Νάμαι ξανά σαν..ΑΧΤΙΔΑ..έτσι όπως "γεννήθηκα" σε αυτό το χώρο το 2007 και άλλαξε μία μέρα χωρίς καν να το..προσπαθήσω μάλλον ..κατά λάθος ίσως πατώντας λάθος το κλικ σε...λάθος μέρος!
Να ευχαριστήσω μέσα από τη καρδιά μου την καλή μου φίλη Μαρία Πλατάκη για την χθεσινή της προειδοποίηση στα μηνύματα μου και τις ..επεξηγήσεις της ( την ..έσκασα τη κοπέλα!!) για την αλλαγή από το προφίλ της google+ σε blogger πράγματα λίγο δύσκολα πια για μένα!
Μετά από μέρες ξαναγύρισα στη ζωγραφική μου που είχα παρατήσει φίλοι μου λόγω προβλήματος των χεριών μου. Χθες λοιπόν πικράθηκα το πρωί από κάτι..κάποια ..υπάρχουν και τέτοιοι άνθρωποι φίλοι μου..που με κακεντρέχεια με χτύπησε σε κάτι που με πονάει..
Αντέδρασα σαν..Αχτίδα, σκοτείνιασε η ψυχή μου και έβαλα τα δάκρυα σιωπηλά όπως το συνηθίζω αν και ο Δημήτρης μου προσπαθούσε στην αγκαλιά του να μου λέει να μη νοιάζομαι για κακίες.
Συνήθως σαν..παιδί που δεν μεγάλωσε ποτέ...κάτι τέτοια ξεσπάσματα μου κρατούν για λίγο..συνήθως κλείνομαι στον εαυτό μου ή... τότε..σκέφτηκα πως δεν ταιριάζει στην ψυχή κάτι τέτοιο .
Μπήκα στο εργαστήρι μου λοιπόν και γέμισα τη παλέτα με χρώματα λες και ήθελα να χρωματίσω τη καρδιά μου και το μυαλό.Τα δάκτυλα μου μπόρεσαν να ξεπεράσουν πολλά σκέφτηκα..γιατί όχι και το μυαλό μου.
Όταν δίδασκα σε σχολείο το πρώτο που είπα όταν τα μάτια των νέων παιδιών με κοίταξαν ήταν πως..η ζωγραφική αν την αγαπάς σε "ταξιδεύει" μόνο σε απάνεμα λιμάνια..σε ότι θάλασσα και αν βρίσκεσαι. Έχω οδηγήσει πολλές ανήσυχες ψυχές παιδιών σε τέτοια λιμάνια και είμαι υπερήφανη γι΄αυτό.
Μετά φώναξα την αγαπημένη μου κολλητή την Μαιρούλα ..και της είπα απλώς..έλα ..δεν χρειάζονται λόγια φίλοι μου όταν καλείς τέτοιες φίλες αγαπημένες, δεν χρειάζονται καν εξηγήσεις..απλά εκείνη πλέκει τα..πασχαλιάτικα παπάκια της για τα μπαζάρ κι εσύ ζωγραφίζεις δίπλα της ακούγοντας μουσική και σχολιάζοντας με γέλια τα όσα ακούς και βλέπεις καθημερινά.
Ο καμβάς παίρνει μορφή και ψυχή και χαίρεσαι όταν ο καλός σου σε κοιτάζει από την μισάνοιχτη πόρτα και σου λέει:
- Είναι πανέμορφο θέμα, μου αρέσει..Τι θα τον κάνεις;
-Μα..θα τον χαρίσω στην...Κ...Προχθές που πήγαμε σπίτι της είδα τόσους άδειους τοίχους και ξέρεις πόσο δεν μου αρέσει αυτό! Ξέρω πως θα χαρεί και θα χαρώ κι εγώ.
Το κρύο συνεχίζεται ελπίζω στην Παρασκευή που λένε πως με τον Μάρτη θα έρθει και η ζεστούλα, να πάμε στο κτήμα μας και στην φύση.
Μόλις τελειώσω το πίνακα μου θα σας τον δείξω, ξέρω πως δεν θα είναι όπως τότε παλιά που ζωγράφιζα μα για μένα κάθε νέος πίνακας πια από εδώ και πέρα αξίζει περισσότερο γιατί είναι μία μικρή μου νίκη.
Η..Γεωργία Μανασή επιστρέφει στην..ταυτότητα της στο πορτοφόλι..Η Αχτίδα θα είναι εδώ για τις..ηρωίδες που δεν βαριούνται να με διαβάζουν μαζοχιστικά ή αγαπησιάρικα..για όλες θα είμαι εδώ..στο καναπέ μου...στο μπλοκόσπιτο μου όσο θα έχω τα παράθυρα και τη πόρτα ανοιχτή .
