόψεις και όλα καλά...Μαρία μου σ' αγαπώ...μακάρι να ήμουν κοντά σου στο ήρεμο χωριό σου με θέα το κήπο σου και τον ..κοτσανατο κόκορα..
Δεν σας τα είπα τα νέα..η αλανιάρα κότα που το έσκαγε..έφαγε το κεφάλι της από κάποια πονηρή αλεπού..αυτά παθαίνει κάποιος τελικά που φεύγει από τον ..κόκορα του!
Τώρα λοιπόν αφού περάσω πρώτα από το ΤΕΒΕ, την φοροτεχνικό και  όπου μου είπανε να πάω θα ξανασυνεχίσω το ξεκαθάρισμα..έχω πολύ δουλειά μπροστά μας.
Ο καφές μου τελείωσε, ο παππούς μας έφαγε το πρωινό του και ετοιμάζομαι να τον πάω σπίτι του για την ημέρα του όπως θέλει και το βράδυ θα με πάρει τηλέφωνο πανικόβλητος για να μου πει ότι..φοβάται μόνος του και να πάω να τον πάρω..( πάντα μόλις τελειώνει το σήριαλ του στη τηλεόραση...) 
Όλα καλά φίλοι μου , όλα καλά...καλή σας μέρα και καλή ευκολία σε μένα..

24 σχόλια:

Thalassitsa είπε...

Καλημέρα Αχτιδούλα...

υπομονή...κλάψε για να ξελαφρώσεις όταν το θέλεις, θα περάσει και αυτό και θα κάνεις καινούργια όνειρα και σχέδια, δεν σε φοβάμαι εσένα!

Φιλάκια πολλλά....

Christiana ✾ Χριστιάνα είπε...

Δεν θα 'ναι εύκολο, φαντάζομαι, να κλείνει ένας κύκλος της δουλειάς που τόσο πολύ αγαπάς και δεν ήταν για σένα απλά μια υποχρεωτική απασχόληση... Όμως, είμαι σίγουρη πως η αγάπη σου θα βρει διέξοδο, ίσως πιο επιλεκτικά... ίσως πιο χαλαρά..., αποκλείεται να καθήσεις με σταυρωμένα χέρια!!!
Να 'σαι καλά!

Asteri (Maria) είπε...

Γλυκειά μου!!!!!
Ένα γλυκό και τρυφερό φιλί από μένα για να γιάνουν όλα :)

"I" είπε...

Όταν ένας κύκλος κλείνει ένας άλλος ανοίγει γλυκιά μου Αχτίδα..Το σημαντικό είναι ότι όλα αυτά τα έζησες, τα χάρηκες και που ξέρεις κάποιο απ'τα εγγονάκια μπορεί μια μέρα να σου ζητήσει τα "φώτα" σου..Απόλαυσε την νέα εποχή που έρχεται και πρόσθεσε νέες εμπειρίες σε αυτές τις αναμνήσεις...Μια γλυκιά γλυκιά καλημέρα...Γιώτα

Hfaistiwnas είπε...

Καλημέρα!
Πάντως σου είπα, έπρεπε να μην πετάξεις τίποτα, να τα φτιάξεις όλα ένα ωραίο αρχείο και κράτησέ το!
Τέλοσπάντων!
Κοίτα όπως και να έχει, πλέον θα ξεγνοιάσεις και θα έχεις πολύυυ ελεύθερο χρόνο!!!
Καλό καφέ!!!

Ανώνυμος είπε...

Κουράγιο, Αχτίδα μου.

Καταλαβαίνω πως νιώθεις γιατί τα έχω κι εγώ νιώσει αυτά, όταν βγήκα στην σύνταξη. Είναι δύσκολη αυτή η μετάβαση και πιο δύσκολο να πάρεις την απόφαση.

Αλλά γιατί να πετάξεις τη δουλειά σου; Με στεναχώρησες. Κάπου έπρεπε να τα χαρίσεις, είμαι βέβαιη πως θα τα ήθελαν, ακόμα και ανολοκλήρωτα. Μπορεί και να θελήσεις στο μέλλον να ασχοληθείς.

Προς το παρόν, ηρεμία. Όλα καλά θα πάνε.

sweet dreams είπε...

Το ξερω ειναι δυσκολα, ολά θα ειναι διαφορετικά απο δω και στο εξης αλλα μην το βαζεις κατω.Μην ξεχνας αρχίζει κατι νεο και διαφορετικο απο τωρα.Καθετι που τελειωνεισημαινει και την εναρξη σε κατι καινουριο.Φιλακια.

love2love είπε...

