Τετάρτη 1 Οκτωβρίου 2014

Καλό μήνα με..αναμνήσεις παλιές!


Καλό μήνα σε όλους με τον..εγγονό μου να σας δείχνει περήφανα το όνομα του στο πίνακα του σχολείου του!


Καλημέρα φίλοι μου, έφθασε η ..Τεταρτούλα πάει πια η ..εβδομαδούλα έλεγε η γιαγιά μου όαν με ξυπνούσε για το σχολείο κι εγώ δεν ήθελα να βγω από το..πάπλωμα! 
Αλήθεια ξέρετε ότι στα χρόνια μου τα παπλώματα ήταν από σατέν  στο επάνω τους μέρος, βαμβακερή φανέλα από κάτω και μέσα του βαμβάκι . Μόλις άρχιζε το καλοκαίρι φωνάζανε τον..παπλωματά που περνούσε από κάθε γειτονιά και διαλαλούσε τις ικανότητες του. τον φώναζαν οι νοικοκυρές, άνοιγε τα παπλώματα με μαεστρία να μη κάνει κακό στο ύφασμα και "έγνεθε" όλο το βαμβάκι από μέσα και το άφηνε για 1 ώρα στον ήλιο. Μετά το ξανάβαζε μέσα και το έραβε προσεκτικά . 
Η νοικοκυρά το δίπλωνε το έβαζε στη βαμβακερή του θήκη και το μάζευε για τον επόμενο χειμώνα αφού πρώτα το γέμιζε με σακουλάκια λεβάντας για να μοσχοβολάει και ...πιπέρια άσπαστα κοκκάρια για να μη πηγαίνει ο σκόρος. Όσο περίμενε να λιαστεί το βαμβάκι η γιαγιά μου τον κερνούσε κρύο το γλυκό του κουταλιού με το κρυστάλλινο σκεύος που κρεμόντουσαν τα κουταλάκια. Στο ..ασορτί πιατάκι έβαζε όσο γλυκό ήθελε συνήθως κυδώνι πελτέ αν θυμάμαι καλά.
Είναι από τα επαγγέλματα που χάθηκαν φίλοι μου κι εγώ σαν παιδί τότε τα θυμάμαι γιατί στο σπίτι γινόταν μία αναστάτωση που την..χαιρόμουν. Μάλιστα οι γυναίκες συνήθως όπως θυμάμαι έφτιαχναν σε ειδικούς καινούργια παπλώματα για ..προίκα στις κόρες του. Της μαμάς μου το..κληρονόμησα εγώ και θυμάμαι που το βάζαμε σαν βάση στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου μας τότε που του ρίχναμε τα πίσω καθίσματα και το φτιάχναμε  κάτι σαν..παιδικό μεγάλο κρεββάτι στα ταξίδια μας για τα κοριτσάκια μας. όσο ταξιδεύαμε  , συνήθως τα ξυπνούσαμε πολύ πρωί, εκείνα ξάπλωναν εκεί και μετά έπαιζαν με τα παιχνιδάκια τους και το τότε σκυλάκι μας.
Πολλές φορές οι αναμνήσεις μέσα μου ξυπνούν από μικρές λεπτομέρειες..όπως το..πουπουλένιο πια πάπλωμα που έβγαλα χθες για μας από τη θήκη του με τα..φακελάκια αρώματος μέσα του, ανάλαφρο και ολόλευκο καμία σχέση με το βαρύ, ροζ σκούρο ή βυσσινί πάπλωμα με τα κεντημένα σχέδια επάνω του..
Έψαξα από περιέργεια στο ίντερνετ να δω αν υπήρχε κάποιες πληροφορίες για το επάγγελμα αυτό και βρήκα τα εξής:
Ο παπλωματάς αποτελεί ένα από τα παραδοσιακά επαγγέλματα που στις μέρες μας εγκαταλείφθηκε εντελώς. Ο παπλωματάς γυρνούσε σε πόλεις και χωριά και έραβε βαμβακερά παπλώματα, στρώματα,ντιβάνια, καναπέδες, πολυθρόνες.Θεωρείται ο τεχνίτης αποκατάστασης της μαλακότητας στρωμάτων.Είχε πάντα μαζί του το "δοξάρι"ένα ξύλινο όργανο σε σχήμα τόξου το οποίο ρυθμιζόταν από ειδικό μοχλό. Προτού όμως το χρησιμοποιήσει άνοιγε το βαμβάκι  με το χέρι.Πάντα χτυπούσε ελαφρά μετά με το ραβδί την επιφάνεια του για να απλωθεί παντού ομοιόμορφα το βαμβάκι. Οι ραφές γινόντουσαν σε όλη την επιφάνεια συχνά με διακοσμητικά σχέδια.
Η ζωή μας απλοποιήθηκε φίλοι μου προς το καλύτερο βέβαια για τις νοικοκυρές και ίσως εμείς ..δεν πρέπει να το ξεχνάμε κάθε φορά που θεωρούμε απλό και δεδομένο το..πλυντήριο,το στεγνωτήριο, το πουπουλένιο πάπλωμα, τα απορρυπαντικά κάθε είδους και για κάθε λεκέ..
Πρωινιάτικα σας γέμισα με εικόνες που οι περισσότερες δεν έχετε ζήσει και άλλες τα έχετε βάλει σε μία γωνίτσα...στην άκρη των αναμνήσεων σας!
Αχτιδένια φιλάκια!, 





