Κυριακή 6 Οκτωβρίου 2013

Υπάρχουν κάποιες μάνες..ξεχωριστές!





Καλή εβδομάδα να ευχηθώ φίλοι μου και να καθίσω στο ..καναπέ μου μαζί σας να σας πω μία ιστορία από τη γειτονιά μου. Θα μου πείτε..που την θυμήθηκες τώρα;..
Στη δική μου ηλικία πλέον αρχίζεις και παρατηρείς τα ίδια πράγματα που έβλεπες παλιά με..άλλο μάτι.. τα ψιλολογείς, τα "ψάχνεις". Σε συγκινούν ότι πριν έβλεπες φυσιολογικά και απλά με συμπάθεια..
Η ..κα Ουρανία (το όνομα βέβαια αλλαγμένο) ήταν ήδη στη γειτονιά μου όταν ήρθα το 1974 να αγοράσω το σπίτι για να μείνουμε με τον άνδρα μου και είχε ένα κοριτσάκι μωρό τότε.Το 1978 άνοιξα μαγαζί στη Κωνστ/πόλεως και μετά στο Συντριβάνι όμως τότε μου δόθηκε η πρώτη επαφή για χονδρική πώληση .Αυτό μου έδινε οικονομική ανεξαρτησία μα και πολλή δουλειά συνεχώς μα  με τα παιδιά ήταν δύσκολο να πηγαινοέρχομαι στο κέντρο.Το 1979 αγοράσαμε το μαγαζί κάτω από το σπίτι μας και πήραμε άδεια βιοτεχνίας σε έργα τέχνης και λαϊκή τέχνη.
Τότε "γνώρισα" τη γειτονιά.. Είμαι άτομο που πιάνω εύκολα κουβέντα ( γλώσσα δεν βάζω μέσα..) και σύντομα το εργαστήρι μου έγινε ένα πέρασμα για όλη σχεδόν τη γειτονιά για παρέα και σαν πελάτισσες. Μία φοβερή γειτονιά που με βοήθησε πολύ και στάθηκε δίπλα μου σε ότι χρειάστηκα.
 Είχα κι εκεί ..καναπέ φίλοι μου και φίλες που έχω μέχρι τώρα και μου παραπονιούνται που το έκλεισα. Η "Αχτιδούπολη" που άνοιξα τώρα δεν μπόρεσε να με κερδίσει..δεν ήταν η.."Αχτίδα" μου, γι αυτό δεν..πατάω!
Κάποια στιγμή λοιπόν μία πελάτισσα μου έδειξε τη κυρία Ουρανία που περνούσε από έξω και μου είπε με "συμπονετικό" ύφος:.."η καημένη.. έχει μεγάλο καημό..έχει το αγόρι της.. προβληματικό...μακριά από εμάς κορίτσι μου ..."
Ήταν κι όλας 1980-81 είχα κι εγώ 2 κοριτσάκια και η μικρή μου η Ιωάννα είχε την ηλικία του αγοριού αυτού. Η κα Ουρανία ερχότανε συχνά να ψωνίσει ή να παραγγείλει κάτι για δώρο.Με ανώτατη μόρφωση Πανεπιστημίου και αυτή και ο άνδρας της, σε καλή οικονομική κατάσταση πάντα "μετρημένη" τα λόγια .Διακριτική παρουσία, ανταλλάσσαμε τυπικές κουβέντες σε φιλικό πνεύμα πάντα.
 Κάποια λοιπόν μέρα γνώρισα το αγοράκι της..μία μέρα που θα την θυμάμαι πάντα ξέρετε... Είχα στο μαγαζί την Ιωάννα μόνο που σαν κι εμένα κι αυτή..γλώσσα δεν βάζει μέσα και φημιζόταν για τον αυθορμητισμό της σε αντίθεση με την Ειρήνη που πάντα ήταν σοβαρή και μιλούσε κατόπιν σκέψης. Μπήκε λοιπόν η κυρία με το καροτσάκι το παιδικό , τα δύο παιδιά στην ίδια ηλικία και ένοιωσα πανικό μήπως η Ιωάννα πει κάτι που θα πλήγωνε ή θα σύγχιζε τη κα Ουρανία. Προσπαθώντας να τραβήξω τη προσοχή της αλλού συγχρόνως μιλούσα στη μητέρα που διάλλεγε . Όμως θα ομολογήσω πως διακριτικά κοίταξα το παιδάκι.. ήταν ένα  "διαφορετικό" παιδί, με ενωμένα τα δάχτυλα των ατροφικών χεριών του, σχεδόν παραμορφωμένα..Ένοιωσα χάλια σε συνδυασμό με το φόβο μου για τη μικρή μου και τη..γλώσσα της..
Τότε την είδα να το πλησιάζει..δεν πρόλαβα..τον χάιδεψε στο κεφάλι..του έδωσε κάτι ..δεν θυμάμαι τι..μα κάτι δικό της..ήταν περίπου 3 ετών τότε και τα δύο.Τον ρώτησε πως τον λένε και χωρίς να περιμένει απάντηση του είπε το δικό της όνομα...Η κα Ουρανία δάκρυσε, με πλήρωσε χαμογέλασε πήρε το παιδί και έφυγε. Η Ιωάννα με κοίταξε και μου είπε:
- το καημένο το παιδάκι μαμά..δεν ήταν σαν κι εμένα..
Την αγκάλιασα ανακουφισμένη για τη συμπεριφορά της και περήφανη γι' αυτήν.
Την επόμενη μέρα η κα Ουρανία με επισκέφτηκε ,μου ζήτησε καφέ και κάθισε απέναντι μου όσο ζωγράφιζα.Μου άνοιξε τη καρδιά της και μου αποκάλυψε ότι το αγοράκι της ήταν ένα από τα θύματα της Θαλιδομίνης. Μου είπε πράγματα που έμειναν και θα μείνουν αναμεταξύ μας. 
Αργότερα του έκανε αλλεπάλληλες εγχειρήσεις στο εξωτερικό και μορφοποιήστε τα χέρια του σε δάχτυλα. Μεγάλωνε το αγοράκι , περνούσε από το μαγαζί πάντα με συνοδό και χάιδευε τις γατούλες που είχα, ανταλλάσσαμε κουβέντες μα όσο μεγάλωνε μεγάλωνε και το πρόβλημα. Ειδικά σχολεία, αμέτρητα προβλήματα και η μάνα..η κα Ουρανία βράχος δίπλα του..πάντα δίπλα του. 
Πως τα προλάβαινε.. πάντα αναρωτιόμουνα..δουλειά..η κόρη μεγάλωνε..Άλλο πρόβλημα..μεγάλο, ψυχολογικό..Το κορίτσι αρνιότανε να δεχθεί το πρόβλημα.. Εγώ πάντα θεατής μιας δραματικής ιστορία που χωρίς καν να θέλω την παρακολουθούσα αφού ήταν γύρω μου.
Τα χρόνια περνούσαν βασανιστηκα για εκείνη μάθαινα ,δεν μπορώ να σας πω τα προβλήματα..άπειρα..το κορίτσι έγινε αριστούχος πέρασε επίτηδες σε ξένο Πανεπιστήμιο και έφυγε στο εξωτερικό..εκεί παντρεύτηκε και έμεινε... 
Η μάνα εδώ..πήρε πρόωρη σύνταξη..όποια γυναίκα και να έπαιρνε έφευγε αμέσως. Έγινε επιθετικό, την χτυπούσε έμαθα..Θα πω μάλιστα ότι μία φορά που πήγαινα στο φωτοτυπικό βγαίνοντας κόντεψε να με..σκοτώσει με το αμάξι του πατέρα του αρπάζοντας το τιμόνι και πέφτοντας επάνω μου.  Ευτυχώς..7ψυχη η Αχτιδούλα..δεν το έκανα θέμα καν, δήλωσα ότι δεν πρόσεχα εγώ..ότι οδηγούσε ο πατέρας..
Εδώ θα πείτε..που τα ξέθαψες όλα αυτά τώρα...
Χθες λοιπόν απλώνοντας ρούχα στο δρομάκι κάτω από το μπαλκόνι μας είδα το αμάξι τους να σταματάει..Είχα καιρό να δω τη κα Ουρανία αφού σπάνια κατεβαίνω πια χωρίς προορισμό και χωρίς να μπαίνω αμέσως σε αμάξι.Τα μαλλιά της άσπρισαν , το πρόσωπο σκαμμένο φανερά από προβλήματα...στήριζε το γιο της που είναι διπλάσιος από εκείνη σε σωματική κατασκευή πλέον . Προσπαθούσε να τον κουμαντάρει , τον παρακαλούσε, τον μάλωνε, τον μιλούσε τρυφερά..μετά με φοβέρα..
Πάλευε η ηρωίδα μάνα..έμεινα με το ρούχο στο χέρι και τη ματιά μου επάνω τους..Κόμπος στο λαιμό..και τότε γύρισε τη ματιά της και με κοίταξε για αρκετό χρόνο..και..μίλησε η σιωπή..γιατί ..μιλάει και η σιωπή φίλοι μου!
Υπάρχουν κάποιες μάνες εκλεκτές, μοναδικές που τους πρέπουν δόξες και τιμές...Μάνες που σε κάνουν να σκέπτεσαι ότι όσα και αν αντιμετωπίζεις από τα παιδιά σου δεν σου αξίζει ο τίτλος όπως αξίζει σ' αυτήν.. Κι εκείνο που με θλίβει είναι γιατί από παλιές κουβέντες μας ξέρω ότι ο τρόμος της ήταν μη πάθει κάτι και αφήσει το παιδί της μόνο...
Σας στεναχώρησα..δεν σας συνηθίζω σε τέτοια..μα αν και σήμερα πέρασα μία όμορφη μέρα με ανθρώπους που αγαπώ και μ' αγαπούν ..μέσα μου κουβαλούσα όλη μέρα τη..ματιά της σιωπής της καλής μου γειτόνισσας κας Ουρανίας.
Πριν να κοιμάστε φίλοι μου να κάνετε το σταυρό σας για δύο λόγους..πρώτον για όσα έχετε..και δεύτερο για όσα προσεύχεστε να έχουν οι άλλοι..
Αχτιδένια φιλάκια...