χιιχ τοτε να αλλαξεις το προφιλ σου και να βγαλεις το διατηρω εργαστηρι ζωγραφικης να λες εχω σπιτι χαρας πλεον

Marios είπε...

Τίποτα δεν τελειώνει μέσα μας αν δεν το θελουμε εμεις.
Ολα αυτα που πετάξατε στην ανακύκλωση είναι χαρτια.Υπάρχουν όμως μέσα σας για παντα.Γιατι η τεχνη μένει μέσα μας για παντα.
Αυτοι εκει εξω δεν μπορουν να ερθουν στη θεση σας και να καταλάβουν τον εσωτερικό σας κόσμο.
Καλημέρα με μουσική!!!!!

anthivolon είπε...

Μη στενοχωριέσαι, πάντα όταν κάτι στη ζωή μας φτάνει στο τέλος του, επόμενο είναι να έρχεται αυτή η συναισθηματική αναδρομή, μόνο που μαζί της κουβαλάει και κινδύνους....πρόσεχε και αν είναι δυνατόν απόφυγέ τες.....άς το να περάσει όσο το δυνατόν πιο απλά και πιο εύκολα, σα να μην έγινε τίποτα!!! Πέρασα από αυτά τα μονοπάτια πριν μερικούς μήνες και ξέρω πως νιώθεις!!
Σε φιλώ, καλή ευκολία!!

...irida... είπε...

ΚΑΛΗΜΕΡΑ!!!!ΚΑΛΗ ΜΟΥ!!! καλη αρχή ..στην καινούργια σου ζωή!!!!να την γεμίσεις με οτι αγαπάς.... και ποθεις....να είσαι πάντα χαρούμενη υγειής..και ευτυχισμένη!!
ΟΤΑΝ ΚΛΕΊΝΕΙ ΜΙΑ ΠΌΡΤΑ.....ΠΆΝΤΑ ΑΝΟΙΓΕΙ ΕΝΑ ΠΑΡΑΘΥΡΟ....και εσυ΄
σαν ..Διδυμούλα...(ξέρω απο πείρα ...προσωπική )...χιχιιχ!!
και χαραμάδα να είναι...θα τρυπώσεις....ΕΧΩ άδικο???
μια γλυκια αγκαλιά!!

Chryssa είπε...

Μην βλέπεις το τέλος αλλά την αρχή σε κάτι νέο.. Όταν κλείνει μια πόρτα μια άλλη ανοίγει..
Nα είσαι πάντα χαμογελαστή και αισιόδοξη!!
xo

Γιαγιά Αντιγόνη είπε...

Είναι μια αποχώρηση..
Το ταξίδι που κράτησε τόσα χρόνια..
Κάποτε τα έκλεισα και ξέρω πως είναι σαν να χάνεις κομμάτι απ'την ζωή σου.
Θα σε ακολουθεί..όμως με άλλη μορφή.

Δέσποινα είπε...

Υπομονή, Αχτιδούλα!Είναι δύσκολα αυτά που περνάς,αλλά θα περάσει και θα ξεχαστεί γιατί όπως λες κι εσύ η ζωή συνεχίζεται!

dromaki είπε...

Ελα μη μου στεναχωριέσαι άλλο.
Ο κύκλος αυτός έκλεισε και θα ανοίξει ένας άλλος διαφορετικός εξίσου όμορφος.Θα είναι καλύτερος γιατί δεν θα υπάρχει άγχος,θα είναι δημιουργικός αλλά ελεύθερος.
θα μου έρχεσαι πιο τακτικά ε?Θα φτιάξει ο καιρός,θ'αφήνουμε τον Δημήτρη να μαγειρεύει κι εμείς θα χανόμαστε στις συζητήσεις μας ναι?
Θα μου μάθεις να αγιογραφώ?
Σε φιλώ γλυκά γλυκά φιλεναδίτσα μου.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

