Τρίτη 10 Ιανουαρίου 2017

Ήρθε το ζεστό νερόοοοοοο!!!!!!

Ήρθε ...ήρθε φίλες μου επιτέλους μετά από τρεις ολόκληρες μέρες το ζεστό νερό και αφού το πανηγυρίσαμε κάναμε αγώνα δρόμου αλλόφρονες να κάνουμε μπάνιο!!!!

Νομίζω δεν υπάρχει μεγαλύτερη απόλαυση... ( πάντα υπάρχει εξαίρεση στο..κανόνα βέβαια!!!) και πήρα τη πρώτη θέση που με παραχώρησε ευγενώς ο..σύζυγος!!!
Ότι μυρωδικό υπήρχε το έριξα επάνω μου, και θυμήθηκα και τη διαφήμιση στη τηλεόραση σε κάποιο αεροπλάνο που ..ουρλιάζει λούζοντας τα μαλλιά της στη τουαλέτα του! Άφησα λοιπόν και μία..άρια ..έτσι για να εδραιώσω τη θέση ισχύος στο μπάνιο!
Σήμερα επιτέλους χιόνισε στη Θεσσαλονίκη μας και βέβαια μπορεί οπτικά να ήταν όμορφο όμως..κλειστήκαμε ακόμη πιο μέσα .  
Η Κλώντη γλιστρούσε στο μπαλκόνι ,κάτι σαν..πατινάζ , εγώ βάλθηκα να τελειώσω όσα φτιάχνω για τους Πρίγκιπες της Καρδιάς μας.
 Ο Δημήτρης από τη κλεισούρα τρώγεται με τα ρούχα του και τα..τσιγάρα .
Άρχισα να του..γκρινιάζω  και έτσι μετά έπεσε με τα μούτρα στη κουζίνα αρχίζοντας από..πράσα με χοιρινό για το μεσημέρι , εν συνεχεία έψησε ψωμί και πριν λίγο έφτιαξε μία πίτα με σπανάκι και τυρί μα ευτυχώς την έβαλε στο ψυγείο να τη ψήσει λέει το πρωί και έτσι..την γλίτωσα!
 Να και το χιονάκι μας , όχι βέβαια σαν κι αυτά που δείχνει η τηλεόραση , το δικό μας ήταν..δείγμα!!!


Το ταψί που βάζω τροφή για τα πουλάκια έγινε σαν φύλλο πίτας!! Το κασονάκι με τα ξυλάκια μου που φτιάχνω γούρια γέμισε κι αυτό, δεν τολμώ να βγω έξω μη γλιστρήσω ποιος ακούει τον άνδρα μου μετά! 
Άντε και του χρόνου να πω μα..χωρίς την Αριάνδη , δεν μπορώ τη κλεισούρα, θέλω βολτίτσα, θέλω το κτήμα μας, θέλω τις καλές μου γειτόνισσες που με τηλεφωνούν και κλαψουρίζουν ότι τους λείπω. Να τολμήσω να πω;...θέλω Άνοιξη!
Πάρτε και μία εικόνα της ..γριούλας μου με την κόκκινη κουβερτούλα της δωράκι Πρωτοχρονιάτικο από τον..μπαμπά!
Με νευριάζει ο γιατρός  από τη κτηνιατρική που νοσηλευόταν που με παίρνει τηλεφωνάει  και με ρωτάει αν..ζει!


Πάω τώρα να χωθώ στο κρεβατάκι μου μοσχοβολιστή,να ανάψω και το υπόστρωμα μου,  να πάρω και το τάμπλετ μου να δω την αγαπημένη μου σειρά και ..ΑΥΡΙΟ ξημερώνει αγαπημένοι μου μία νέα μέρα κι αυτό είναι ότι καλύτερο για όλους μας.
 Μία νέα μέρα, είναι πάντα..ΜΙΑ ΝΕΑ ΜΕΡΑ..μη το ξεχνάτε! Δόξα το Θεό γι' αυτό.
Αχτιδένια φιλάκια!


14 σχόλια:

syros2js είπε...

Πού να βγεις, παιδί μου, στο μπαλκόνι??? Κάτσε εκεί που κάθεσαι!
Πάρε και την ... κοκκινοΚλωντίτσα(!) δίπλα σου και όλα καλά!!!
;-)
Άσε και τον κύριο Δημήτρη να ψήνει στην κουζίνα και να μοσχοβολάει το σπίτι με τα μαγειρέματά του!! χαχα!
ΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ πολλά, Αχτιδούλα μου! Καλό βραδάκι!

ποιώ - ελένη είπε...

Αγαπησιάρικα τα λόγια σου
Προσοχή στον καιρό...
Που θα πάει θα περάσει κι αυτό

φιλάκια πολλά ♥

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα Αχτιδούλα της καρδιάς μου, σηκώθηκα μέσα στο χιόνι σήμερα, εδώ το έχουμε βουνό και άνοιξα τη πρωινή μου παρέα δηλαδή εσένα Αχτιδούλα μου.Η αισιοδοξία που βγάζει εκείνο το κάθε με΄ρα σου με κάνει και παίρνω απόφαση να νικήσω τα δύσκολα.Στη καρέκλα μου πάντα η καημένη είσαι η παρέα μου όχι στο δικό σου καναπέ μα στη δική μου μοναξιά.Σ' ευχαριστώ αγαπημένη μου φίλη για τη παρέα τη καθημερινή σου.Ακόμα και όταν δεν γράφεις εγώ σε ξαναδιαβάζω πολλές φορές.Κατερίνα

Αμαλία είπε...

