Έχω τόσα να πω...

 

Πράγματι.. έχω τόσα να σας πω.. από τα Χριστούγεννα μέχρι τώρα.. ε!! πια..ή θα με ξεχάσατε ή θα μου πείτε... ποια είσαι βρε κορίτσι μου; να ρωτήσω εκείνο το καθιερωμένο : - να αρχίσω από τα άσχημα ;.. αυτό θα κάνω ώστε φεύγοντας να σας αφήσω μία όμορφη γεύση στο.., στόμα. Αλήθεια .. όταν έχουμε να κάνουμε με άσχημα, δυσάρεστα σε μένα τουλάχιστον συμβαίνει λες και στο στόμα μου κύλησε μία πικρίλα που μένει για ώρες. 

Το σκέπτομαι και θα αρχίσω από τα λιγότερα άσχημα όπως πως βάζοντας το ενισχυμένο εμβόλιο την ίδια μέρα πάθαμε covid ..πως.. γιατί ούτε οι γιατροί δεν το δικαιολόγησαν, εγώ ελαφρά όμως ο Δημήτρης πολύ άσχημα με πυρετό, αδυναμία, ανορεξία, πλήρη κατάπτωση. Φάγαμε όλο το μήνα με αυτό όμως .. το περάσαμε κι αυτό.

Είπαμε , η ζωή είναι ΑΠΡΌΒΛΕΠΤΗ και αρχίζω από τα πικρά..από την απαίσια πικρίλα στο στόμα και την καρδιά όπως ένοιωσα όταν πηγαίνοντας το προηγούμενο Σάββατο στο κτήμα χτύπησε το κινητό μου και βιντεοκάλεσμα από τα παιδιά μου την Ειρήνη και το Νίκο. 

-Μαμά που είσαι ; - Μόλις φθάσαμε κτήμα!...- Μπες στο τροχόσπιτο, κάθησε πρέπει να σου πούμε κάτι... Το χτυποκάρδι άρχισε, η πικρίλα που σας έλεγα στο στόμα.. - Μην ανησυχείς μανούλα.. όλα θα πάνε καλά.. αποφασίσαμε να σου το πούμε τελευταία στιγμή για να μη στεναχωριέσαι..

- Η Ειρήνη θα χειρουργηθεί την Τετάρτη στο στήθος... Καρκίνος όμως..όμως προλάβαμε στην αρχή..

Τι να σας πω φίλοι μου.. ξέρετε ότι η Πάρκινσον είναι νευρολογική ασθένεια.. όλο αυτό το καιρό είχα απίστευτα αποτελέσματα με ...κοκτέϊλ φαρμάκων πειραματικά.. όλα θαρρείς χάθηκαν μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα , με το ζόρι κρατούσα το κινητό. Κάθισα στο κρεββάτι και προσπαθούσα να ακούσω όλα τα ενθαρυντικά και ελπιδοφόρα που μου έλεγαν. Σκέφτηκα πως θα έδινα και την ζωή μου στα χέρια της Παναγιάς , ότι όπως ο Κύριος θα ψυθήριζα το ανθρώπινο " απελθέτω απ εμού το ποτήριον τούτο....

Γυρίσαμε σπίτι, έπρεπε να παρηγορήσω τον Δημήτρη , μετά.. εμένα..και να χαμογελώ στην απίστευτα δυνατή κόρη μου δίνοντας της αυτό που στην παρούσα στιγμή το είχε περισσότερο... ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ!

Και πήγαν.. η Παναγία στάθηκε δίπλα μας ..όλα θα πάνε καλά μου είπε θαρρείς ..απάντηση στις προσευχές μου. Δεν χρειάστηκε να κάνει αφαίρεση παρά στα 2 ογκάκια και αντι χημειοθεραπείες ακτινοβολίες.

Αρκετά με όσα με πίκραναν.. όσα σας μεταφέρω , ας κρατήσουμε την Ελπίδα και την Πίστη φίλοι μου και να πάμε στα πιο ενθαρυντικά έστω και με άγνωστο χρόνο διάρκειας. Κοκτέϊλ φαρμάκων μου είπαν.. χωρίς σκέψη το έκανα έστω και με προσωρινά ίσως αποτελέσματα τουλάχιστον στα χέρια γιατί για την βάδιση.. άστα να πάνε φίλοι μου. 

Βεβαια τα αποτελέσματα στα χέρια δεν είναι εντελώς τέλεια όμως.. πήρα τα πάνω μου, είπα το ..ναι.. και ανέλαβα για την ΛΑΝΑΣΣΑ ( καρκινοπαθή παιδιά ) τα..αμέτρητα κεραμικά αυγά και κουμπαράδες που μου έστειλαν ( ξέρετε όλοι εκείνο το γνωστό ..βρήκαμε παππά να θάψουμε πεντέξι!) Ο Δημήτρης έπαθε σοκ με τα κιβώτια που μου έστειλαν , για πρώτη φορά μου έβαλε .. κατσάδα..πως όλα έχουν όρια και πως κουράζομαι.. μα τα κατάφερα φίλοι μου αν και χρειάστηκα την βοήθεια του για τις συσκευασίες όταν επέστρεφα τα ζωγραφισμένα! 