ΘΑ ΣΑΣ ΑΠΑΝΤΉΣΩ ΟΛΕΣ ΜΑΖΙ ΓΙΑΤΙ ..ΙΣΩΣ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΔΕΝ ΕΧΩ ΤΟΣΑ ΚΕΦΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΩ ΣΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΣΑΣ ΜΕ ΔΙΚΕΣ ΜΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΙΣΩΣ ΣΤΟ ΒΑΘΟΣ ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΩ.ΝΑΙ..ΜΕ ΘΊΒΕΙ..ΝΑΙ..ΘΑ ΤΟ ΞΕΠΕΡΑΣΩ..ΜΑ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΤΑ ΒΡΩ ΠΡΩΤΑ ΜΕ ΤΙΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΩ.. ΕΧΩ ΜΠΛΕΞΕΙ ΜΕ ΓΡΑΦΕΙΑ, ΕΦΟΡΙΕΣ, ΤΕΒΕ, ΧΑΖΟΜΑΡΕΣ, ΤΡΑΠΕΖΕΣ, ΕΝΑ ΣΩΡΟ ΤΥΠΙΚΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΕΓΩ ΝΑ ΞΕΔΙΑΛΥΝΩ.. ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, ΜΑ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ ΤΟ ΧΡΟΝΟ ΜΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ...ΧΩΝΈΨΩ! ΣΥΓΝΩΜΗ!

Ανώνυμος είπε...

Αχτιδουλα μου καλημερα τη καλημερα δηλαδη Γεια!Στενοχωρηθηκα με αυτα που διαβασα.Το κλαμα ξαλαβρωνη το ξερω πολυ καλα.Πανω απο ολα θα κοιτας την ΥΓΕΙΑ ΣΟΥ και μετα ολα τα αλλα.Τελειωνη κατι αρχιζει κατι καλυτερο.ΠΟΣΟθα ηθελα να ειμαστε κοντα να μου μαθεις Αγιογραφια
και πανω απ ολα παρεα.Σε φιλω Μαρια Ιεραπετρα

ElenaG είπε...

Κακά τα ψέματα...
ότι και να πούμε Γεωργία μου αφήνεις πίσω σου ένα μεγάλο μέρος της ζωής σου...το μεγαλύτερο...
μα η φίλη σου το δρομάκι έχει δίκιο
τώρα θα δημιουργείς ελευθερα χωρίς
άγχος...και θα τα μοιράζεσαι μαζί μας!

Ειρηνη Σ είπε...

Αχτιδα εχεις δικιο για καθε τι που βαζουμε τελος νοιωθουμε θλιψη
σκεψου ομως τις χαρες που θα περασεις με τον συντροφο της ζωης σου ,τα παιδια και τα εγγονια σου και θα δεις θα νοιωσεις πιο ομορφα
φιλια και μια μεγαλη αγκαλια

Marina είπε...

Κάτι έκλεισε...κάτι άλλο θ'ανοίξει!!!!
Εεεε όχι και να σκάσεις!!! Τι είπαμε χαμόγελο θέλει η ζωή και να την παίρνουμε όπως έρχεται! Να'σαι καλά να δημιουργείς να εύχεσαι... Και να'χεις δίπλα σου ανθρώπους να σε αγαπούν- που έχεις!!!
Και να σκέφτεσαι και λίγο ότι υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι, άρρωστοι, φτωχοί!!!
Αντε τώρα...έλα να παίξεις!!!

Marina είπε...

Να μια ωραία ιδέα!!!! Την πήρα από τη Μαρία από την Ιεράπετρα: γιατί δε ξεκινάς μαθήματα αγιογραφίας, σαν δασκάλα φυσικά;;; Πολλοί θα θέλουν να μάθουν και θα είσαι στο αντικείμενο που αγαπάς!!!

Ανώνυμος είπε...

@Αχτιδα,μανουλα μου καλησπερα.οτι δεν χρειαζεσαι απο το μαγαζι το αφηνεις αν θελεις σε μενα .θα το αγαπω οπως και εσενα!

Unknown είπε...

αγαπητη μου Αχτιδα. Εχω την ιδια ηλικια με σενα και πιστεψε με εχω αναγκαστει και εγω να αφησω πισω πολλες φορες πραγματα και προσωπα που αγαπουσα.Τα προσπερνας βεβαια ολα σιγα σιγα ομως ολα αυτα αφηνουν μεσα σου μια πικρα που μετα μεταμορφωνεται σε γνωση και πειρα.Σε σκεφτομαι συχνα να εισαι καλα...

Demi είπε...

Καταλαβαίνω ποσο δύσκολο θα είναι για σένα να αφήνεις το αγαπημενο σου μαγαζί...ομως πιστεύω πως δεν θα αφήσεις ολα αυτα που φτιάχνεις και γεμίζουν την ψυχή σου!
Χαρηκα που διαβασα πως ειναι καλυτερα η υγεία σου!!!
Και φυσικα να πω συγχαρητήρια για την εικόνα της Αγίας Ειρήνης!