Αποχαιρετώντας τις γιορτές!

                              

Όπως βγαίνει το σαλιγκαράκι στη πρώτη δροσιά έτσι κι εγώ επιτέλους σήμερα πήρα την..ηρωική απόφαση να βγω από το σπίτι για το ταχυδρομείο να ροβολήσω βήμα βήμα προσεκτικά για το πάγο και τα αυτοκίνητα που περνούσαν το δρόμο.
Είχαν βουλιάξει οι καναπέδες φίλοι μου από τους δυο μας και που δεν είχαμε κάτι περισσότερο να απασχοληθούμε παρά μόνο τσαγάκια, μαγείρεμα, τηλεφωνήματα και άφθονη τηλεόραση. 
Καλά λέει ο λαός μας πως ακόμα και χρυσή να είναι η φυλακή ...είναι..φυλακή!
 Πάντως είχαμε παρεούλα τα πουλάκια που έχουν φάει ότι σπόρος υπάρχει στο σπίτι και πήραν σειρά τα κουλουράκια που έψησα και γέμισα τα Χριστουγεννιάτικα βάζα όμως..πόσα να φας..ας τα φάνε τα πουλάκια. Εξαίρεση το κέικ που έφτιαξα στον άνδρα μου πάλι με μανταρίνια γιατί τελικά το λάτρεψε και μιλάμε για ένα άνθρωπο που δεν έτρωγε σχεδόν ποτέ κέικ. 
Πήρα λοιπόν τα τελευταία δωράκια μου και θα ..παρατυπήσω δείχνοντας σας τα και αισθάνομαι τύψεις που δεν έχω βάλει τα τόσα άλλα που μου στείλατε. Ας πούμε πως είναι σαν το..στερνό παιδί μιας μάνας που το δείχνει , το καμαρώνει και το ..κανακεύει!
Ευχαριστώ όλους εσάς, λυπάμαι που δεν ανταποκρίθηκα κι εγώ στους περισσότερους από  όσους με σκέφτηκαν και επιφυλάσσομαι για το Πάσχα που ο καιρός θα είναι χαμογελαστός και θα πάρω τα...επάνω μου για να πηγαίνω στο ταχυδρομείο.

Αγαπημένη μου Σμαραγδένια..ευχαριστώ για το όμορφο κασκόλ σάλι που θα το τιμήσω δεόντως πίστεψε με, το υπέροχο γούρι μπότα του Άγ. Βασίλη που την λάτρεψα και καταλυπήθηκα που την έβαλα μέσα στο κουτί με τα φετινά γούρια αφού χθες κι όλας μάζεψα τα Χριστουγεννιάτικα. ( όταν δεν έχεις τι να κάνεις...)

Να ευχαριστήσω το φίλο μου Γιάννη το "αγοράκι" της μπλοκογειτονιάς μας γιατί βρήκε το..ευαίσθητο σημείο μου ..τα υλικά ζωγραφικής και μου έστειλε ένα μπλοκ ακουαρέλας να ζωγραφίζω! Γιάννη μου ευχαριστώ από καρδιάς και ακόμα μια φορά σου εύχομαι για τη γιορτή σου.

Όχι που θα γλυτώνατε από τη γκρίνια μου..ε!..κάπου πρέπει να τα πω δεν ακούω τίποτα!!!!

Δεν θέλω άλλους "Σοφίες" και .."Τηλέμαχους", δεν την μπορώ τη σκλαβιά του αποκλεισμού, όχι άλλα ντοκιμαντέρ Θεούλη μου, όχι άλλο τσάι με ..μέλι μέσα που μου κάνει ο άνδρας μου αγνοώντας πεισματικά ότι τα ροφήματα μου τα πίνω σκέτα. Τέρμα τα υπέροχα ομολογουμένως ζεστά ψωμάκια του , τις γρήγορες πίτες του ,τα φαγητά που μαγειρεύει συνέχεια γιατί δεν έχει τι να κάνει κι εγώ πρέπει να τα δοκιμάζω ( και είναι και υπέροχα να πάρει η ευχή) και να αγνοώ όλο και περισσότερο τη ζυγαριά κάτω από το κρεβάτι!!! 

Ξέρω τι θα πείτε..αχαριστία κορίτσι μου..όταν είχε αρρωστήσει και το σπίτι και η κουζίνα μου ήταν άδεια τότε έλεγα στις προσευχές μου..ας είναι γερός κι ας μαγειρεύει όλη μέρα..τώρα γιατί γκρινιάζω; ίσως γιατί δεν μου έμπαινε χθες το περσινό μου παντελόνι;..λέω τώρα!!!!!

Φίλοι μου μία υπόλοιπη υπέροχη μέρα έστω και κρύα και ελπίδα να έρθει ο ήλιος ξανά να ζεστάνει τα κορμιά μας όπως η ..Αγάπη τις καρδιές μας.

                                 Αχτιδένια φιλάκια!