Τετάρτη 19 Νοεμβρίου 2014

Πεθαίνει η ψυχή και τα αγγίγματα της;





Σκεφτήκατε ποτέ πόσο τυχεροί ήμαστε που μπορούμε να  ξυπνήσουμε και να πούμε σε κάποιο δίπλα μας αυτή τη λέξη;
Καλημέρα φίλοι μου , κι εγώ είμαι τυχερή που μπορώ να την λέω σε ένα σωρό ανθρώπους ..γνωστούς και άγνωστους.
Σηκώθηκα με μία ρομαντική διάθεση αφού αυτές οι μέρες είναι γεμάτες με αναμνήσεις για μένα.. Χθες ανάμεσα στις ώρες της δημιουργία μου στο εργαστήρι και όλα αυτά που γέμιζαν το μυαλό μου και με καλούσαν σε κύλισμα στο χρόνο πίσω..χθες λοιπόν έψαξα στο μπαουλάκι των αναμνήσεων μου που έχω κάπου στο ντουλάπι μου..
Φωτογραφίες προσωπικές κιτρινισμένες από το χρόνο, το σήμα μου από το προσκοπισμό, τα διπλώματα μου, κάποια βραβεία, το παράσημο του πατέρα μου  από το Στρατό. Λίγο πιο κάτω το Λεύκωμα μου από το σχολείο , το..τηλεγράφημα με τη πρόταση γάμου από τον άνδρα μου (!!!!!), λίγα ξηραμένα λουλούδια, το πρωτο παπουτσάκι της πρώτης κόρης μου, ένα σημείωμα του Δημήτρη μου με μία απλή φράση "σ'αγαπώ" που μου πέταξε από το παράθυρο του τρένου όταν έφευγε για το στρατιωτικό του,  Η καρφίτσα της μαμάς μου, το βιβλιαράκι με τις συνταγές της γιαγιάς μου,  η μικρή Βίβλος της θείας μου που τόσο αγαπούσα, ένα μενταγιόν με τις φωτογραφίες των γονιών μου....
Κάπου στο βάθος ένα μικρό βιβλίο με ποιήματα του Λειβαδίτη , κάπου ένα χαρτάκι ξεχώριζε κάποιο..Δεν θυμάμαι γιατί μα..θα είχε νόημα για μένα...

Θάθελα να φωνάξω τ' όνομα σου, αγάπη, με όλη μου τη δύναμη
Να ' ακούσουν οι χτίστες από τις σκαλωσιές και να φιλιούνται με τον ήλιο
να το μάθουν στα καράβια οι θερμαστές και ν' ανασάνουν όλα τα τριαντάφυλλα
να τ' ακούσει η Άνοιξη και νάρχεται πιο γρήγορα
να το μάθουν τα παιδιά για να μη φοβούνται το σκοτάδι
να το λένε τα καλάμια στις ακροποταμιές, τα τρυγόνια πάνω στους φράχτες
να τ' ακούσουν οι πρωτεύουσες του κόσμου και να το ξαναπούνε με όλες τις καμπάνες τους
να το κουβεντιάζουν τα βράδια οι πλύστρες χαϊδεύοντας τα πρησμένα χέρια τους
Να το φωνάξω δυνατά
που να μη ξανακοιμηθεί κανένα όνειρο στο κόσμο
καμιά ελπίδα πια να μην πεθάνει
Να το ακούσει ο χρόνια και να μην σ' αγγίξει Αγάπη μου, Ποτέ...

Έκλεισα το μπαουλάκι μου . δεν το κλείδωσα..θα έρθουν στιγμές που ίσως ακόμα προσθέσω κάτι..Το ρομαντισμός δεν θα αφήσω σε κανένα να μου τον αφαιρέσει. Η ψυχή δεν γερνάει, δεν φθείρεται αν δεν το κάνουμε εμείς οι ίδιοι..Μόνο με ανησυχεί η σκέψη ότι ίσως κάποτε αν ανοιχθεί και κάποιος δει το περιεχόμενο του θα γελάσει..θα πει:.."αχ! αυτή η μαμά μου,ζούσε πάντα στο..όνειρο.!"
 Τι πειράζει..σημασία έχει όσα έζησα..σημασία έχει ότι με "άγγιξε" , όσα με σημάδεψαν και με έκανα αυτό που είμαι..



Καλημέρα φίλοι μου, καλημέρα με άπειρη αγάπη και πάντα..
Αχτιδένια φιλάκια!
,

24 σχόλια:

Κική Κωνσταντίνου είπε...

τα σκεφτομαι συχνα ολα αυτα αχτιδα μου! εχεις δικιο!
καλημερα!

Σεβάχ ο Θαλασσινός είπε...

Καλημέρα :)))

BUTTERFLY είπε...

Εγω θα ηθελα παρα πολυ να το ανοιξω και παρολο που δεν ειναι δικες μου οι αναμνησεις θα με τυλιγε συγκινηση και ζεστασια! Εχω κι εγω κατι τετοια κουτακια...
Ο Λειβαδιτης...ποσο τρυφερος, σαν να διαβαζεις ενα χαδι!

