Παρασκευή 11 Οκτωβρίου 2013

Πριν 3 χρόνια..


Μία βροχερή μέρα η σημερινή  ανάλογη με τις θύμησες μου.. Σαν σήμερα ξημερώματα της αυριανής πριν 3 χρόνια έχασα από κοντά μου την μητέρα μου..Βέβαια δεν είμαι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία και πολλοί από εσάς την χάσατε ίσως νωρίς ή δεν την γνωρίσατε ποτέ όπως ο άνδρας μου.
Όμως φίλοι μου η θύμηση και η απουσία της μητέρας όσο μεγαλώνεις γίνεται πιο έντονη σου την θυμίζουν τα πάντα ακόμα και η αγαπημένη της καρφίτσα που βρέθηκε στα χέρια μου σήμερα καθώς έσιαζα τα πράγματα μου.
Θέλω να τη θυμάμαι νέα και όμορφη , δυναμική και ακλόνητη όπως ήταν στα πάντα..αρνούμαι να βλέπω φωτογραφίες από τα τελευταία χρόνια  για να μη χαλάσω μέσα μου το ..όνειρο που την περιβάλει. 



Την θαύμαζα  αν και ήταν αυστηρή μαζί μου , μου "έλειπε" αφού ο χρόνος της ήταν γεμάτος όλος με το να  την βλέπω με την άσπρη της ποδιά σαν γιατρό να ενδιαφέρεται τόσο για τους άλλους σε περιόδους που η Ιατρική ήταν λειτούργημα.


Την απογοήτευσα λιγάκι όταν διάλεξα να δώσω κρυφά εξετάσεις σε άλλο εξ αντιμέτρων αντίθετο από το δικό της κλάδο.. Καλλιτέχνης εγώ...το Ιατρείο της που ήθελε να συνεχίσω..την θυμάμαι με πόσο πόνο το έκλεισε όταν συνταξιοδοτήθηκε.. 
Την τάραξα εκ θεμελίων όταν της ανακοίνωσα ότι φεύγω στο Βέλγιο να παντρευτώ ένα άγνωστο.. Όμως..όμως..στάθηκε δίπλα μου στις αποφάσεις μου και χάρηκα με τη χαρά της όταν ο χρόνος δικαίωσε τις ..τρέλες μου!
Τα τελευταία λόγια που θυμάμαι από αυτήν ήταν για τον..άνδρα μου ξέρετε..Τον φίλησε και του είπε: "Δημήτρη μου πολύ σε αγαπώ!" 



Νεαρές μου φίλες..εσείς που ίσως με διαβάζετε..να θυμάστε πάντα ότι η "αντιπαλότητα" σας με τη μάνα σας και όσα πιεστικά σας έλεγε στην εφηβεία σας θα γίνουν όταν μεγαλώσετε μία αποκάλυψη για σας .
 Θα ανακαλύψετε πως όσα σας κούρασαν και  βλέπατε σαν παλαιολιθικές ιδέες, ξεπερασμένες και καταπιεστικές επιστρέφουν σε σας σαν..μπούμερανγκ..
 Θα γίνετε ότι απαρνιώσασταν τότε.. 
Θα υπενθυμίζετε στα παιδιά σας τις υποχρεώσεις τους, θα του ρωτάτε τι ώρα θα γυρίσουν, θα τους "φορτώνετε" με ενοχές όταν δεν σας τηλεφωνούν.. και θα πηγαίνετε στα σπίτια τους με γεμάτα χέρια πάντα έστω και αν δεν τα χρειάζονται..
Στο τέλος δε από κάθε μικροκαυγαδάκι θα τους πετάτε εκείνο το φοβερό: "Δεν θα γίνεις μάνα; θα με θυμηθείς τότε!!"
Σε θυμήθηκα μαμά..ούτε μία , ούτε δύο ..άπειρες φορές..
Αχτιδένια φιλάκια και σε σένα..αλλά ..ξέχασα ..για σένα πάντα ήμουν η ..Γεωργίτσα σου..έστω και αν έγινα γιαγιά.

24 σχόλια:

Marie είπε...

