Πέμπτη 22 Οκτωβρίου 2015

Η Κλώντη γύρισε...



Γυρίσαμε σπίτι..Δεν είναι η ίδια όμως δεν ξεχνούμε τη ταλαιπωρία της. Δυστυχώς η πλευρά του εαυτού μου που ζει με ρεαλισμό μου λέει ότι έχω να παίξω σε "χαμένο" παιχνίδι και τότε..πονάω..
Την κούρεψα μόνη μου, σοκαρίστηκα από τα σημάδια στα ποδαράκια της από τα τρυπήματα και τους ερεθισμούς, τη έλουσα, την αρωμάτισα και την έχωσα σε κουβερτούλα.
Το άσχημο είναι ότι δεν δέχεται τροφή και πρέπει όπως μου έδειξαν οι γιατροί να την ταΐζω με ειδική σύριγγα και τα πρωινά να την πηγαίνω στο γιατρό για την ένεση της , το βράδυ θα της δίνω εγώ τα σιροπάκια.
Ισως είναι νωρίς ακόμη και πρέπει να ξαναπροσαρμοστεί. Πάντως αισθάνεται όμορφα που γύρισε σπίτι..το ίδιο και μεις.Ακόμη μια φορά ευχαριστώ και..κάντε μία προσευχούλα και για μας τις ..δύο!
Αχτιδένια φιλάκια.

74 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα!!!!
Καλώς την δεχτήκατε στο σπίτι σας!! Να δείτε που όλα θα πάνε καλύτερα τώρα που είναι στο χώρο της και με εσάς που την αγαπάτε!!!
Πολλά - πολλά φιλάκια σε εσάς και την Κλώντη σας <3 <3

Ανώνυμος είπε...

Αχτιδούλα μου πολλές προσευχές και ευχές για εσάς και το κοριτσάκι σας, όπως και να έχει στο σπιτάκι της θα είναι καλύτερα...
Φιλιά Μαρίνα

Αμαλία είπε...

Καλώς το δέχτηκες το κοριτσάκι μας. Φυσικά και δεν είναι, ακόμα, αυτό που ήτανε. Το κακό έρχεται με το τσουβάλι και φεύγει με το βελόνι. Θέλει καιρό και υπομονή.
Όμως και αυτή είναι καλύτερα και εσύ, που θα είσαι συνέχεια κοντά της.
Έκανες ότι ήταν δυνατό και σωστό να κάνεις και πολύ παραπάνω.
Αναφωνώ, 'Αξια.
Πιστεύω ότι όλα θα πάνε καλά.
Ο Θεός μαζί σας.

φιλιά και στις δυό σας.

(Και φυσικά, θα σας παρακολουθώ, σιγά μη γλιτώσετε !!!!!)

ANNA FLO είπε...

Καλώς γύρισες στο σπιτάκι σας!!! Εύχομαι να προσαρμοστεί και να ξεπεραστεί το πρόβλημα που δεν ξέρεις και ποιο είναι...Αγάπη έχει μπόλικη και μαζί με την προσευχή όλων μας πού ξέρεις; Μπορεί να γίνουν όλα περαστικά.
Το εύχομαι από καρδιάς.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Είμαι απογοητευμένη, μόλις τρώει κάτι κάνει αμέσως εμετό..πρέπει να το πάρω απόφαση , να πιω το ποτήρι του χαμού...κάνω ότι μπορώ..

Αμαλία είπε...


Αχτίδα μου, πως την ταϊζανε στο νοσοκομείο; Ή την συντηρούσαν με τους ορούς ;

Artemis είπε...

Ο Θεος μαζι σας.Ευχομαι κουραγιο και δυναμη.Το πιο σημαντικο ειναι οτι κανει; για την Κλωντιτσα οτι ειναι ανθρωπινα δυνατο και η ιδια το ξερει και σε ευγνωμονει.Μακαρι η αυριανη μερα να ειναι καλυτερη.Προσευχομαι για σας.

Ανώνυμος είπε...

Μέσα από τη φωτογραφία με χτύπησε η αδυναμία της. Ψυχούλα μου... Μην καταθέτετε τα όπλα. Υποθέτω ότι στο κτηνιατρείο την έτρεφαν με ορούς. Όσο για τα σημάδια, εδώ αίμα τους παίρνουνε απλά, και βλέπεις κάτι μελανιές και κοκκινίλες τεράστιες. Ευαίσθητες φλεβίτσες, πόσο μάλλον το μικρό μας που είχε και τόσες μέρες ορούς. Καταλαβαίνω τον πόνο σας που την βλέπετε έτσι, νομίζω όμως ότι είναι καλύτερα κοντά σας. Σίγουρα πολλές προσευχές και ευχές για ανάρρωση. Και γλυκά φιλιά. Σοφία

Ο κόσμος της Ράνιας είπε...

Πολλές προσευχές όχι μόνον μία ..... εύχομαι όλα να πάνε καλά !!!!
Φιλιά πολλά και στις δυο σας !!!!

Ο κόσμος της Ράνιας είπε...

Πολλές προσευχές όχι μόνον μία ..... εύχομαι όλα να πάνε καλά !!!!
Φιλιά πολλά και στις δυο σας !!!!

Ανώνυμος είπε...

Περαστικα της και μια μεγαλη ζεστη αγκαλια για σενα και την Κλωντη!!!! Στελα .

Unknown είπε...

Καλώς τη!
΄Αντε, όλα περαστικά να είναι Αχτίδα μου...
Να δεις που σε 1-2 μέρες θα είναι περδίκι...
Στέλνω μια μεγάλη αγκαλιά για εκείνη...♥
**Αννιώ**

nikiad.blogspot.gr είπε...

Εύχομαι πολύ σύντομα να γίνει "περδίκι" η Κλωντη μας !!!!!!

Ανώνυμος είπε...

Αχ, τι χρυσαλλιφουρφουρένιο ψυχουλίνι είναι αυτό! Για τα σημάδια από τα τρυπήματα, μη στενοχωριέστε, θα ξεθωριάσουν.