38 σχόλια:

Rena είπε...

Με έκανες να θυμηθώ κι εγώ κάποιες μάνες στην παλιά μου γειτονιά με παρόμοια προβλήματα η μία μάλιστα δεν είχε καλό τέλος δυστυχώς!!!!
Καλό βράδυ Αχτίδα μου!

Ανώνυμος είπε...

καταλαβαινω απολυτα΄΄ή μανα μου ειναι μια τετοια ΜΑΝΑ''''Καλη σου νυχτα γλυκια μου΄΄

ΜΙΝΑ

zwh είπε...

yparxoun kai ksexwristes manes sigoura,ma yparxoun kai manes anaksies,opws h dikia mou,lyphro pou to lew omws einai alhtheia,pera tou eaftou ths den ths kaigetai karfaki,oute paidia,oute eggonia.se periptwseis pou eprepe na einai dipla sta paidia ths,thn .....ekane me elafra.den exw noiwsei th mhtrikh agaph ki aggalia,panta me aperripte,akoma kai twra pou kontevw ta 55.

Ανώνυμος είπε...

Μας συγκινήθηκες πάλι απόψε ,με την ιστορία σου ...να μας έχει ο θεός γερούς..και οπού μπορούμε να βάλουμε το χεράκι μας...ας βοηθήσουμε !!!!
κάλο βράδυ Αχτιδα !!!