29 σχόλια:

Ειρήνη Ε. είπε...

Καλό Οκτώβριο, Αχτίδα μου! Ο παπλωματάς, ένα επάγγελμα που χάθηκε με την πρόοδο του χρόνου, μιας και πλέον τα παπλώματα φτιάχνονται με διαφορετικά υλικά πλέον και τον καθαρισμό τους αναλαμβάνουν το πλυντήριο του σπιτιού ή το καθαριστήριο! Αλλά είναι ωραίο να θυμόμαστε που και που, παλιά, παραδοσιακά επαγγέλματα!
Καλό και δημιουργικό μήνα, Γεωργία μου!

OLINA M είπε...

Βαριά παπλώματα, άκαμπτα, που μύριζαν λεβάντα στη μια γιαγιά και...ναφθαλίνη στην άλλη!
Παπλώματα που τα ταίριαζαν σφιχτά για να κάνουν "φωλίτσα" γύρω από τα μικροσκοπικά σωματάκια μας.... Ατελειώτες ψευτογκρίνιες για το σκληρό, βαμβακερό μαξιλάρι της γιαγιάς σε αντίθεση με το φουσκωτό - συνθετικό - που είχαμε στο σπίτι.
Και όμως, ΠΑΝΤΑ ο ύπνος στο ντιβάνι της γιαγιάς ήταν ο καλύτερος........
Τί μου εικόνες μου έφερες πίσω.........
Πολλά φιλιά από πρώτη μέρα του ωραιότερου μήνα!

ΕΛΕΝΑ είπε...

Αχτίδα μου αυτό το επάγγελμα ούτε ήξερα ότι υπήρχε, να σου πω την αλήθεια!
Πολύ ενδιαφέρουσες οι πληροφορίες που μας δίνεις!
Φιλιά, καλό μήνα!

Katerina V *Pause blog* είπε...

Καλό μήνα με υγεία!!
Πόσο μ'αρέσουν οι ιστορίες από παλιά.. Κρίμα που χάθηκαν τόσα επαγγέλματα..

Sophie είπε...

Καλό μήνα Αχτίδα μου!!!!Πολύ όμορφες εικόνες από το παρελθόν!!!Εγώ προσωπικά πρώτη φορά ακούω για το συγκεκριμένο επάγγελμα.Ούτε στο σχολείο δεν το αναφέρουν στα επαγγέλματα που έχουν χαθεί!!Τι να πω....Φιλάκια και καλή σου μέρα!!!

Hfaistiwnas είπε...

Καλησπέρα!!! Αλήθεια ε; Δεν το ήξερα!!

- spoonstories- είπε...

Και εγώ δεν είχα ακούσει γιαυτό αλλά καλό ήταν που μάθαμε ότι κάποτε υπήρξε!Μπορεί κάποια στιγμή τα επαγγέλματα που χάθηκαν να ξαναεμφανιστούν...κύκλους κάνει η ζωή...Καλό μήνα και φιλάκια!!

nifi petheras είπε...