Hfaistiwnas είπε...

Χαρούμενες καλημέρες!!!

Κωνσταντίνα είπε...

Τι όμορφη ανάρτηση! Μου άφησε μια γλυκιά αίσθηση και χαίρομαι που μέσα από τις αναμνήσεις σας, σας μαθαίνω λίγο καλύτερα κάθε φορά. Το χαρτάκι από το τρένο πολύ με συγκίνησε...έχετε έναν υπέροχο σύζυγο!
Την καλημέρα μου!

Ανώνυμος είπε...

σουυυρλπ,
υπέροχα!

Aby Craft είπε...

Τι γλύκο αυτό βρε Αχτίδα! Να έχεις ένα κουτί με τόσες αναμνήσεις και να το μοιράζεσαιμαζί μας.

ruth_less είπε...

Ότι μας άγγιξε, μας διαμόρφωσε Αχτίδα μου.
Μην κλειδώσεις ποτέ το κουτάκι, γιατί είναι σαν το κουτάκι της καρδιάς σου. Να μένει ορθάνοιχτο να δίνει και να δέχεται αγγίγματα.
:)

ασωτος γιος είπε...

αγαπαμε τον Λειβαδιτη πολυ αλλα και την αχτιδα γιατι οπως πολλοι μπλογκερς ειναι ποιητρια με πολλους τροπους

nikol είπε...

Είμαστε τυχεροί όντως Αχτίδα μου όταν λέμε την καλημέρα μας δυνατά στους ανθρώπους μας !!! Το μπαουλάκι μας το κρατάμε όλοι με συγκίνηση γιατί η καρδιά δεν γερνάει ποτέ!!!
Φιλάκια και στους τρεις σας , να βάλω και το Κλωντίνι μέσα

airis είπε...

αχ αυτά τα μπαουλάκια!!
Πειράζει που εμένα είναι ένα κουτί από... χαρτόνι;
Συγκινητική και νοσταλγική μου αχτίδα...σε φιλώ!

Ο κόσμος της Ράνιας είπε...

Αχ Αχτίδα, λατρεύω τα μπαουλάκια με τα αναμνηστικά !!! Κι εγώ το ίδιο κάνω !!! Τι γλυκιά ανάρτηση !!! Φιλάκια πολλά !!!

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Καλησπέρα φίλοι μου, μία βροχερή μέρα στο σπίτι, μαγειρεύω, κάνω γλυκό για την Ειρήνη μου, ζωγραφίζω και φτιάχνω Χριστουγεννιάτικα για τα μπαζάρ.Ευχαριστώ από καρδιάς όλους σας.

Rena είπε...

Αυτά τα μπαουλάκια πόσα συναισθήματα κρύβουν,πόσο σε νιώθω!!!!!!!!!!!!
Φιλάκια πολλά!!!!!!!!

e-giagia Mary είπε...

Καλησπέρα αχτίδα μου,
να είσαι πάντα καλά και να ανοίγεις το μπαουλάκι σου, όταν το έχεις ανάγκη.
Γιατί αυτά τα μπαουλάκια είναι πραγματικά ο θησαυρός μας.
Καλό βράδυ

Μαρία Έλενα είπε...

Όμορφη ανάρτηση
Φιλάκια ...

Ανώνυμος είπε...

Αχ τι γλυκό''Σου εύχομαι να προσθέσεις πολλές πολλές ακόμα αναμνήσεις στο μπαουλάκι σου΄΄΄
ΜΙΝΑ

ΡΙΤΑ ΤΡΙΚΑΛΑ είπε...

ΑΧ!ΑΧ!ΑΧ!ΑΧΤΙΔΑ ΜΟΥ ΡΙΣΠΕΚΤ ΠΟΥ ΛΕΝΕ ΚΑΙ ΟΙ ΝΕΟΙ ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ ΔΕΝ ΕΧΩ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ!!!!!!!!!!!!!ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ!

Unknown είπε...

κάλο βράδυ Αχτίδα .κάλο ξημέρωμα

Ariadni St. είπε...

έτσι πρέπει να σκεφτόμαστε και να ξεκιναμε τη μέρα μας. Καλό ξημερωμα :)
Φιλια

Ψυχολογία Παιδιού είπε...

Καλώς σας βρήκα! Χαίρομαι ιδιαίτερα που σας ανακάλυψα! θα παρακολουθώ τις αναρτήσεις σας! Να είστε καλά :)

akrat είπε...

καλημέρα με χαρά και υγεία...

το θέμα είναι ότι και εγώ σήμερα τους εν ταξείδι ευρισκόμενους ατενίζω .... στο υπερπέραν....

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ ΠΕΡΑΣΑ ΜΙΑ ΔΥΣΚΟΛΗ ΜΕΡΑ ΜΕ ΑΠΡΌΠΟΤΑ ΚΑΙ ΛΥΠΑΜΑΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΑΣ ΑΠΑΝΤΏ ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΚΑΙ..ΦΙΛΆΚΙΑ

Unknown είπε...

@αχτιδα,τι τέλεια ανάρτηση μανούλα!!