Υπάρχει καθόλου δυνατότητα να της γίνει έστω ένας υπέρηχος κοιλίας; Οι εξετάσεις της βγήκαν καλές. Μήπως το ζωάκι έχει κάποια μορφή φλεγμονώδους εντερικής νόσου, που είναι αντιμετωπίσιμη; Την πέρασα με γέρικο γατούλη που λέγαμε πως θα τον χάσουμε από τον εμετό και τη διάρροια, μέχρι που βρήκανε το πρόβλημα στον υπέρηχο και αντιμετωπίσθηκε με φαρμακευτική αγωγή. Λέω τώρα... Γιατί δεν καταλαβαίνω πώς θα αντιμετωπίσετε πρόβλημα που δεν έχει διαγνωστεί. Έτσι στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα; Θυμώνω, θυμώνω με τους γιατρούς... Αχ.

Φιλιά και μια σφιχτή αγκαλιά.

Λευκή

Ανώνυμος είπε...

ΠΟΛΛΕΣ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΦΙΛΗ ΜΟΥ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΟΛΑ ΝΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ ΣΑΣ ΑΓΑΠΩ ΠΟΛΛΑ ΦΙΛΙΑ

...irida... είπε...

περαστικα!!υπομονη!!γυρισε σπιτι της...και στην αγκαλια σας!!ολα καλα θα πανε!!ολα καλα!!

κυκλάμινο είπε...

Καλώς ήρθε! Εύχομαι ότι καλύτερο για την μικρή μας. Φιλάκια

Nasta είπε...

Καλώς τη δεχτήκατε πάλι στο σπίτι! :) Κάνετε λίγη υπομονή, σιγά σιγά θα βελτιωθεί η κατάστασή της θέλω να πιστεύω!
Ευχές πολλές και φιλιά και στις δύο!!

Ariadne είπε...

Ψυχούλα μου περαστικά της!AriadnefromGreece!

Ποδηλάτισσα είπε...

Σου το έλεγα πως η Κλώντη σας θα γυρίσει και αυτή την φορά νικήτρια!!!! Στην αγκαλιά σου και με την φροντίδα σου σιγά σιγά θα πάρει επάνω της!!!! Πολλά φιλιά!!!!

Funky Monkey είπε...

Καλώς τη δεχτήκατε και περαστικά της! Όλα καλά να πάνε. Και υπομονή...

syros2js είπε...

Πολλές-πολλές προσευχές, Αχτιδούλα μου...
Ελπίζω να καταφέρει να φάει λιγάκι και να προσαρμοστεί... Δεν πέρασε και λίγα τις τελευταίες μέρες...
Σας φιλώ πολύ-πολύ!

Rena Christodoulou είπε...

εύχομαι να γίνει καλά η μικρούλα σας Αχτίδα μου!!!!
Στην αγκαλιά σας θα συνέλθει γρήγορα!!!!
Φιλάκια πολλά!!!!!!!

Marie-Anne είπε...

Περαστικούλια της, εύχομαι!!!! Να δυναμώσει και να γίνει καλά σύντομα!

Άννα είπε...

Όχι μια αλλά πολλές προσευχές! Και για τις δυο σας!

Αμαλία είπε...

Γεωργία, καλησπέρα,
Ούτε να σε φορτίζω επιπλέον προτίθεμαι, ούτε είναι ώρα για δική μου εξομολόγηση.
Οι ώρες αυτές είναι δικές σου. Έχω ταυτίσει το χρονικό της Κλώντης με αυτό της Λούσυς μου. Εύχομαι από την καρδιά μου η εξέλιξη να είναι διαφορετική.
Ψυχικά είμαι μαζί σου κάθε στιγμή, πονάω διότι ξέρω τι περνάς, δεδομένου ότι αναμένεις κάτι άσχημο. Ανθρώπινο, αλλά καθόλου απαραίτητο. Πιστεύω ότι η Κλώντη θα την κερδίσει τη μάχη, όχι αλώβητη για να είμαι ειλικρινής, αλλά έχετε ακόμη κοινή πορεία.

Σας σκέφτομαι πολύ και τις δυό και είμαι νοητά μαζί σας.

Δώστης αγκαλιά και από μένα, και ενημέρωνέ μας.

Ελπίδα - two boys and hope είπε...

πολλες πολλες προσευχες και πολλες πολλες αγκαλιες!! ολα θα πανε καλα!! πολλα φιλια

το στεκι της σοφιας είπε...

ΜΙΑ ΑΓΚΑΛΙΑ ΔΩΣΤΗΣ ΑΠΟ ΜΕΝΑ ΑΧΤΙΔΟΥΛΑ ΜΟΥ!!!!!

Δημιουργία είπε...

Πιστεύω Γεωργία μου η ηρεμία του σπιτιού να την βοηθήσει και να αναρρώσει γρήγορα. Προσπάθησε να είσαι ήρεμη γιατί τα ζώα αισθάνονται και καταλαβαίνουν τα πάντα.

ΑΜΑΜΕΛΙΔΑ είπε...

ΑΧΤΙΔΑ ΜΟΥ ΚΑΛΩΣ ΓΥΡΙΣΕ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ Η ΜΙΚΡΟΥΛΑ ΣΟΥ ΚΛΩΝΤΗ. ΤΗΣ ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΓΡΗΓΟΡΑ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΞΑΝΑΓΙΝΕΙ Η ΜΙΚΡΟΥΛΑ ΣΟΥ ΠΑΛΙΑ ΚΛΩΝΤΗ. ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΟ ΤΑΠΑΙΠΩΡΗΜΕΝΗ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΑΛΛΑ ΝΟΜΙΖΩ ΣΙΓΑ-ΣΙΓΑ ΘΑ ΣΥΝΕΛΘΕΙ.ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΦΙΛΑΚΙΑ. ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ ΝΑ ΕΧΕΤΕ.

airis είπε...

