Κυριακή 16 Νοεμβρίου 2014

Σκέψεις ..Κυριακάτικες!




Καλημέρα Κυριακάτικη και θα πω με χαμόγελο ότι είμαι μια χαρά αφού τελικά η προσπάθεια του άνδρα μου και η απόφαση του να βάψει μόνος του περιορίστηκε σε..ένα δωμάτιο. Βέβαια θα παραδεχθώ ότι το πέτυχε μια χαρά όμως γέλασα "κρυφά" με τη ψυχή μου όταν σαν μικρό παιδί μου είπε: - Τα άλλα είναι εντάξει..δεν θα κάνω άλλο!!!
Έχετε σκεφτεί πόσα πράγματα ενώνουν δύο ανθρώπους μέσα σε 40 χρόνια συζυγίας; Ξέρεις τα πάντα γι' αυτόν, τη κάθε του αντίδραση το κάθε του βήμα λες και τον..γέννησες!
 Είμαι τυχερή γιατί ο Θεός μου έδωσε πάνω απ' όλα αυτό που πάντα ζητούσα σαν κοριτσάκι.. κάποιον να με αγαπάει και να είναι για μένα η..μισή μου λεμονόκουπα όπως έλεγε η γιαγιά μου γελώντας όταν μιλούσε για τον δικό της σύντροφο στη ζωή. Θα ήμουν πραγματικά δυστυχισμένη αν είχα δίπλα μου κάποιον διαφορετικό.
 Κάποτε σας είπα για ένα ζευγάρι κοντά μας με παιδάκια που μαλώνουν συστηματικά μπροστά στα παιδιά και ζουν μία συμβατική ζωή για 'χάρη τους". Μη νομίζετε ότι η κατάσταση έχει αλλάξει, κάθε μέρα ακούσια είμαι παρούσα σε καυγάδες αφού οι τοίχοι πλέον είναι τόσο λεπτοί που ακούς τα πάντα. Αν και φίλη με τη κοπέλα δεν επιτρέπω στον εαυτό μου να της μιλήσω γιατί από φύση μου είμαι διακριτικός άνθρωπος στο έπακρο.Τα παιδιά πληρώνουν το τίμημα φίλοι μου δυστυχώς και πλάθεται ο-η.. αυριανός σύζυγος . Δεν θεωρώ τον εαυτό μου ειδικό να δίνω συμβουλές μα θα τολμήσω να σας πω ότι σε ένα γάμο πρέπει πάνω από όλα να "θαυμάζει" ο ένας τον άλλο και να τον έχει στο βάθρο της ψυχής του , τότε ο σεβασμός και η εκτίμηση είναι η απόρροια όλων αυτών τα τυχών λάθη και διαφορές τα συζητάς και θα τα λύσεις με σύνεση και κατανόηση.
Σήμερα κρύωσε ο καιρός και μας καλεί το σπίτι μέσα του όμως η Κλώντη έμεινε μέσα τόσες μέρες και τα παραπονεμένα ματάκια της με κάνουν να την πάρω βόλτα με τον άνδρα μου ίσως προς τη Μηχανιώνα να αγοράσουμε ψαράκι όπως παλιά και να ανάψω μετά ένα κεράκι στου γονείς μου.
Μετά θα χωθώ στο σπιτάκι μου σαν...γιαγιά που είμαι και στο εργαστήρι μου αν με αφήσει η..συνείδηση μου να μη κάνω παρέα στο Δημήτρη. Μου είναι δύσκολο να φτιάχνω πράγματα για τα μπαζάρ και  πολλές φορές να με απορροφάει η ζωγραφική ξεχνώντας το χρόνο που κυλάει και να αισθάνομαι ότι είναι μόνος του μπροστά στη τηλεόραση ....καπνίζοντας μάλιστα!
Χθες είχαμε τον εγγονό μας όλη μέρα και το βράδυ και του έκανε παρέα και "βοήθεια" στο..βάψιμο. Κάποια στιγμή ήρθε μέσα στο δωμάτιο που ζωγράφιζα και με ρώτησε για τον ..Άγιο Βασίλη και γιατί φτιάχνω τόσα στολίδια και για ποιους. Του απάντησα ότι τα φτιάχνω για κάποιους που θα τα πουλήσουν και θα πάρουν δώρα με αυτά τα λεφτά για όσους δεν θα επισκεφτεί ο Άγιος Βασίλης..Τότε του είπα ότι ο Άγιος Βασίλης πάντα φέρνει δώρα στα καλά και φρόνιμα παιδιά κι εκείνος αυθόρμητα μου απάντησε:
Άρα γιαγιά εγώ και ο Πασχάλης δεν θα πάρουμε δώρο γιατί η μαμά μας μάλωσε προχθές που ρίξαμε το αλεύρι στο πάτωμα κι είπε ότι ήμαστε άταχτα και κακά παιδιά!!!!!!!
Η αθωότητα των παιδιών μέσα στις σκέψεις τους με ..σκοτώνει φίλοι μου, έβαλα τα γέλια και τον ρώτησα να ..ζήτησαν συγνώμη και αν θα το ξανακάνουν γιατί τότε ο Άγιος Βασίλης είναι πιο διαλλακτικός και σβήνει την αταξία τους.
Λατρεύω τα παιδιά ..το κόσμο τους και τις σκέψεις τους..
Φίλοι μου σας εύχομαι μία καλή Κυριακή με την οικογένεια σας και όσοι είστε νεαροί γονείς κρατήστε στα παιδιά σας όσο μπορείτε τη μαγική εικόνα των Χριστουγέννων στη ψυχή τους μέσα σε αυτούς τους τόσο δύσκολους καιρούς. Έχουν μπροστά τους μία ολόκληρη ζωή να την..χάσουν οπότε όσο την κρατήσουν είναι κέρδος.
Αχτιδένια φιλάκια 