IRINI (nieneke)

Γιαγιά Αντιγόνη είπε...

Είναι αυτό που λένε:
"Πως το αντέχει;"
Και όμως είναι αυτοί οι σταυροί οι ασήκωτοι...














































Ανώνυμος είπε...

Ανατρίχιασα με την ιστορία που μας είπες...

έχεις δίκιο... να κάνουμε το σταυρό μας κάθε βράδυ...

Ακτίδα μου σε ευχαριστώ για άλλη μια φορά

Μαρίνα

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ rena μου ένοιωσα οτι τα λέω σ' εκείνη..λόγια που δεν μπορώ να της πω ποτέ.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ ΜΙΝΑ μου χαίρομαι που ένοιωσες από πρώτο χέρι τα όσα είπα, γιατί αν έβλεπες την εικόνα..θα έλεγες όσα είπα.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Ζωή, αισθάνομαι μία πικρία..δεν μπορώ να φανταστώ οτι υπάρχουν μάνες τέτοιες, μου είναι αδύνατο.Μάνα σημαίνει προσφορά γλυκιά μου, δίνει χωρίς να ζητά και να απαιτεί.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Ειρήνη, έχουμε πράγματα που πρέπει να εκτιμούμε φίλη μου.Αν το κράτος ήταν ικανό να βοηθήσει σωστά πιστεύω οτι ο κόσμος θα ήταν καλύτερος και τέτοιες μάνες θα ζούσαν έστω και για λίγο καλύτερα.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Γιαγιά Αντιγόνη, φίλη μου μιλάω για μία εξαιρετική κυρία με Κ κεφαλαίο, μία ξεχωριστή παρουσία .Νοιώθω λύπη μα όχι οίκτο. Λύπη για όσα περνά και για το άγχος που έχει για το αύριο.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Μαρίνα, έτσι ακριβώς φίλη μου μη το ξεχνάμε ποτέ.

Ανώνυμος είπε...

ΑΧΤΙΔΑ ΘΑ ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΕΣΩ ΘΕΡΜΑ ΝΑ ΜΗ ΞΕΧΝΑΣ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑ ΟΥΡΑΝΙΑ, ΝΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΛΕΙΣ, ΟΛΟΥΣ ΟΣΟΥΣ Ο ΘΕΟΣ ΑΞΙΩΣΕ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΤΟΣΕΣ ΚΑΙ ΤΟΣΕΣ ΕΥΚΟΛΙΕΣ ΜΗ ΞΕΧΝΑΤΕ ΠΟΤΕ ΤΟΥΣ ΕΝ ΓΟΛΓΟΘΑ ΒΑΔΙΖΟΝΤΕΣ!

Hfaistiwnas είπε...

Πωπω πραγματικά απίστευτη ιστορία, ο καθένας την ανηφόρα του.. να λέμε και δόξα τω Θεώ..
Καλημέρα!

ΥΓ. η Θαλιδομίνη τι είναι;

nasia είπε...

Δεν έχω λόγια. Ο ορισμός της λέξης "μάνα" βρίσκει το παράδειγμά του στην κυρία Ουρανία. Πρωταγωνίστρια σε μια καθημερινή, δυστυχώς, ιστορία, μάχεται σε ένα αγώνα άνισο....