Καλημέρα γλυκειά μου,
Λουφάξτε και οι δύο (εσύ και η Κλώντη) στα κουβερτάκια σας μέχρι να ξεκουμπιστεί εντελώς η μαντάμ Αριάδνη, ώστε να κάνετε τις βολτούλες σας με ησυχία και ασφάλεια. Άσε και τον μάστερ σεφ στην κουζίνα του να εκτονώνεται δημιουργικά και προ πάντων, νόστιμα.
Όσο για τον γιατρό που σου τηλεφωνεί από ενδιαφέρον φαντάζομαι για την Κλωντίτσα, αλλά με λίγο άγαρμπο τρόπο, πες του ότι έχει να πληρώσει πολλά τηλεφωνήματα ακόμη.
Δώσε ένα μεγάλο φιλί στο κεφαλάκι που προεξέχει από την κόκκινη κουβερτούλα.

airis είπε...

Πολύ χάρηκα αυτό τον παιδικό σου ενθουσιασμό Γεωργία μου!
Τελικά η ευτυχία είναι απλά πράγματα ....ακόμα και ένα ζεστό μοσχομυριστό μπανάκι!
Κι εύχομαι η γριούλα σου να αντέξει πολύ καιρό ακόμα και να πετάξει τα μάτια έξω του κτηνίατρου! Ε μα! Αχ πόσο σε νιώθω γα την Κλώντη... μα πόσο!
Πολλά φιλια΄αχτίδα μου!

Maria Pirgianaki είπε...

Οι μικρές χαρές στη ζωή μας κρατάνε περισσότερο γιατί τις απολαμβάνουμε...Όπως εσύ με το ζεστό νεράκι έκανες το μπανάκι σου και μοσχοβολησες...Παρέα με το μικρό σου στη ζεστασιά σας... Φιλάκια πολλά!

Unknown είπε...

Γλυκιά μου αχτιδουλα μου κρατάς και εμένα παρεούλα σε θαυμάζω για το χαρακτήρα σου και τη καλλιέργεια της ψυχής και το μεγαλείο πολλές φορές παίρνω κουράγιο ΑΠΌ αυτά που γράφεις είμαι 58 ετών έχω 2 υπέροχα παιδιά και ένα πιο υπέροχο άντρα που έχει το ίδιο πρόβλημα με εσένα αλλά έχει χειρουργηθεί και έχει βάλει νευροδιεργετη αυτά τα λίγα για μένα σου στέλνω τις ευχές μου για μια ευλογημένη Χρόνια 😍😍😍😍😍😍

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ syros2jsες μου τι θα κάνω με αυτόν τον άνδρα μου με το μαγείρεμα!!Θέλω να χάσω λίγα κιλά και δεν μπορώ.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Κατερίνα μου με συγκινείς.Σε θυμάμαι και θα ήθελα να επικοινωνήσεις μαζί μου με μέιλ για να σου κάνω παρέα και πίστεψε με είμαι ειδική για τέτοιες παρέες.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Αμαλία μου έχω σκάσει μέσα στο σπίτι και ακόμα χειρότερα ο καημενούλης ο άνδρας μου που σκέπτεται τα δένδρα του μη του παγώσουν

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ airis, αγαπημένη μου η χαρά και η ευτυχία βρίσκονται σε ..στιγμές σαν τις σταγόνες της βροχής. Είμαι από αυτές που ζω με ευγνωμοσύνη κάθε στιγμή.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Maria Pirgianaki, είναι να μην απολαμβάνεις τέτοιες μικρές χαρές γλυκιά μου;Εγώ ζω με το..νερό, αν θες να με πεθάνεις κόψε μου το μπάνιο!!!

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ NANA SEGOUφίλη μου εύχομαι να σου πάνε όλα καλά. Η δική μου περίπτωση ευτυχώς στο θέμα του τρέμουλου ρεγουλάρεται με τα φάρμακα ακόμη εκτός αν ..συγχυστώ, κουραστώ, σηκώσω βάρος ή αν έχω πολλά εξωτερικά ερεθίσματα συγχρόνως. Έχω όμως μία αστάθεια στο βήμα, όταν περνάω δρόμο και έχω πολλαπλά σημεία που κινούνται δίπλα μου .Τελευταία παθαίνω διαλείψεις στο..μυαλό , αποσυντονίζομαι συχνά και είναι το μόνο που φοβάμαι γιατί η Πάρκινσον φέρνει άνοια.Μπορώ ακόμη να ζωγραφίζω ευτυχώς, βέβαια με δυσκολία όμως το κάνω γιατί έχω βρει τρόπους να σταθεροποιώ το χέρι μου.Η παράλυση στο νεύρο της σιαγόνας τη πολέμησα σχεδόν 90% με φάρμακο μα η γιατρός μου λέει ότι πιθανόν να είναι από το μικρό εγκεφαλικό και ισχαιμικό επεισόδιο που είχα.Δόξα το Θεό είμαι σε γενικές γραμμές καλά, μπορώ ακόμη να είμαι ..εδώ..Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.

Ariadni St. είπε...

αχ δυσκολο να μην εχεις νερο ή ρευμα τετοιες μερες!
Αμαν πια κι αυτος, ζει και βασιλευει το μωρακι !!!!!!!
Καλό Σαββατοκύριακο!
Φιλι γλυκό!