17 σχόλια:

Χριστίνα Πεταλωτή είπε...

Καλημέρα Αχτίδα μου! Δύσκολο πράγμα οι φασαρίες στο σπίτι, το έζησα από τους γονείς μου και ήθελα από πολύ μικρή να φτιάξω ένα ήρεμο σπιτικό χωρίς εντάσεις. Πρέπει οι άνθρωποι πάνω από όλα να θέλουν να φτιάξουν συνειδητά μια οικογένεια. Δεν έχεις χώρο στο εργαστήριό σου για μια πολυθρονίτσα και μία τηλεόραση για να μπορείτε να είστε μαζί;

konstantina handy mama crafts είπε...

θυμάμαι που μας ξαναελεγες γι αυτό το ζευγάρι...κρίμα! Τι φταίνε τα παιδάκια;
Τι ωραία φτάση...η άλλη μισή μου λεμονόκουπα...θα την υιοθετήσω κι εγώ αφού κι εγώ δε θα μπορούσα να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς το άλλο μου μισό!! Για την αθωότητα των παιδιών τι να πρωτοπείς...λιώνω με τις αυτές τις αθώες απορίες τους!!!!! Φιλιά πολλά Αχτίδα μου, να έχετε μια όμορφη Κυριακή παρέα με τη μισή σου λεμονοκουπα!!!

nifi petheras είπε...

Καλημέρα Αχτίδα μου!!! Όλα μα όλα τα πληρώνουν τα παιδιά. Δυστυχώς! Μένω μέσα στις φασαρίες για το παίδι μου , δεν υπάρχει. Κάποιος παραμένει, επειδή έχει ανασφάλειες και φοβάται να προχωρήσει.. Κι αύριο μεθαύριο θα γυρίσουν να πουν στα παιδιά τους, εμείς θυσιάσαμε τις ζωές μας και μείναμε μαζί για χάρη σας γεμίζοντας τα με τύψεις κι ενοχές. Τι ωραίο...

Καλά να περάσετε σήμερα!!! Φιλάκια!

Woman in Blogs είπε...

Όταν μεγαλώνουμε, ξεχνάμε πόσο πολύτιμο ήταν για εμάς που βλέπαμε τους γονείς μας αγαπημένους!

Κι εγώ τρελαίνομαι με την αθω'τητα των παιδιών!
Καλά να περνάς, Αχτίδα!

Κωνσταντίνα είπε...

Αχ, και η μικρή μου έχει αρχίσει να με ρωτάει για τον Αη Βασίλη και τι θα της φέρει. Σκέφτονται τόσο αθώα μα και τόσο ξεκάθαρα τα παιδιά... Κρίμα να επηρεάζονται από τέτοιες καταστάσεις μέσα στο σπίτι σε καθημερινή βάση...
Καλό απόγευμα να έχετε!

Ωραιοζήλη! είπε...