Αχτιδένια φιλάκια
10 σχόλια:
Καλημερα γεωργια μου.μη νοιαζεσαι παιδι μου.ειπαμε στη ζωη υπαρχουν και οι κακες στιγμες η οι ατυχες.μια τετοια ηταν και αυτη που περασες.σκεψου ομως:ποσοι ανθρωποι σε νοιαζονται που δεν τους ξερεις?και η αγαπη τους για εσενα ειναι αδολη.φιλακια και στους δυο σας και να περνατε καλα.
γλυκια μου αχτιδα, μονο θετικους ανθρωπους στη ζωη σου
φιλια πολλα
Δεν αξίζει να στεναχωριέστε για κανένα.Οι αλλοι έχουν το πρόβλημα,που προσπαθούν να μας στεναχωρήσουν.Κάτι ομορφο θα χουμε,φαίνεται και προσπαθούν να μας το χαλάσουν...
H ζωωή ειναι ομορφη και συντομη αχτιδα μου δεν χρειαζεται να στεναχωριομαστε για καταστασεις που δενβ μπορουμε να διορθωσουμε ..παμε παρακατω που θα ειναι ομορφα.. ναι; εχεις γυρω σου ανθρωπους που σε αγαπανε..αυτο φτανει φιλεναδα.. την αγαπη μου απο το βροχερο Ηρακλειο...φιλακιαα!!!
Ενώνω και τη δική μου άποψη με των άλλων Γεωργία μου.....
Ακριβώς έτσι.
Κρατώ τη λάμψει απ τις αχτίδες σου καλή μου φίλη.
Καλησπέρα.
Αχτίδα μου καλή πάντα να λάμπεις. Οι άνθρωποι είναι δυο ειδών, ας μη στενοχωριόμαστε για το είδος που απευχόμαστε για όλους.
Περιμένω να δω τον πίνακα. Κάθε έργο σου με αφήνει άφωνη. Ό,τι και να λες!
Καλά να περνάς και με το καλό ο Μάρτης ας μην είναι γδάρτης
Φιλάκια
Καλή επιστροφή Αχτιδένια μου. Ακόμη δεν κατάλαβα πώς φάνηκε αρχικά το όνομά σου και πώς τελικά το άλλαξες ξανά. Δεν πειράζει όμως, φτάνει που έγινε.
Οι πίνακές σου παραμένουν μαγευτικοί.
Να σκέφτεσαι πόσο ευτυχισμένη είσαι με τον αγαπημένο σου σύζυγο, να σκέφτεσαι πόσο ταλαντούχα ζωγράφος είσαι και πόσα έχεις προσφέρει σε εκείνα τα παιδιά που είχαν την τύχη να σε έχουν δασκάλα τους και να χαμογελάς. Άσε στην άκρη τους κακεντρεχείς και τοξικούς ανθρώπους και μην ασχολείσαι μαζί τους. Απλά διάγραψέ τους.
Πολλά φιλιά, φίλη μου.
Σκληρός ο κόσμος Αχτίδα μου ερμηνεύουν την καλοσύνη σαν αδυναμία και σε ανύποπτο χρόνο σε πληγώνουν. Μεγαλώνουμε και πολλές φορές αυτές οι συμπεριφορές μας γεμίζουν απογοήτευση και θλίψη που δεν μπορούμε να διαχειριστούμε.
Πόσο όμορφο είναι όταν έχεις έναν άνθρωπο δίπλα σου να μπορείς να μοιράζεσαι ότι σε πνίγει. Είναι πραγματικά ευλογία να ξέρεις πως στα γέρικα δέντρα η αγάπη είναι αυτή που τα κάνει να αντέχουν ακόμα στις ριπές του αέρα.
Και βέβαια αυτή η μαγική αίσθηση να μπορείς να ξεπερνάς τα δύσκολα με δημιουργικό τρόπο.
Να είστε καλά, να έχετε υγεία και μια Αχτίδα φωτεινή να οδηγεί πάντα το δρόμο σας.
Φιλιά πολλά!
Καλό βράδυ!
Χάρηκα Γεωργία μου .Μη δίνεις σημασία στους κακεντρεχείς ανθρώπους.Είναι κομπλεξικοί. Οι πίνακές σου είναι είναι υπέροχοι. Πολλά φιλιά και να είσαι πάντα καλά.!!!!
Αχτίδα μου καλημέρα.
Νομίζω πως δεν πρέπει να στενοχωριέσαι καλή μου φίλη.
Τα χρώματά σου είναι τα όπλα σου και όπως βλέπω είσαι πολυ καλή στρατηγός της παλέτας.
Να είσαι ευτυχισμένη και δημιουργική και να χαίρεσαι τον φάρο που έχεις δίπλα σου να φωτίζει τις δύσκολες στιγμές όσο μικρές ή μεγάλες και να είναι.
Σε φιλώ !
Δημοσίευση σχολίου