Μια καλημέρα..

Πέρασαν κι όλας 7 ημέρες και σε μένα φάνηκαν 1007..η κατάσταση έχει εναλλαγές..προχθές ήταν καλύτερα, χθες δεν κοιμήθηκε όλη νύχτα κι εγώ ξύπνια από τις 6 γιατί..δεν ήθελε να με ξυπνήσει..
Τώρα σαν αόρατη παρουσία προσπαθώ να μη κάνω θόρυβο και με το φλιτζάνι γάλα (!!!!) στο χέρι άνοιξα το μπλοκόσπιτο. Φοβάμαι ακόμη και τους ήχους από το πληκτρολόγιο και τους "πετώ" λίγες φοβέρες να κάνουν ήσυχα την ..διαμαρτυρία τους.
Σκέπτομαι πόσο εύκολα γυρνάει η ζωή και οι καταστάσεις.. μα μετά συλλογίζομαι ότι όλα αυτά μας κάνουν δυνατούς γιατί βλέπουμε τις αντοχές μας και εκτιμούμε τα συνήθη και καθημερινά που προσπερνούμε.
Χθες είχα μάθημα με τη μικρή μου 6-8 και..ναι...το έκανα γιατί χρειαζόμουν την αστείρευτη φλυαρία της, την δική της καθημερινότητα που είναι ένα ανθισμένο μονοπάτι και η πιο απλή πετρούλα της φαίνεται εμπόδιο. Της διδάσκω μία τεχνική δική μου, μόνο δική μου από την τελευταία μου έκθεση σαν να την "περνάω " στο ίδιο μου το εγγόνι και δίπλα της χθες εκείνη δημιουργούσε και ...αστείρευτα μιλούσε κι εγώ ξεχάστηκα και έφτιαχνα στο δικό μου πάγκο μία άλλη δουλειά που την είχα στη μέση.. 
Να ζωγραφίσω αυτές τις μέρες μου είναι αδύνατον, τα χέρια μου δεν μου δίνουν το αποτέλεσμα που πρέπει..μα μπορώ να κάνω μικρά..απλά..που τα λάθη καλύπτονται και δεν φαίνονται.

Θα ήμουν ευτυχής αν ήξερα ότι δεν πονάει και τον ακούω συγκαταβατικά να μου λέει τις δουλειές που έχει να κάνει μόλις σηκωθεί και να σκέπτεται αν ο...Κανέλος θα αισθάνεται ότι τον εγκατέλειψε! 
Ευτυχώς ο καλός μας γείτονας τον φροντίζει καθημερινά με τις κονσέρβες και τις κροκέτες που του έστειλα και ζήτησα από την καλή γειτόνισσα μας να τον χαϊδεύει και να του λέει ότι θα γυρίσουμε σύντομα(!!!!).
Το..γάλα μου τελείωσε..όφειλα να το πιω γιατί μου διπλασίασε το ένα φάρμακο η γιατρός μου ( λόγω καταστάσεως και κούρασης) και τι να κάνω η έρμη το..πίνω. 
Θυμάμαι με χαμόγελο όταν ήμουν μικρή....οι γονείς μου φοιτητές τότε  ..η γιαγιά  μου έδινε το πρωί ένα ποτήρι γάλα που...μισούσα. Πήγαινα λοιπόν και το πετούσα κρυφά στο νεροχύτη. όμως..τότε οι νεροχύτες ήταν μαρμάρινοι και στη τρύπα που έφευγε το νερό ένα μπρούτζινο ρέλι ολόγυρα. Η..κατεργαριά  μου δεν έφθανε φαίνεται μέχρις εκεί και δεν πρόσεξα το γάλα που έμπαινε .
Το είδε η ..γάτα η γιαγιά μου και..έμεινα κλεισμένη όλη την ημέρα τιμωρία στο δωμάτιο χωρίς χαρτιά να ζωγραφίζω και..χωρίς κουλουράκια και το σκληρότερο ..ένα μπουκάλι γάλα γυάλινο τότε..για φαγητό ΟΛΗ μέρα. 
Δεν θα πω για την πλεξούδα μου που κόντεψε να μου την ξεκολλήσει και για τον εξάψαλμο μάθημα για τα παιδάκια που δεν έχουν να φάνε και για τα επόμενα γάλατα που τα έπινα παρουσία της μέχρι την τελευταία σταλιά..Σκληρή η γιαγιά τότε..μα η πιο λατρεμένη γιαγιά του κόσμου για μένα.
Σας κούρασα..κουβέντα να λέμε..παρεούλα να κάνουμε..
Λέω να φτιάξω μια κρεατόσουπα απόψε που την αγαπάει με σέλινο, καρότα και πατατούλες να κάνουν κι αυτές παρεούλα το κρεατάκι λαιμό που τους πρέπει και τέλος ένα αυγολέμονο γι' αυτή τη σούπα!
Ευχαριστώ για όλα τα μηνύματα, τα σχόλια , τα τηλεφωνήματα σας..είστε οι φίλοι μου..
ΑΧΤΙΔΈΝΙΑ ΦΙΛΆΚΙΑ