Μουρμουρούσε.. μα με βοήθησε ο γλυκούλης μου τελικά γιατί φίλοι μου έχω  στο μυαλό μου πάντα εκείνες τις συμβουλές της λατρεμένης Πολίτισσας γιαγιάς μου : - Γιαβρί μου να χαμογελάς πάντα στον άνδρα σου , να του λες πως..έχει δίκιο ακόμη και όταν δεν έχει , να κρατάς μέσα σου το.. βρισίδι που του αξίζει και μετά  θα δεις πως θα κάνει τελικά ΑΥΤΟ που εσύ θέλεις λέγοντας του πόσο ...άξιος είναι, πόσο μοναδικός ..χα χα σοφή η γιαγιά Γεωργία και τις ακολουθώ με αποδεδειγμένα αποτελέσματα. Μουρμουρούσε λοιπόν..μου έλεγε πως δεν θα ξαναπακετάρει.. όμως..έκανε όλα τα δέματα μου !

- Σκέψου καλέ μου.. τα παιδάκια με καρκίνο..σκέψου τα ΑΜΕΑ "Φίλιππος" που τους κάνω τις λαμπάδες..σκέψου τα .. Ειδικά παιδάκια που κάνω και γι'αυτά , σκέψου.. για τα μπαζάρ.. για το Γηροκομείο...( ένα ένα του τα λέω και έχει μισήσει τα κιβώτια ). Όμως έχω βρει κι εγώ να του δίνω ότι ξέρω πως τον ευχαριστεί για τα δικά του χόμπυ που είναι το κτήμα. Οι κούριερ έχουν γίνει φίλοι μας πια αφού φέρνουν όσα του παραγγέλνω από το TEMU, από ειδικά σπορεία για τους σπόρους του ,ότι γκάζετ μπορείτε να φανταστείτε μέχρι και μικρό θερμοκήπιο για το μπαλκόνι !! Βέβαια τον έκανα κουκλί ζωγραφιστό με τις 3 μπλούζες που του πήρα, τα σπόρτεξάκια , σκουφάκια..τηγάνια, κατσαρόλες.... δεν θέλω γέλια φίλοι μου. Όλα από τον καναπέ μου βέβαια !

Όλα πήγαν καλά με το κορίτσι μας, αυτό τα λέει όλα, της μιλούμε κάθε μέρα σε βιντεοκλήση. Σήμερα ήρθαμε ΣΚ στο κτήμα για να ξεκουραστώ κι εγώ και να... κουραστεί εκείνος με το κλάδεμα. Κι εδώ φιάχνω όμως Μαρτάκια για τα καρκινοπαθή παιδάκια , πρωτάρα σε αυτό μα.. τα καταφέρνω !

Σας κούρασα, το ξέρω..μα σας το είπα από την αρχή...Έχω τόσα να σας πω. Σας αφήνω λοιπόν μετά από τον αστείρευτο μονόλογο μου, ζητώ συγνώμη για τις αναρτήσεις σας που δεν διάβασα , νομίζω πως δικαιολογούμαι από τον ψυχικό και σωματικό κάματο. Να είστε καλά, να λέτε το σ'αγαπώ κάθε στιγμή σε αυτούς που είναι δίπλα σας. 

Ένα τελευταίο θα σας πω ,λιγάκι προσωπικό μα μου γλύκανε την ψυχή. Θυμάστε τότε που αναγκαστήκαμε να κόψουν την βέρα μου λόγω του οιδήματος στα χέρια; θα ομολογήσω πως τότε πικράθηκα κι ας μη το έδειξα, αποχαιρέτησα κάτι που μπήκε στο χέρι μου τότε στο Βέλγιο όταν μου την πέρασε ο Δημήτρης στο χέρι και έμεινε εκεί από το 1975..βέβαια μετά το προσπέρασα,  απλά μου έλλειπε κι ας μή το είπα σε κανένα. Προχθές λοιπόν Τετάρτη με την αγωνία της εγχείρησης εκεί που για να ξεχαστώ ζωγράφιζα..αυγά κεραμικά.. ένα κουτάκι μπήκε μπροστά μου ανοιγμένο μαλιστα και μέσα του μία βέρα σχεδόν σαν εκείνη που είχα τότε, πλατίνα και χρυσό. Το χέρι δεν ήταν πια νεανικό, ούτε και το δικό μου μα η αγάπη ήταν σε κάθε του γηρασμένο κύτταρο. Εδώ έπεσε δάκρυ φίλοι μου

 Το χέρι γεμάτο ρυτίδες.. το μπαστούνι δίπλα σαν να μου λέει : δεν είναι για σας αυτά..όμως αυτό το ίδιο το γεγονός για μένα μου είπε τα πάντα. 

                             Φίλοι μου ευχαριστώ για την υπομονή σας.

                                                Αχτιδένια φιλάκια.