Χαίρε Αχτίδα μου, όμορφη η ανάρτηση σου και σήμερα....μακάρι να βρω κι εγώ κάποιον που να με συμπληρώνει, νομίζω πως είναι το ιδανικό και θα πρέπει να είσαι πολύ ευτυχισμένη που το έχεις....!
Επίσης γέλασα πολύ με την απάντηση του εγγονού σου....είναι πραγματικά απίθανες οι απαντήσεις των παιδιών και κυρίως ο τρόπος που αντιμετωπίζουν ότι τους λέμε!!!!
Καλή συνέχεια σε ότι κάνεις :)

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Christina Andromeda ,μπα..θέλει να απλώνεται στο καναπέ του κι εγώ είμαι σε γραφείο και ..θέλω να ζωγραφίζω μόνη μου.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ konstantina handy mama crafts, η γιαγιά μου έλεγε ότι ο θεός όταν έφτιαχνε το κόσμο χώρισε στα δυο τα λεμόνια και τα σκόρπισε στη γη.Το ένα είναι ο άνδρας και το άλλο μισό η γυναίκα..ψάχνει λοιπόν ο καθένας για τη μισή λεμονόκουπα του!

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ nifi petheras, από σένα πάντως σήμερα έμαθα για τη γιορτή της...πεθεράς!

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Woman in Blogs, το βλέπω και με τις δύο μικρές μαθήτριες μου, είναι φοβερές οι σκέψεις τους.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Κωνσταντίνα μου άστο να πιστεύει όσο περισσότερο στο όνειρο και τη λάμψη των γιορτών αυτών.Βάλε το να κάνει την ευχή στη βραδιά της Γέννησης.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ, φίλη μου εύχομαι να το βρεις και να το ξεχωρίσεις.

Aby Craft είπε...

Καλησπέρα Αχτίδα! Πόσο χαίρομαι που νιώθεις έτσι μετά από τόσα χρόνια, πολύ σπάνιο να βλέπεις τόσο ευτυχισμένο κάποιον μέσα σε γάμο. Σε φιλώ!

Hengeo είπε...

Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου Αχτίδα ότι τα παιδιά την πληρώνουν και είναι κρίμα να μεγαλώνουν σε ασταθές περιβάλλον, χαράσσονται ανεξίτηλα οι παιδικές ψυχούλες τους..

Καλό απόγευμα!

Ο κόσμος της Ράνιας είπε...

Μ άρεσε πολύ Αχτίδα η παρομοίωση με τη λεμονόκουπα !!!! Είσαι πολύ τυχερή που έχεις μια υγιή σχέση με τον άντρα σου μετά από τόσα χρόνια (κι εγώ το ίδιο είμαι)!!! Πες κάτι βρε Αχτίδα στους γείτονες δεν είναι κακό, άλλωστε είσαι γλυκός άνθρωπος θα βρεις λόγια που δεν θα ενοχλήσουν !! Σε φιλώ !!!

Unknown είπε...

@αχτίδα,τι κάνετε μανούλα μου?να ειστε πάντα ευτυχισμένοι με τον νταντούλι μου.ειστε κ οι δύο μοναδικοι κ σας αγαπώ πολύ!!!επρεπε να ημουν να βγαλω το κλωντινι βολτα.θα τα πούμε περιπου σε ενα μηνα

Thalia Tzellou είπε...

Αχτίδα μου σας θαυμάζω που είστε τόσο μονιασμένοι με τον κύριο Δημήτρη. Εγώ με τον άντρα μου είμαστε μαζί 23 χρόνια και μακάρι να είμαστε σαν και σας στα 40 χρόνια.. Γιά τους καυγάδες μέσα στο ζευγάρι, πολλές φορές γίνεται χωρίς να συνειδητοποιούν οι γονείς οτι τα παιδιά ακούν. Σας μιλώ από προσωπική πείρα. Πριν λίγα χρόνια μας προέκυψε ένα φοβερό οικονομικό πρόβλημα με τον άντρα μου και αυτό έφερε νεύρα και καυγάδες. Νομίζαμε ότι το παιδί που ήταν κλεισμένο στο δωμάτιό του και έπαιζε δεν μας άκουγε. Μια μέρα έπεσε στα χέρια μου το ημερολόγιό της και όπως το άνοιξα ασυναίσθητα βλέπω τη φράση " τους ακούω πάλι να τσακώνονται". Αυτό ήταν χειρότερο από μαχαίρι στην καρδιά. Καμιά φορά χρειάζεται κάτι να μας ταρακουνήσει για να καταλάβουμε τι ζημιά κάνουμε στο παιδί μας χωρίς να το θέλουμε και να σταματήσουμε να το πληγώνουμε. Το εγγονάκι σου είναι αξιολάτρευτο Αχτίδα μου μέσα στην αθωότητά του. Φιλιά πολλά σε όλους σας!!