φιλί γλυκό Γεωργία μου!
και καλή δύναμη! ♥

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Φίλοι μου η Κλώντη σβήνει ώρα με την ώρα, απλά νοιώσαμε ότι ήθελε να γυρίσει σπίτι της..Το έχουμε πια αποδεχθεί και το μόνο που κάνουμε είναι να της δίνουμε αυτό που πάντα ήθελε..αγάπη. Η στεναχώρια μας είναι μεγάλη όμως τώρα πια το μόνο που θέλουμε είναι να "φύγει" με ηρεμία, αγάπη και στοργή, χωρίς πόνους ..έτσι ..μέσα στη κουβερτούλα της, στο κρεβατάκι της που το κουβαλούμε όπου καθόμαστε απλά για να μας νοιώθει.Χθες μπήκα στο εργαστήρι μου και ζωγράφισα σε πέτρα κάτι για εκείνη..Συγχωρείστε με..ποτέ ο αποχωρισμός δεν είναι χωρίς δάκρυα.

Artemis είπε...

Αγαπητη μου φιλη λυπαμαι απιστευτα πολυ με τα ασχημα νεα και καταλαβαινω την οδυνη σου. Ο Θεος να σας δινει δυναμη και κουραγιο.Ενα μεγαλο χαδι στη γλυκεια μας ΚΛωνη που αγαπησαμε ολοι,κι απο μενσ.

Ανώνυμος είπε...

Λυπάμαι αφάνταστα με τα οδυνηρά αυτά νέα. Δυσκολεύομαι να πιστέψω αυτά που διαβάζω. Δεν το χωράει το μυαλό μου... Κουράγιο πολύ σε σας κι ένα χάδι στην Κλώντη που αγάπησα από τόσο μακριά μέσα από το μπλογκόσπιτό σας... Λευκή.

Αμαλία είπε...

Καλημέρα καλή μου Γεωργία,
Σας στέλνω την αγάπη μου. Δεν έχω τι να πω.

HUMIDA είπε...

Καλημέρα και στις δυο σας, αγαπημένες μου! Καλή επάνοδο στην φιλόξενη στέγη σας και γρήγορη ανάρρωση στην μικρούλα σου Αχτίδα μου! Τέρη

Ελένη Φλογερά είπε...

Όλες αυτές τις ημέρες παρακολουθώ την υγεία της Κλώντης και θλίβομαι που δεν είναι καλά τα νέα.
Εύχομαι να πάνε όλα καλά και να το ξεπεράσει.
Φιλιά και στις δυο σας!

Ανώνυμος είπε...

ίσως θα ηταν καλυτερο να κανατε την ευθανασια που φανταζομαι σας προτεινε ο γιατρος. δε θα επελεγα να υποφερει μεχρι τελους το ζωακι για να βρισκεται στο σπιτι του. μπορει να παρει μερες..

momyof6 είπε...

είστε στις προσευχές μου για ό,τι καλύτερο...

μια γλυκιά αγκαλιά στην καθεμιά και την αγάπη μου
Αλεξία

Κική Κωνσταντίνου είπε...

ειναι ταλαιπωρημενη
θα ξεκινησει να τρωει πιστευω αμεσα
περαστικα της να ειναι
την αγαπαμε ολοι πολυ

Ανώνυμος είπε...

Στεναχωρήθηκα αφάνταστα με αυτά που γράφετε. Είχα την ελπίδα ότι θα έπαιρνε τα πάνω της, έστω και λίγο. Πόσος πόνος να βλέπεις την ψυχούλα να σβήνει σιγά-σιγά. Αναρωτιέμαι, της κάνανε υπέρηχο κοιλίας; Ή μόνο εξετάσεις αίματος; Κυρία Γεωργία, είναι σίγουρο ότι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα; Τόσο δύσκολο είναι να βρουν τι συμβαίνει; Μήπως δεν έκαναν όλες τις απαραίτητες εξετάσεις; Επειδή είναι ζωάκι, δεν σημαίνει ότι δεν οφείλουν να κάνουν τα πάντα, τουλάχιστον για να μην υποφέρει τόσο. Εξακολουθεί να μην τρώει και να κάνει εμετούς; Και μια τελευταία ερώτηση. Είναι στειρωμένη; Μήπως είναι πυομήτρα, διότι έχει τα συμπτώματα. Δεν θέλω να το πιστέψω ότι φεύγει, ειλικρινά. Η ευθανασία δεν είναι εύκολη απόφαση. Αλλά άμα υποφέρει τόσο... και δεν ξέρουμε πόσο θα κρατήσει, ίσως και μέρες... Τι να πω... Η σκέψη μου κοντά σας. Σοφία

LitsArt είπε...

αχ,πολύ στεναχωρέθηκα με τα τελευταία σας νέα....
κουράγιο....

Φιλία είπε...

Η σκέψη μου είναι κοντά σας, Αχτιδούλα. Και οι προσευχές μου. Κουράγιο!
Φιλιά πολλά

Ανώνυμος είπε...

Σοφια τα ερωτηματα σου πρεπει να απαντηθουν!

Ανώνυμος είπε...

Στον ανωνυμο απο πανω και στη Σοφια,μηπως να γινει κανενα πανευρωπαικο ιατρικο συμβουλιο?Μηπως ξεφευγουμε λιγακι?

Ανώνυμος είπε...

το κλωντινι αξιζει τα παντα τελευταια ανώνυμη που δεν αγαπας τα ζωα γυρευε τί είσαι για να μην αγαπας τα ζωα!

ruth_less είπε...

Μονο την παρουσία σας και την αγάπη σας χρειάζεται το Κλωντακι μας Αχτίδα μου. Να φύγει ήρεμα με την εικόνα σας στα μάτια. Αυτό θα την κάνει άφοβη στο πέρασμα της.
Οδυνερες στιγμές.
Να ξέρετε ότι κάνατε ότι ήταν ανθρωπίνως δυνατό, και τις στιγμές αυτές της δώσατε αυτό ακριβώς που έχει ανάγκη. Εσάς, την αγάπη, τα λόγια σας και το γνώριμο χώρο στο σπίτι της.