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Ανώνυμος, καλημέρα φίλη μου.ξέρεις είναι ένα πολύ "κλειστό" και διακριτικό άτομο.με τόσα προβλήματα είναι όμως φυσικό, νομίζω όμως οτι ξέρεις οτι είμαι πλάι της σε ότι χρειαστεί.Πάντα μιλούσα στο παιδί της, δεν το φοβόμουνα όπως οι άλλοι και αυτό τη χαροποιούσε.όμως δεν δέχεται σπίτι της κόσμο δυστυχώς.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Hfaistiwnas, καλημέρα.Ήταν φίλε μου ένα φ'άρμακο που έδιναν κάποια περίοδο στις εγκύους για σύντομο χρονικό διάστημα ευτυχώς.Όλα τα απιδφιά εκείνα γεννήθηκαν με δυσμορφία με κοντά άκρα.Το παιδί αυτό είναι τώρα 36 χρόνων, έχει γερτάσει στο πρόσωπο σαν..60άρης και τα άκρα του φθάνουν μέχρι τη μέση.όσα σας είπα είναι απλή σταγόνα από όσα τράβηξε αυτή η μάνα και..τραβάει ακόμα..τον λατρεύουν ξέρεις..και είναι τιμή της.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ nasia μου προχθές που την είδα από το μπαλκόνι δεν την αναγνώρισα ξέρεις..ότι σας είπα ξαναπέω είναι απλή σταγόνα σε ωκεανό.

Κική Κωνσταντίνου είπε...

τι συγκινητικο! και χαρουμενο ομως συναμα!

καλη εβδομαδα αχτιδενια μου!

nifi petheras είπε...

Καλημέρα και καλή εβδομάδα!! Δεν έχω να πω και πολλά.. Είναι από εκείνες τις στιγμές που η καρδιά ξεχειλίζει από συναισθήματα και τα λόγια περιττεύουν ή απλά δεν μπορούν να βρουν διέξοδο.. επιλέγω λοιπόν τη σιωπή..

¨και..μίλησε η σιωπή..γιατί ..μιλάει και η σιωπή ¨

BUTTERFLY είπε...

Τι λογια να χωρεσουν τωρα εδω;
Για αλλη μια φορα εκκωφαντικη η απουσια του κρατους. Τι θα γινει αυτο το παιδι οταν μια μερα η ΜΑΝΑ του φυγει; Γιατι θα φυγει...
Μεγαλη κουβεντα ειπες Αχτιδα, για την προσευχη μας το βραδι, το πρωι, καθε στιγμη. Κατι τετοιες ΜΑΝΕΣ αξιζουν τη σιωπη και το σεβασμο μας. Ισως ξερει ο Θεος που στελνει αυτα τα παιδια, εκει που σιγουρα θα βρουν αγαπη...

Ανώνυμος είπε...

Κι όμως το τονίζω δε φτάνει η σιωπή! οι άνθρωποι αυτοί είναι βουτηγμένοι στη σιωπή ! πράξεις χρειάζονται και μεταξύ αυτών μία κουβέντα, ένα κάλεσμα! Δεν είναι τυχαίο ότι χαίρεται όταν την μιλάτε! με την σιωπή σωπά κι άλλο! Ακούγεται αγενές μα είναι αλήθεια! Δε μπορεί κανείς με τόοοσες ευκολίες να καταλάβει έναν άνθρωπο που πονά που σωπά! δεν υπάρχει χρόνος για αυτόν δεν υπάρχει διάθεση δεν υπάρχουν καν χρηματα για ένα τηλεφωνο!

ΑΝΤ ΑΥΤΟΥ είπε...

Kαλημέρα σας και καλή εβδομάδα!!
Σας ευχαριστώ πολύ για το μάθημα ζωής που μας μοιράσατε.Ηρωίδες μάνες..Όλες οι μάνες του κόσμου!!

Ποδηλάτισσα είπε...

Μεγάλος ο δρόμος της και μόνο ανηφορικός, να ήξερε πόσο την νοιώθω...... και αυτό το μετά είναι άλυτο!!!! Πολλά φιλιά Αχτιδούλα μου να έχετε μια όμορφη εβδομάδα!!!!!

Μαiρη είπε...

Γεωργία μου, αυτές οι μάνες είναι άγιοι επί της γης...ο Σταυρός τους που ενώ είναι ασήκωτος εκείνος τον σηκώνουν χρόνια και χρόνια. Σ' αυτές τις μάνες αξίζουν τα βραβεία και οι τιμές! Να είσαι καλά Γεωργία μου!

