Τοκ! τοκ!...είναι κανείς εδώ;

                  

Δεν ξέρω αν σας έλειψα; ... ίσως θα ήταν πολύ εγωιστικό εκ μέρους μου να πιστεύω κάτι τέτοιο και μάλιστα σε μία εποχή που έχετε πάρει δρόμους και δρομάκια, ακρογιαλιές και βουνά! Οι δικές μου διακοπές θα αρχίσουν στις 26 Αυγούστου στη Κέρκυρα και θα ομολογήσω πως δεν τις περιμένω και με πολλή αγωνία αφού τα πέρα δώθε στο κτήμα είναι..διακοπές! 
Καταλαβαίνετε πως δεν μπορούμε να το εγκαταλείψουμε μόνο του αφού τα οπωρολαχανικά μας δεν...μετριούνται και όποιος έρχεται παίρνει και τις ντοματοπιπεριές του σε..κοφίνι!
Πέρασα μία άσχημη φάση είναι η αλήθεια, ο αποχωρισμός μου από το γατάκι ήταν τραυματικός πιστέψτε με και ορκίστηκα στον εαυτό μου να μη ξαναυποχωρήσω σε αυτή  την πιεστική αγάπη που έχω για τα ζώα και να περιοριστώ στα μόνιμα αδέσποτα που έχουμε σταμπάρει στο δρόμο μας για το κτήμα , που μας περιμένουν και έρχονται τρεχάτα απλά και μόνο με ένα κορνάρισμα μας.
Η αλλεργία μου υποχώρησε αν και είχε επακόλουθα αφού από την πολλή χρήση κορτιζόνης έπαθα δερματικό έκζεμα που ευτυχώς το ξεπέρασα κι αυτό μόνη μου με..( μη γελάσετε) τις υδατικές κρέμες προσώπου δηλώνοντας στο γιατρό πως δεν θέλω πια να ακούσω για φάρμακα και κρέμες ..ειδικές!
Πάνε οι ..κρεμούλες μου αν και τις θυμάμαι να τις βάζω μόνο μετά το μπάνιο!!! Δεν έχω κάτι να σας δείξω, η ψυχολογία μου εντελώς πεσμένη αυτές τις 15 μέρες, δεν μπορώ.. δεν έχω διάθεση να ζωγραφίσω , να κατασκευάσω που αυτό λέει πολλά για όποιον με ξέρει.
Ευχάριστη επίσκεψη στο κτήμα η μία μαθήτρια μου με τους γονείς της , τους κρατήσαμε βέβαια για τραπέζι με τα παπουτσάκια μελιτζάνες που έψησα , το δροσερό τζατζίκι και τα σουτζουκάκια του Δημήτρη και βέβαια..ψωμί δικό μας ζεστό στο τραπέζι. 
Η μικρή έπαιξε με τον Κανέλλο , τον λάτρεψε αφού είναι ένα ήρεμος γίγαντας 40 κιλών που δίνει το χέρι όταν του το ζητήσεις.


                                      

Σήμερα είναι η πρώτη μέρα που ανοίγω υπολογιστή πιστέψτε με και μόλις γύρισα από μία βόλτα με τον άνδρα μου στα μαγαζιά για ψώνια . 
Εκείνος ένα βενζινοκίνητο πριόνι για τα ξύλα του  ( τι άλλο; ) κι εγώ ..χαζολογίδια..μία νυχτικιά που μου ...γυάλισε , εσώρουχα , βερμούδα και κλωστές για το κέντημα μου , σκέφτηκα πως η καλή διάθεση πρέπει να ξαναγυρίσει μέσα μου εγώ πάντα ξεπερνώ τα..εμπόδια . 
Όταν γύρισα από το κτήμα προχθές και μοιράζαμε στη πολυκατοικία τα..καλάθια με τα προϊόντα μας για δωράκι καλοκαιρινό είχα και την δυσάρεστη είδηση πως η Λίτσα.. ( την θυμάστε;) από το επάνω πάτωμα με τον Δία τον τεράστιο σκύλο δεν μένει πια εδώ. Το ζευγάρι χώρισε τελικά, ο καθένας το δρόμο του όπως μου είπε στο τηλέφωνο, τι κρίμα..τι δύσκολο είναι να υποχωρείς στους εγωισμούς σου και να συμβιβάζεσαι με τις ανάγκες μια σχέσης και τα θέλω του άλλου ...
Τέτοιες στιγμές νοιώθω πόσο τυχερή και ευτυχισμένη πρέπει να είμαι γιατί ο εγωισμός είναι κάτι που δεν υπάρχει στο λεξιλόγιο μου , η υπομονή, η συζήτηση , η αγάπη είχαν και έχουν πάντα για μένα τις πρώτες θέσεις.
Λίγες μέρες ακόμη στο σπίτι, έτσι για να ξαεπιθυμήσουμε πάλι το πρωινό με τις πεταλούδες και τα πουλάκια , το ..δάσος που έχουν γίνει τα δένδρα μας και τον Κανέλλο που με κοιτάζει στα μάτια για να του δώσω το πρωινό κουλουράκι που έχω για τον καφέ μου δήθεν για μένα!
Φίλοι μου ελπίζω να περνάτε καλά, η ζέστη με πειράζει πολύ και η θάλασσα προς το παρόν δεν με ενδιαφέρει με τέτοιο ήλιο. Ελπίζω στο τέλος του Αυγούστου που θα φύγω εγώ να είναι καλύτερα και να σας δείχνω και κάτι από φωτογραφίες!!!!
                                       Αχτιδένια φιλάκια