Πολύ συγκινήθηκα... Μάνα είναι μόνο μία, το κενό της όταν φύγει δε μπορεί να γεμίσει ποτέ! Να'σαι καλά Αχτίδα μου! Ήταν πολύ όμορφη.. όπως είσαι κι εσύ!

Ανώνυμος είπε...

Αχ Μάνα! Εγώ είμαι από τι τυχερές, την έχω κοντά μου. Και εγώ την έχω απαγοητεύσει με τα διάφορα καμώματά μου και τις άστοχες ενέργειές μου, παρόλη την ηλικία μου. Παρ' όλα αυτά, όταν με χαϊδεύει και ακούω εκείνο "αχ, παιδάκι μου γλυκό" κυριολεκτικά λιώνω. Δακρύζω και χαμηλώνω το κεφάλι. Καμιά φορά σκέφτομαι ότι θα μου "φύγει" (είναι και σε κάποια ηλικία, αν και ακμαιότατη) και κλαίω κρυφά. Μετά συνέρχομαι. Ακόμα την έχω... Δεν γεμίζει το κενό η απώλειά της, Κυρία Γιωργία. Ήταν τόσο όμορφη η μητέρα σας, ας είναι ελαφρύ το χώμα που την σκεπάζει... Σοφία

Ο κόσμος της Ράνιας είπε...

Με συγκίνησες πολύ, γιατί κι εγώ το Σάββατο που μας πέρασε, έκλεισαν 2 χρόνια από τότε που την έχασα, και
έχεις δίκιο, ίσως το δέσιμο με τη μάνα είναι ένας λώρος που δεν κόβεται ποτέ... κάθε μέρα όλο και κάτι μου την θυμίζει...Μεγάλη απώλεια !!!

Hfaistiwnas είπε...

Να είσαι καλά να τη θυμάσαι Αχτίδα μου.. Η μάνα ό,τι και να κάνει είναι μάνα.. όλα της συγχωρούνται..

oldthings είπε...

Συγκινητική η ανάρτηση σου Γεωργία !
Εύχομαι να είσαι πάντα γερή να τη θυμάσαι και έχεις απόλυτο δίκαιο ,όσο και άν της θυμώνουμε είναι πάντα ,η μαννούλα μας και ακολουθούμε ανελλιπώς τα χνάρια της !
Καλό σου βράδυ !

Sophie είπε...

Να την θυμάσαι πάντα με πολλή αγάπη Αχτίδα μου γιατί είμαι σίγουρη πως με κάποιο τρόπο την εισπράττουν εκεί που βρίσκονται όλα τα αγαπημένα μας πρόσωπα!!!!Φιλάκια!!!

Rena είπε...

Πως τα καταφέρνεις να με συγκινείς κάθε φορά!!!!!!!!!!!!!!!
Φιλιά!!!!!!!

kerina poiimata είπε...

αχτιδούλα μου να εισαι γερή να τη θυμάσαι πάντα με την αγάπη που αξίζει!Είναι πολλές μητέρες εκεί και θα τις συναντήσουμε και όλες εμείς οι κόρες όταν θα έρθει η στιγμή μας!Απλα όσο περνούν τα χρόνια, μας λείπουν οι μητέρες μας όλο και περσισσότερο! φιλιά!

ριτα τρικαλα είπε...

Τι οορφα που τα λες και ποσο δικιο εχεις σε ολα.Να εισαι καλα Αχτιδα μου και να τη θυμασαι .Φιλια καλο ΣΒΚυριακο

Memaria είπε...

Να είσαι πάντα καλά να τη θυμάσαι!!
Φιλιά πολλά!

Μαρία Έλενα είπε...

Να ζήσεις να την θυμάσαι.
Φιλάκια ...

ElenaG είπε...

Αγαπημένη μου να είσαι καλά να τη θυμάσαι!
Έτσι είναι ακριβώς όπως τα λες...
Θα γίνετε ότι απαρνιώσασταν τότε.. !!!ΧΑ! να ξερες πόσες φορες το σκέφτηκα!
Οι μανούλες μας...καλο Παράδεισο να έχουν!

Ελένη Φλογερά είπε...

Αχτίδα μου να είσαι καλά και να την θυμάσαι πάντα. Και από εκεί ψηλά που είναι σίγουρα νοιάζεται για την Γιωργίτσα της.
Φιλάκια!

nikol είπε...