Αγκαλιά μεγάλη να χωρέσει και τους τρείς σας αγαπημένη μου.

Ανώνυμος είπε...

Η ΒΑΣΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΤΑΧΤΟ ΣΚΥΛΑΚΙ

Η Βάσια ξύπνησε σήμερα χαρούμενη γεμάτη ανυπομονησία να πάει στη γιαγιά της μετά το σχολείο γιατί την περίμενε μία έκπληξη που την ονειρευόταν καιρό! Η γιαγιά της είπε στο τηλέφωνο ότι σήμερα θα ερχότανε από την κτηνίατρο το σκυλάκι που είχε ζητήσει σαν δώρο ,θα έμενε με τη γιαγιά και το παππού της γιατί το ήθελαν για παρέα, όμως θα ήταν δικό της και θα του έδινε εκείνη όνομα!
Η μέρα στο σχολείο της φάνηκε ατελείωτη
και όταν το μεσημέρι το σχολικό την άφησε στη στάση, αντίκρισε τη γιαγιά της χαμογελαστή να την υποδέχεται και να της βάζει στην αγκαλιά της ένα μικρό μαλλιαρό μπαλάκι !
Ένοιωσε μια γλυκιά τρυφερότητα να της γεμίζει τη καρδιά, Θεέ μου πόσο όμορφο ήταν! Δύο έξυπνα καφέ ματάκια, μια μυτούλα σαν κουμπάκι και τρίχωμα πυκνό , χρυσοκαφέ με σχεδόν ξανθές ανταύγειες
.-Θα το ονομάσω Κλώντη, κοριτσάκι δεν είναι γιαγιά; είπε η Βάσια !
Η γιαγιά χαμογέλασε και αγκάλιασε τρυφερά την εγγονή της.
-Αυτή λοιπόν θα είναι η Κλώντη μας Βάσια μου, θα σ’αγαπήσει όσο πολύ θα την αγαπήσεις κι εσύ και θα σου δώσει περισσότερο από ότι θα της προσφέρεις, μα πάνω απ’ όλα θα είναι το σκυλάκι σου!
Έτσι ήρθε η Κλώντη στη σπίτι και τα δωμάτια από τότε γέμισαν παντόφλες μισοφαγωμένες, μπάλες, κάλτσες που η Κλώντη έκλεβε με κάθε ευκαιρία από τα παπούτσια, μα το κυριότερο ήταν ότι καρδιοχτυπούσαν μήπως την πατήσουν καθώς μπερδευόταν μέσα στα πόδια τους για να παίξει..!
Η γιαγιά βρήκε τη λύση, της έβαλε ένα κουδουνάκι για να την ακούνε και η Κλώντη άρχισε να χοροπηδά και να προσπαθεί να το βγάλει, μάταια όμως.Τι ζημιές έκανε δεν μπορείτε να το φανταστείτε. Ακούραστη έτρεχε συνέχεια, έτρωγε ότι αντικείμενο έβρισκε μπροστά της μα το πιο αστείο ήταν όταν κατάπιε ένα μικρό κουβαράκι και της το τραβούσαμε από το στόμα ξετυλίγοντας το η τότε που χώθηκε μέσα στη μπότα της γιαγιάς και είδαμε και πάθαμε για να τη βγάλουμε!
Ήταν πραγματικά ένα ζημιάρικο σκυλάκι τελικά, μα ήταν τόσο γλυκό όταν σε κοίταζε, πόσο δίκιο είχε η γιαγιά, Από το σκυλάκι της η Βάσια έμαθε τόσα πολλά, έμαθε για παράδειγμα ότι τα σκυλιά ζούνε 15 χρόνια μόνο και ότι ένας χρόνος της ζωής τους ήταν 7 ανθρώπινα, δηλαδή ,έκανε τον υπολογισμό και βρήκε ότι η Κλώντη ήταν σαν ένα παιδάκι 3 ετών!
-Τώρα Βάσια καταλαβαίνεις γιατί κάνει τόσες ζημιές ,είπε η γιαγιά! Η απάντηση ήρθε από ένα δυνατό θόρυβο που έκανε το βάζο σπάζοντας στο πάτωμα. Προφανώς η Κλώντη προσπάθησε να μασουλίσει ένα παράξενο γι’ αυτήν λουλούδι που ήταν μέσα σ’ αυτό τώρα τρόμαξε κι’ αυτή από τη ζημιά της και κλαψουρίζοντας χώθηκε κάτω από το καναπέ!
-Αχ! Κλώντη τι θα κάνουμε με σένα;
Κάτι ακόμα που έμαθε η Βάσια μαζί του ήταν πόση προσπάθεια χρειάζεται για να το μάθει να μη λερώνει μέσα στο σπίτι και να τους το λέει όποτε χρειαζόταν με το δικό του τρόπο πηγαίνοντας στη πόρτα και ξύνοντας την με τα ποδαράκια του. Άραγε τα ίδια τράβηξε η μαμά της και από αυτήν ; Δεν τολμούσε να την ρωτήσει.. Έπρεπε συνέχεια να προσέχει το κουτάβι να μη φάει κάτι που δεν πρέπει όπως τότε που κατάπιε το μικρό κλαμεράκι που της έβαλε η γιαγιά στα μαλλάκια της στο κεφάλι για να μη μπαίνουν μέσα στα μάτια της γιατί ξέχασα να σας πω ότι η Κλώντη είναι ένα μικρό Γιόρκσαιρ που δεν θα μεγάλωνε πολύ με πολύ πλούσια μαλλιά, κάτι σαν την σφουγγαρίστρα της μαμάς της! Μία άλλη φορά έπεσαν στα δοντάκια της οι κλωστές που κεντούσε η γιαγιά και όταν το ανακάλυψαν ήταν πλέον αργά, είχαν γίνει ένα κουβάρι μόνο που είχαν και τη Κλώντη μέσα και έπρεπε να τις κόψει με το ψαλίδι για να την ελευθερώσει από αυτές!-Αχ! Τι ζημιές έκανες πάλι είπε απελπισμένη η γιαγιά, και έκανε πως τη κυνηγούσε με την παντόφλα όμως εκείνη πρόλαβε να κρυφτεί σε μια γωνιά και γάβγιζε κουνώντας την ουρίτσα της, δεν κατάλαβε ότι έκανε ζημιά, γι’ αυτήν ήταν ένα ακόμα παιχνίδι!
-Τώρα καταλαβαίνεις Βάσια πόση φροντίδα έχει ένα ζωάκι μέσα στο σπίτι; Όταν θέλουμε να πάρουμε ένα για παρέα πρέπει να το σκεφτούμε πολύ γιατί είμαστε πλέον υπεύθυνοι γι’ αυτό όπως μια μητέρα για το παιδί της!