Ανώνυμος είπε...

@αχτιδα,αχ πολύ συγκινήθηκα μανούλα μου!!

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ ΕΚΦΡΑΣΟΥ σ' ευχαριστώ Κική μου να είσαι καλά.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ nifi petheras, είναι καταστάσεις που δεν μπορείς να πεις κάτι, απλά..θαυμάζεις και πονάς.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ BUTTERFLY, μικρή μου θεωρώ τη παρουσιά του κράτους απαραίτητη μα είναι δυστυχώς..άφαντο όπως είναι και παντού.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Ανώνυμος, γλυκιά μου η κυρία αυτή είναι μία γυναίκα μορφωμένη ανεξάρτητη, κρατάει πάντα μία κλειστή θέση μα πάντα φιλική.Αποφεύγει τις επισκέψεις στο σπίτι και αρνείται να πάει κάπου.Έχει δική της ιδιωτική ζωή γιατί είναι άνετη οικονομικά.Να σκεφτείς οτι η εγχείρηση που έκανε στο παιδί πριν τόσα χρόνια ήταν πρωτοποριακή και πανάκριβη.Δεν την ξέρεις γι' αυτό λες..είναι υπέροχος άνθρωπος μα σε πλησιάζει μόνο όταν θέλει εκείνη και σου λέει ανοιχτά οτι δεν δέχεται επισκέψεις λόγω του παιδιού που γίνεται πλέον επιθετικό.Ξέρω οτι το έχουν με ειδική φαρμακευτική αγωγή.Το πρόβλημα της είναι προσωπικό, οικογενιακό, είναι η αγάπη στο παιδί τους , σ' αυτό μόνο.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ ΑΝΤ ΑΥΤΟΥ, γιαγιά είμαι ..τι περιμένεις γλυκιά μου από μένα..μόνο συμβουλές.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Μαiρη μου εγώ σέβομαι τη σιωπή της, την ανάγκη της να μείνει με ότι αγαπά.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Ποδηλάτισσα, γλυκιά μου..εσύ ξέρεις τι ακριβώς νοιώθει..

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Νεφέλη, έλα σε περιμένω για ..σισίτιο!!!!

ΔΕΛΦΙΝΑΚΙ είπε...

ο Θεός δινει μια ξεχωριστή δύναμη σ αυτές τις μάνες , μάλλον... ευχαριστούμε που μοιράστηκες μαζί μας όλα αυτά

Pepi είπε...

Μάνα !!!! Ιερή λέξη! Τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί μαζί της!

Katerina V *Pause blog* είπε...

Με συγκίνησες τόσο πολύ.. Με την ευαισθησία σου.. με την κίνηση πόυ έκανε τότε η κόρη σου.. Αυτή η γυναίκα είναι ηρωίδα όπως και τόσες που δεν ξέρουμε. Ξέρεις, νευριάζω πολύ όταν ακούω μητέρες που είναι υγιείς και εκείνες και τα παιδιά τους να παραπονιούνται συνέχεια..
Επίσης, ξέχασα να σου πω συγχαρητήρια που κάλυψες το γεγονός παρά την επικινδυνότητά του. Και η κόρη αυτή της γυναίκας παράδειγμα προς αποφυγή..που το έβαλε στα πόδια αντί να στηρίξει την μητέρα και τον αδερφό της.. όχι να θυσιαστεί αλλά να στηρίξει,έχει διαφορά..

Rena Christodoulou είπε...

ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΒΛΕΠΩ ΤΕΤΟΙΑ ΠΑΙΔΙΑ, ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΟΤΑΝ ΦΥΓΟΥΝ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥΣ!!!!
ΚΙ ΕΔΩ ΥΣΤΕΡΟΥΜΕ ΣΑΝ ΚΡΑΤΟΣ ΠΟΛΥ!
ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ ΑΧΤΙΔΑ ΜΟΥ!!!!