Καλό μήνα Αχτίδα μου!!! Φιλάκια πολλά!!!

Ανώνυμος είπε...

Καλο μηνα σε ολους μας!!! Σε επιθυμησα Αχτιδα μου φιλακια Στελα...

Ανώνυμος είπε...

Ουαου''''πολύ μου αρέσουν αυτά΄΄΄
Το επάγγελμα αυτό δεν το γνώριζα αλλά θυμάμαι την γιαγιάκα μου στο χωριό που με σταχτόνερο και σπιτικό σαπούνι είχε τα ασπρόρουχα ολόλευκα και μοσχομυριστά''
ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΙΝΑ

Unknown είπε...

Εχω κι εγώ μια τέτοια ανάμνηση αλλά όχι με παπλωματά... Την γιαγιά και τη μάνα μου να κάνουν όλη τη δουλειά που περιέγραψες στην αυλή του σπιτιού... Θυμάμαι και μαξιλάρια με μαλλί που περνούσαν από την ίδια διαδικασία για να φρεσκαριστούν και να είναι έτοιμα για τον χειμώνα.
Καλό μήνα Αχτίδα μου...♥
**Αννιώ**

Ariadni St. είπε...

Καλό μας μήνα!
Λατρεύω τα σπάνια ονόματα και το δικο μου και μου άρεσε που ειδα τοσα στον πίνακα!
Να χαιρεστε τον κούκλο σας
Φιλιά :)

Ο κόσμος της Ράνιας είπε...

Τι ωραίες πληροφορίες Αχτίδα !!!!
Δεν έτυχε να έχω δει παπλωματά και πολύ μου άρεσαν αυτά που διάβασα !!! Καλό μήνα και καλή σχολική χρονιά στο μικρό Δημητράκη σας !!!

Τζόνσον ο αλογόμυγας είπε...

Καλησπέρα, καλά και ωραία τα κείμενά σας, αλλά μήπως θα ήταν καλύτερα να μην αναρτάτε φωτογραφίες των παιδιών; Μην ξεχνάτε ότι το blog σας είναι ανοιχτό!

Δημιουργία είπε...

Καλό μήνα Γεωργία μου με υγεία. Ο παπλωματάς χάθηκε με πολλά άλλα επαγγέλματα. Πέρναγε και από την γειτονιά μας, θυμάμαι ότι είχαμε παπλώματα αλλά και στρώματα με μαλλί ,που έπρεπε να πλυθεί πρώτα να το στεγνώσουν και μετά να το ξασουνε για να αφρατέψει. Ολόκληρη διαδικασία, ακόμα θυμάμαι τη γιαγιά μου που το έξανε και εμάς τα παιδιά που το θεωρούσαμε τότε παιχνίδι και το ανεμίζαμε για να κάνουμε ότι χιόνιζε. Θύμησες παλιές αλλά όχι ξεχασμένες. Ένα φιλάκι σε παρακαλώ στο Δημητράκη από μένα.

Ωραιοζήλη! είπε...

Αχ τι όμορφα χρόνια μας περιγράφεις...κρίμα που δεν υπάρχουν πια...!
Καλό μήνα αχτίδα μου :)

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΙ ΣΉΜΕΡΑ ΕΛΕΙΠΑ ΟΛΗ ΜΕΡΑ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΜΟΛΙΣ ΑΝΟΙΞΑ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ ΑΠΛΑ ΝΑ ΔΑΒΆΣΩ ΚΑΙ ΝΑ ΣΑς ΠΩ ΠΡΩΤΑ ΕΝΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΜΙΑ ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΛΟΓΩ ΚΟΥΡΑΣΗΣ.ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΠΟΥ ΠΟΛΛΕΣ ΑΠΟ ΕΣΑΣ ΜΑΘΑΤΕ ΑΠΟ ΜΕΝΑ ΤΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΑΥΤΟ.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Τζόνσον ο αλογόμυγας, ΦΙΛΕ ΜΟΥ ΟΤΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΒΑΖΩ ΕΙΝΑΙ ΜΕ ΕΓΚΡΙΣΗ ΤΩΝ ΓΟΝΙΩΝ .ΑΛΩΣΤΕ Η ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΕΊΝΑΙ ΠΑΡΜΕΝΗ ΑΠΟ ΤΟ FB ΤΩΝ ΓΟΝΙΩΝ ΤΟΥ.ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΕΙΝΑΙ ΣΟΒΑΡΗ ΧΩΡΙΣ ΓΥΜΝΟ .