Ανώνυμος είπε...

Το πρωί η Βάσια ξύπνησε για το σχολείο και είδε ότι η Κλώντη κοιμόταν στα πόδια της και μόλις την είδε που ξύπνησε… άρχισε το πανηγύρι. Έκανε μισή ώρα να βρει τις κάλτσες της και μόλις έβαλε τη μία της άρπαξε την άλλη!
-Κλώντη κάτσε φρόνιμα, φώναξε η Βάσια και το σκυλάκι κρεμότανε από το μπατζάκι του παντελονιού της. Μέχρι να βάλει μέσα το σάντουιτς που της ετοίμασε η γιαγιά, η Κλώντη είχε βρει τη κασετίνα της και μασουλούσε το μολύβι της.
-Πω-πω! Πόσο άταχτη είναι γιαγιά, θα χάσω το σχολικό κλαψούρισε η Βάσια, η γιαγιά γελώντας πήρε στην αγκαλιά της τη μαλλιαρή μπαλίτσα και της τράβηξε τρυφερά το αυτάκι.
-Φρόνιμα Κλώντη, φρόνιμα ..η Βάσια πρέπει να φύγει τώρα για το σχολείο, μα μη στεναχωριέσαι θα έρθει σύντομα για να παίξετε ξανά γιατί είμαι σίγουρη ότι θα γίνετε αχώριστοι φίλοι εσείς οι δύο!

Αμαλία είπε...

Αν μη τι άλλο, ο ανωτέρω "Ανώνυμος" έχοντας καλή πένα ημέρωσε λίγο τα σχόλια, είχαν πάρει μια κάποια ένταση που ίσως φόρτιζε παραπάνω την Αχτίδα, και δεν το χρειάζεται αυτό καθόλου τώρα.
Έχουμε καλή μου Γεωργία κανένα νέο;

Ανώνυμος είπε...

@ Ανώνυμε, εκμεταλλευόμαστε χώρο εδώ, αλλά δε βαστιέμαι να μη σου απαντήσω. Όταν οι γιατροί λένε ότι δεν είναι κάποια συγκεκριμένη ασθένεια, εγώ προσωπικά προσπαθώ να μάθω γιατί ένα (στην προκειμένη περίπτωση) ζωάκι ενώ ήταν υγιές, κύλισε τόσο απότομα. Ίσως επειδή λατρεύω τόσο τα ζώα και ειδικά τα σκυλιά, που δεν μου κάθεται το "έλα μωρέ, αρρώστησε και μια και δε γίνεται τίποτα, ευθανασία". Πολύ εύκολα το λες. Και προσωπικά έστειλα αναλύσεις ενός σκυλιού μου μέχρι το Παν/μιο Θεσσαλονίκης, που μου είπαν ότι τελικά είχε επιληψία. Έχω απορίες, πειράζει; Αλλά ας μην φορτίζουμε την κ. Γεωργία και άλλο. Αρκετό πόνο έχει. και συγνώμη που καταχράστηκα τον χώρο της.Τουλάχιστον έχω το θάρρος να γράφω το όνομά μου, και δεν κρύβομαι πίσω από την ανωνυμία και τον σαρκασμό. Σοφία

Ανώνυμος είπε...

το κείμενο δεν είναι δικό μου, είναι της αχτιδένιας παλιό όταν στο ταξιδεοντας μας πρωτογνώριζε τη κλωντινι!

Ανώνυμος είπε...

σοφία εχεις δικιο τα ερωτηματα πρεπει να απαντηθουν!

ANNA FLO είπε...

Δεν έχω λόγια Αχτίδα μου..................

Ανώνυμος είπε...

Η σκέψη μου μαζί σας. Κουράγιο... Λευκή

Unknown είπε...

Όλες αυτές τις ημέρες παρακολουθώ καθημερινά τα νεα για την υγεία της Κλώντης και ήλπιζα πως τα πραγματα θα πήγαιναν προς το καλύτερο.
Τωρα πραγματικά δεν ξέρω τι να πω παραπάνω μόνο κουράγιο και δύναμη σε όλους σας!
Ζαχαρούλα

Unknown είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑΧΤΙΔΑ είπε...