Πως να ξεχάσεις τη μάνα , που σε γέννησε , που σε κανάκεψε που μεγάλωσε και ένοιωσε ανήμπορη!
Το κενό της δυσαναπλήρωτο , να την θυμάσαι Αχτίδα μου
Η μητέρα δεν έχει ηλικία!
Φιλάκια πολλά

Άννα είπε...

Σε λιγες μερες εγω θα μετρησω 6 χρόνια... Αλλα οταν λεω στα παιδιά μου τα διαφορα πετυχημένα οπως: "οταν θα γινεις γονιός θα με καταλάβεις", μεχρι εδω κάτω την ακούω να γελάει!
Να εισαι γερή Αχτίδα, να τη θυμάσαι!

Fanypap είπε...

Να είσαι γερή να την θυμάσαι γλυκούλα μου!! Σ'αγαπώ πολύ!! φιλάκια.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

ΦΙΛΕΣ ΜΟΥ ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ,ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΣΤΙΓΜΗ ΑΥΤΗ Η ΜΕΡΑ ΜΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΤΗ ΜΟΙΡΑΣΤΩ ΜΑΖΙ ΣΑΣ ΛΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΕΛΕΓΑ Σ'ΕΚΕΙΝΗ.ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΚΑΙ ΚΑΛΟ ΣΚ ΝΑ ΕΧΕΤΕ.

follow me ... σκέψεις, απόψεις είπε...


Γλυκά τρυφερά λόγια με όμορφες αναφορές στις αναμνήσεις σου Αχτιδούλα! Τα λόγια, οι συμβουλές και η συμπεριφορα της Μάνας δικαιώνονται μετά από καιρο. Σου εύχομαι γλυκιά μου να είσαι καλά να τη θυμάσαι!!! Καλό βραδάκι με φιλιά πολλά!!!
Από το iPhone μου

Σμαραγδάκι- Ρούλα είπε...

Τιποτε και κανεις δεν αναπληρώνει το κενό της οσα χρόνια και να περάσουνε...Αχτιδα μου εστω και 40...το ιδιο θα σου λειπει... θυμασαι παντα τα καλήτερα.. οταν φευγουν..να εισαι καλά να το κανεις παντα....φιλακαι πολλα ...

ΔΕΛΦΙΝΑΚΙ είπε...

Πολύ συγκινητική η ανάρτηση σου καλή μας αχτιδούλα...να είσαι πάντα καλά , να την θυμάσαι με αγάπη...

Κική Κωνσταντίνου είπε...

αχ συγκινηθηκα τωρα!

να τη θυμασαι παντα τοσο ομορφα φιλη μου!

ειμαι σιγουρη πως σε βλεπει απο ψηλα και νοιωθει περηφανη για σενα!

φιλακια πολλα αχτιδουλα μου!

marimar είπε...

Πόσο δίκιο έχεις σε όσα γράφεις Αχτίδα μου. Τώρα που έχασα την δική μου μητέρα, σε καταλαβαίνω απόλυτα!!!
Να ζήσετε να την θυμόσαστε με αγάπη όπως πάντα.

Marina είπε...

Αλήθεια είναι ΟΛΑ Αχτίδα μου!!!
Μακάρι κανένας άνθρωπος να μη βίωνε την απώλεια!!!

cummulus είπε...

Καλό παράδεισο νά ἔχει ἡ μητέρα σας.
"θα τους "φορτώνετε" με ενοχές όταν δεν σας τηλεφωνούν.."
Λέτε πολλές ἀλήθειες. Τό παραπάνω μού θυμίζει τήν πεθερά μου. Ἐπιμένει, στό νά τῆς τηλεφωνεῖ ἡ κόρη της, ἡ γυναῖκα μου δηλαδή, λέγοντας της, "έσύ εἶσαι τό παιδί".
Μέ τήν εὐκαιρία, στήν φωτό τῆς μητέρας σας, βλέπω νοσοκόμες μέ ποδιές. Τώρα ὅλες φορᾶνε παντελόνι. Ἀλήθεια, πότε εγινε ἡ φωτογράφιση καί σέ ποιό νοσοκομεῖο;