Pepi είπε...

Καλό μήνα, Αχτίδα!! Δεν ήξερα ότι υπήρχε αυτό το επάγγελμα, και χάρηκα πολύ με τις πληροφορίες που δημοσίευσες! Να'σαι καλά! Φιλιά !

Ανώνυμος είπε...

Kαλησπερα!!Μου εφερες στο μυαλο ωραιες αναμνησεις!Καλο μηνα αχτιδα μου με υγεια!!
Βασω.Κορινθος.

Kate'sCakeBox είπε...

Καλό μήνα Αχτιδούλα μου!!!ο Δημητράκης ένα κουκλάκι!!!!τον παπλωματά δεν τον ήξερα..έχουν εκλείψει όντως τα παλιά επαγγέλματα!όμορφο και πολύ γλυκό που μας τα διηγήθηκες στην ανάρτηση!!φιλάκια πολλά πολλά!

metaxia nikolopoulou είπε...

Καλό μήνα Αχτίδα μου !!πρώτη φορά ακούω για τον παπλωματά ,τόσο κόπο έκαναν για ένα παπλωμα ??φιλιά στο μικρό εγγονό σου είναι κούκλος !!να είσαι καλά!!!!

nikol είπε...

Καλό μήνα Αχτίδα μου !!! Ούτε και εγώ ήξερα τον παπλωματά αφού εκεί που γεννήθηκα το κλίμα είναι τροπικό και πάπλωμα ούτε που το είχα δει !!
Φιλάκια και στους δυο σας!!!

Eleana-My Home My Memories είπε...

Το είχα ξανακούσει πως υπήρχε παπλωματάς αλλά δε γνώριζα τη διαδικασία που ακολουθούσε!! :)) Τι όμορφες αναμνήσεις αχτίδα μου!! Είναι υπέροχο όταν ξυπνάνε-μιας και μιλάμε για πάπλωμα- γλυκές μνήμες από τα πιο απλά και καθημερινά πράγματα. Ο μικρούλης απίθανος!! Είναι ο μικρός που χτύπησε? πως πάει? Φιλια καλό μήνα!

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΦΕΥΓΩ ΚΤΗΜΑ, ΣΥΓΝΩΜΗ ΘΑ ΤΑ ΠΟΥΜΕ ΑΥΡΙΟ ΠΟΥ ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΣΠΊΤΙ ΟΛΗ ΜΕΡΑ.ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΚΑΙ ΑΧΤΙΔΕΝΙΑ ΦΙΛΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ.

love2love είπε...

καλημερα καλο μηνα και πολα χαμογελα

Σοφία Τσιμάρη είπε...

χαχχαααχαχα....αχ τι παραμυθου γιαγιακα εισαι συ ....θα χαρω πολυ να σ ακουσω απο κοντα στο μπαζααρ....

Μαρία Έλενα είπε...

Καλό μήνα
Φιλάκια ...

Χριστίνα Πεταλωτή είπε...

πωπω τρελαίνομαι να μαθαίνω για τα παλιά τα χρόνια! Ένα τέτοιο πάπλωμα έχουμε κι εμείς προίκα από τη προγιαγιά του άντρα μου. Αυτό για το άνοιγμα δεν το ήξερα, αλλό όταν είναι να το πλύνουμε στην μπανιέρα μου φαίνεται βουνό, γιατί έρχεται το άτιμο με το νερό και γίνεται 500 κιλά! Βέβαια τώρα είναι και τα καθαριστήρια που αναλαμβάνουν αλλά ο άντρας μου σιχαίνεται γιατί λέει θα πλυθούν μαζί με ξένα σκεπάσματα, οπότε στο χέρι αναγκαστικά.