φίλες μου ...τι να πω...η αλήθεια είναι ότι δυσκολεύομαι πολλές φορές να απαντήσω..το κείμενο είναι δικό μου, πράγματι.... μόνο πόνο μου προκάλεσε η θύμηση του, ανώνυμη με μαχαίρωσες εκούσια ή ακούσια...
Η Κλώντη μου μεγάλωσε με τα εγγόνια μου, με μένα , με τον άνδρα μου, με τη μητέρα μου και το παππού μας..ήταν πάντα ένα γερό σκυλί με μία πάντα ευαισθησία είναι αλήθεια στο στομάχι γι' αυτό και έτρωγε ειδική τροφή.Το πρωί πίστευα ότι πέθαινε...μετά άρχισα να το ταΐζω σταγόνα σταγόνα το κοτόπουλο που του έφτιαξε ο Δημήτρης με λαχανικά και ρύζι και το κάναμε πολτό, δεν έκανε εμετό και χάρηκε η ψυχή μου. Τι να σας πω..θα σας κουράσω , ίσως φανώ γελοία...Μου "άναψαν " τα λαμπάκια μου και κλαίγοντας του έδωσα ότι παλιά αγαπούσε..ένα σοκολατένιο μπισκότο με καμία ελπίδα να το φάει..το κατασπάραξε. Ο γιατρός με μάλωσε..το σκυλάκι όμως έγινε καλύτερα και ήπιε νερό μόνο του. Έχει μία έντονη νευρικότητα, περπατάει συνέχεια χωρίς σταματημό χωρίς να ξαπλώνει πλέον λες και κάτι το εμποδίζει να κοιμηθεί. Έκανα μάθημα στο κοριτσάκι το ένα και τα μάτια μας ήταν στη Κλώντη.
Θέλω να απαντήσω σε πολλά που γράφετε μα..πιστέψτε με δεν έχω κουράγιο, η Πάρκινσον δεν αντέχει τέτοια στρες ξέρετε.. Ευθανασία δεν το συζητώ όσο το σκυλάκι μου με κοιτάζει στα μάτια και μου γλύφει τα χέρια...Ούτε ο γιατρός μου την κάνει. Όταν του είπαν κάτι τέτοιο στη κλινική τους απάντησε ότι μόνον όταν το σκυλί έχει πέσει σε κώμα κάνει κάτι τέτοιο.
Ίσως ήταν λάθος να γράψω..μα το έχω ανάγκη..Αν ήσασταν εδώ να το βλέπετε..μισό..αδύναμο..να μας κοιτάζει στα μάτια και να γλύφει τα χέρια μας, να έχει αποπροσανατολισμό..να μην έχει ησυχία..Το πρωί παρακαλούσα το Θεό να το "πάρει"..να μην υποφέρει..το έκανα εγώ..εγώ που το αγαπώ περισσότερο από κάθε άλλον .Ξέρω ότι κάποιες με νοιώθουν..ίσως φταίει η ηλικία μου, η αρρώστια μου..η ευαισθησία μου , το δέσιμο μου μαζί της..Η Κλώντη μου, το κοριτσάκι μου, το παιδάκι μου..το μωρό μου..η παρείτσα μου στα δύσκολα..όμως ..είμαι έτοιμη ..έτοιμη φίλες μου για τον αποχωρισμό..την αγαπώ τόσο που δεν θέλω να είναι άρρωστη.Την αγαπώ τόσο που θα είναι πάντα μέσα μου..Συγνώμη...

Ανώνυμος είπε...

Εγώ θα σταθώ στο ότι έφαγε κάτι που της άρεσε και δεν έκανε εμετό! Στο ότι ήπιε νερό μόνη της! Στο ότι ξέρει ότι είστε μαζί της και ότι δίνετε μάχη μαζί της! Μακάρι να μπορούσε να μιλήσει με ανθρώπινα λόγια και να περιγράψει τι ακριβώς νιώθει και να δώσει το κλειδί σε αυτό το μυστήριο που την ταλαιπωρεί. Την παγκρεατίτιδα την απέκλεισαν. Ο καρκίνος σε τελικό στάδιο δεν είναι δα αθέατος σε τόσες εξετάσεις... Κάτι θα φαινότανε. Δεν ξέρω... δε μου φαίνεται πως το σκυλάκι είναι καταδικασμένο... Κάτι αντιμετωπίσιμο μου μοιάζει να το βασανίζει, κάτι που να έχει διαφύγει την προσοχή των γιατρών. Έτσι νιώθω... Ίσως και να είναι η άρνησή μου να δεχθώ πως η Κλώντη κινδυνεύει να χαθεί. Την έχετε μια ζωή πριγκίπισσα... με τους γιατρούς, την ειδική τροφή, με κάθε περιποίηση και φροντίδα. Τι να είναι αυτό που μέσα σε μια χούφτα μέρες έφερε τα πάνω κάτω;

Εσείς ξέρετε καλύτερα γιατί είστε ένα μαζί της. 'Όσο η φωνή μέσα σας λέει πως υπάρχει ακόμα ελπίδα, μην το βάζετε κάτω. Και μην ντρέπεστε να "ενοχλήσετε" τους γιατρούς. Σκουντήστε τους, δώστε μια σπρωξιά στη βεβαιότητά τους, μήπως και σκεφτούν κάτι που μέχρι τώρα τους έχει ξεφύγει.

Εσείς ζητάτε συγγνώμη από εμάς; Mα το αντίθετο δεν είναι που ισχύει; Εδώ είναι το σπίτι σας. Εμείς είμαστε οι επισκέπτες που πρέπει να τιμήσουμε τις δικές σας επιθυμίες. Συγχωρήστε με που παθιάζομαι με την Κλώντη. Θέλω, όπως όλες οι φίλες εδώ, να ζήσει και να χαρεί πολλή ακόμη κοινή πορεία μαζί σας. Θέλω να ζήσει.

Σας φιλώ.

Λευκή

Artemis είπε...

Το γεγονος πως το ζωακι ηπιε μονο του νερο και εφαγε την αγαπημενη λιχουδια του,ειναι θετικο.Νομιζω πως ειναι υπερκινητικο και νευρικο επειδη διαισθανεται τη δικη σας ανησυχια.Αλλα παλι ποιος ξερει;..Μακαρι να εχει μια ηρεμη νυχτα και αυριο ο Θεος να δωσει και να βελτιωθει η υγεια του.Ξερω ποσο δυσκολα περνας,μονο οσοι εχουμε ζωακια σε καταλαβαινουμε πραγματικα και ευχομαι απο καρδιας υπομονη και δυναμη.

Artemis είπε...

Και σμφωνω σε ολα με την αγαπητη φιλη Λευκη!

Ανώνυμος είπε...

Kάντε κουράγιο κ. Γεωργία. Και μη ζητάτε συγνώμη, αυτό να μην το κάνετε. Πρέπει να μιλάτε, να τα βγάζετε από μέσα σας. Και δεν μας κουράζετε, απεναντίας. Μ'αυτά που γράφετε, για την ανησυχία της και τη νευρικότητα που έχει, και αν κρύβεται κιόλας, καταλαβαίνω πάρα πολλά. Τα έχω περάσει, βλέπετε, όπως και πολλοί άλλοι εδώ. Όταν αγαπάμε κάτι, δε θέλουμε να υποφέρει. Πάντως, καλό είναι που έστω και λίγο, έφαγε. Ελπίζω σε καλύτερα νέα αύριο. Η σκέψη μου κοντά σας. Σοφία

syros2js είπε...

Αχτιδούλα, πολύ χάρηκα που ήπιε νεράκι μόνη της και ξέρεις κάτι? Χάρηκα πολύ και για το μπισκοτάκι! Κι εγώ αυτό θα έκανα!!!
Δεν χρειάζεται να δίνεις εξηγήσεις για το τί παρακάλεσες και το τί προσευχήθηκες... Λίγο-πολύ όλοι καταλαβαίνουμε... Όταν τα ζωάκια γίνονται μέρος τη ζωής μας, δεν αντέχουμε να τα βλέπουμε να υποφέρουν...
Είναι επιλογή μας να τα έχουμε στη ζωή μας και αυτά μπορούν να αισθανθούν τα πάντα... Και ακριβώς επειδή ξέρει πόσο τη λατρεύετε , σας γλύφει τα χεράκια!!!
Εκτός από τη Κλωντούλα, πρόσεχε και τον εαυτό σου, ναι?
Σας φιλώ πολύύύύ και συνεχίζω να σας στέλνω όλη μου τη θετική σκέψη στη μικρούλα μας!!!

Αμαλία είπε...

Γεωργία μου,

Πραγματικά αυτό το μικρό φιογκογιόρκι είναι απρόβλεπτο και απίστευτο. Πάρα πολύ χάρηκα που διάβασα αυτά που έγραψες. Το ότι μέχρι χθες ότι έτρωγε το έβγαζε και σήμερα έφαγε, έστω και λίγο, είχε όρεξη να φάει το αγαπημένο της σνακ, ήπιε και νεράκι, έ πια τι να πω, έζησα λεπτό προς λεπτό το θάνατο του σκυλιού μου, ούτε έπινε, ούτε έτρωγε, ούτε χοροπήδαγε. Δεν είχε καν το κουράγιο να μου γλύψει τα χέρια. Απλά παραιτήτο στιγμή με τη στιγμή κι έφευγε.

Δώστης ότι θέλει με μέτρο και συνέχισε να της δίνεις χωρίς κανένα μέτρο την αγάπη σου. Καλά κάνεις και γράφεις, καλά κάνεις και ανησυχείς για το αυτοκολλητάκι σου, κακώς νοιώθεις ενοχές, δεν μας κουράζεις για να μας ζητάς συγνώμη. Όποιος κουράζεται ας μην επισκέπτεται το μπλογκόσπιτό σου. Είμαστε εδώ για συμπαράσταση.
Και την Πάρκινσον θα βάλεις κάτω και την όποια αρρώστια του φιόγκου μας.

Δύναμη, για σένα, για την Κλώντη και τους ανθρώπους σου.

Φιλιά πολλά, ενημέρωνέ μας όποτε μπορείς.

Ανώνυμος είπε...

Σας παρακολουθώ πολύ καιρό, αλλά δεν σας εχω γράψει ποτέ...Τώρα όμως, με αφορμή την Κλώντη, αισθάνομαι την ανάγκη να σας πω δυο λόγια...Θα σας πω καταρχήν ότι σας καταλαβαίνω, γιατί έχω περάσει την ίδια κατάσταση με σας. Με τη γάτα μου, που ζούσαμε μαζί 17 χρόνια και ήταν μέλος της οικογένειάς μας...Επειδή είχε πολλά προβλήματα υγείας μετά τα 13 της χρόνια, οι γιατροί της μου είχαν πει πολλές φορές ότι πεθαίνει. Με έναν μαγικό τρόπο, συνερχόταν μόλις ερχόταν σπίτι και έδειχνε ότι είχε θέληση για ζωή. Ήμουν προετοιμασμένη για όλα, αλλά δεν της φέρθηκα ποτέ σαν "ετοιμοθάνατης". 'Οταν τελικά ήρθε το τέλος στα 17 της χρόνια, ξέρω ότι έφυγε με έναν τρόπο, που θα τον ζήλευαν και πολλοί άνθρωποι: με ανθρώπους που την λάτρευαν γύρω της, στο σπίτι της, με τα αγαπημένα της αντικείμενα γύρω της. Τη "χαιρέτησα" λέγοντάς της ότι ο χωρισμός μας είναι κάτι προσωρινό και ότι θα με περιμένει όταν και εγώ φύγω από αυτόν τον κόσμο για να ανταμώσουμε ξανά μαζί. Εχω την απόλυτη ικανοποίηση, ότι έκανα ότι μπορούσα γι' αυτή και είμαι σίγουρη ότι και αυτή το κατάλαβε.
Σας εύχομαι όλα να πάνε καλά και η Κλώντη να είναι μαζί σας για πολύ καιρό ακόμη. Δεν είμαστε Θεοί για να αλλάξουμε τη ροή των πραγμάτων, όμως, είμαι σίγουρη, ότι τα πλάσματα αυτά καταλαβαίνουν πολύ περισσότερο απο τους ανθρώπους αυτά που αισθανόμαστε γι΄ αυτά.
Ελένη.

Ανώνυμος είπε...

Μπράβο Λευκή, αυτά λέω και εγώ τόσες μέρες. Κάτι διέφυγε στους γιατρούς. Γι' αυτό είχα τόσες πολλές ερωτήσεις. Και κάτι εξακολουθεί να μην μου κολλάει. Κάτι. Και ας ειρωνεύονται μερικοί ότι να καλέσουμε πανευρωπαϊκό συνέδριο, για να βρουμε τι έχει. Τόσα ξέρουν, τόσο αγαπούν τα ζώα. Κράτα γερά Κλωντήνι και μαμά και μπαμπά. Και εν ανάγκη, φάε μπισκοτάκια. Αρκεί να τρως και να πίνεις νεράκι. Αρκεί να γίνεις καλά. Φιλιά κουκλίτσα μου. Σοφία

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Φίλες μου καλημέρα, χθες τελικά το μπισκοτάκι το πλήρωσε με μία άσχημη κατάσταση, εμετό, πόνους κι εμείς θεατές με ενοχές. Επειδή διαβάζω ότι ίσως δεν τεκμηριώθηκε ο καρκίνος σας λέω ότι με τον υπέρηχο ...4 φορές βρέθηκε σκιά ανάμεσα στο πάγκρεας και το ήπαρ.Μου ζήτησαν διερευνητική εγχείρηση για να βεβαιώσει το καρκίνο, ο γιατρός της το αρνήθηκε όπως και τη Μαγνητική γιατί δεν θα άντεχε στη νάρκωση.
Να ξεκαθαρίσω και το θέμα της ευθανασία.Είμαι αντίθετη και συμφωνώ με το γιατρό της ότι μπορεί να γίνει και θα την έκανα μόνον αν το σκυλάκι μου βρισκόταν σε κώμα ή αν δεν είχε πλέον συναίσθηση περιβάλλοντος.Απαντήστε μου πως μπορώ να κάνω ευθανασία όταν με κοιτάζει στα μάτια , όταν σηκώνεται από το κρεβάτι της και πάει στη πόρτα να υποδεχθεί τον άνδρα μου.Σήμερα είναι σαν σκιά του εαυτού της,την τάισα με σύριγγα και έκανε πάλι εμετό.Αρνείται κάθε είδους φαγητό και το μπισκοτάκι κατάλαβε ότι την έκανε κακό και το αρνείται.
Για να καταλάβετε τη κατάσταση που ζω σας λέω ότι έρχονται στιγμές που νομίζω ότι θα γίνει το θαύμα και θα γίνει καλά..μετά..σαν ένα παγωμένο νερό στο πρόσωπο την βλέπω να τρεκλίζει και παρακαλώ να "φύγει" για να μην υποφέρει. Μαζί με τον άνδρα μου έχουμε την ίδια απόφαση: Ότι μπορούμε να κάνουμε θα το κάνουμε, αν δούμε ότι παύει η επαφή με το περιβάλλον και αν πονάει τότε η ευθανασία θα είναι η τελική λύση μα..θα το παλέψουμε μέχρι του τέλους.Θέλω να τον ευχαριστήσω που στέκεται δίπλα μου.

Αμαλία είπε...

Καλημέρα αχτίδα μου,
Γράφε μας ότι θες και όποτε θες. Εδώ είμαστε και "ακούμε". Όπως σωστά λές, ότι μπορείτε να κάνετε θα το κάνετε έως το όποιο τέλος. Την καλημέρα μου στον χρυσό σου σύντροφο, καλή υπομονή και φιλιά στο Κλωντίνι.

Artemis είπε...

Καλημερα αγαπητη φιλη Γεωργια.Αυτο που θελω να σου πω ειναι πως η Κλωντη σου ειναι ευτυχισμενη,ακομα και στην κατασταση που ειναι,γιατι σας εχει διπλα της και αυτο το νοιωθει πολυ καλα,οπως και νοιωθει οτι κανετε το παν για εκεινη,με την αλανθαστη διαισθηση που εχουν τα ζωα.Οταν ερθει η ωρα της ΚΛωντιτσας να γυρισει πισω στο πραγματικο της σπιτι και μα ενωθει ξανα με το θειο φως,θα ειναι χορτατη απο αγαπη και ομορφες εμπειριες και αυτο ειναι κατι που δεν πρεπει να ξεχνατε παρα τον πονο σας.Προσευχομαι για σας.

ruth_less είπε...

Καλημέρα αγαπημένη μου.

Όποιος αμφισβητεί έστω και για ένα λεπτό ότι ΕΣΕΙΣ, πάνω και πέρα απ όλους, είστε οι πρώτοι που έχουν την Κλωντη και τις ανάγκες της πάνω απ όλα αυτή τη στιγμή, δεν έχουν ιδέα για το τι άνθρωποι είστε. Πάντα γεμάτοι αγάπη, συμπόνια και δοτικότητα για οποιοδήποτε ζωντανό- άνθρωπο ή ζώο.

Δεν χρειάζεται να εξηγήστε σε κανένα. Αν είναι δυνατόν τέτοιες στιγμές...

Η αγκαλιά μου ανοικτή, σας κρατά σφικτά.

Eβίτα είπε...

Αγαπητή αχτίδα να κάνετε ότι η καρδιά σας λέει και μην ακούτε κανέναν. Εύχομαι να μην χρειασθεί να πιείτε αυτό το ποτήρι και το σκυλάκι να φύγει ήσυχα, στον χώρο του γεμάτο από την αγάπη σας. Μεγάλη αγκαλιά και φιλί!

Memaria είπε...

Ακτίδα μου δεν ξέρω τι να πω...κουράγιο θα σας πω μόνο...φιλιά πολλά!

Ανώνυμος είπε...

Πολλά φιλιά. Σας σκέφτομαι συνέχεια... Λευκή.

Σμαραγδάκι- Ρούλα είπε...

φίλη μου αν και δεν αφήνω παντα σχολιο οταν ερχομαι στεχωρίεμαι πολύ και δεν ξερω τι να σου γραψω για να σε παρηγορήσω... η Κλωντη νομιζω οτι ειναι πολύ ευτυχισμενη που ειναι παλι κοντα σας..ειναι αναπόφευτο.. ισως πρέπει να το θελει και εκεινη να μην υποφερει.. και να φύγει μεσα στην αγαπη..αν ειχε μιλιά..και μπορουσε να μιλησει θα σας ελεγε ενα μεγαλο ευχαρσιστω.. γιατί μονο αγαπη εχει παρει.. !! δυναμη και κουραγιο σας ευχωμαι αγαπημενη μου.. και μια αγκαλια απο εδώ μακρυα..!!!!