Ξύπνησα με τα κοκκόρια!

Παρασκευή σήμερα..ένα σκαλοπατάκι πριν το Άγιο ΣΚ που όλοι περιμένουν για να βγουν από τη καθημερινότητα τους. 

Χθες η χαζοβιόλα το έπαιξα καλή...μαστόρισα βοηθώντας το Δημήτρη στα ντουλάπια του και έπαθα ένα ..μίνι λουμπάγκο και έμεινα σε θέση S για όλο το απόγευμα, το βράδυ δεν μπορούσα να κουνηθώ.. 

Έτσι κοιμήθηκα από τις 10 με τις..κότες όμως σήμερα σηκώθηκα  στις 6 (!) ευτυχώς καλά και είμαι έτοιμη να αναλάβω το μικρό που θα αριβάρει σε λίγο. Ξέρετε γιατί σηκώθηκα τόσο πρωί; γιατί κάποια στιγμή ξύπνησα και με έπνιξαν οι σκέψεις των όσων θέλω να κάνω και η αγωνία αν θα τα προλάβω.. Στα τέλη Απρίλη πάω..ταξίδι 3ήμερο..και η έννοια μου είναι η Κλώντη που δεν μπορώ να την πάρω μαζί μου και θα την αφήσω στο μόνο άνθρωπο που εμπιστεύομαι για κάτι τέτοιο, τη κόρη μου την Ειρήνη..

Με το καφέ στο χέρι παίρνω τη ..δόση μου από εσάς στο καναπέ του μπλοκόσπιτου μου ενώ βλέπω το Δημήτρη να ..πανηγυρίζει που η κληματαριά του άρχισε να φυλλώνει και ιδιαίτερα το "μάτι" που έβαλε από ένα άλλο είδος αμπελιού.. 

Όταν τον βλέπω πόσο αγαπά τη φύση σκέπτομαι οτι ίσως έπρεπε αντί να ρίξουμε τα χρήματα μας στο μικρό στούντιο που κάναμε ίσως έπρεπε να αγορασουμε τελικά αυτό το κτήμα που ονειρευόμασταν.

Όμως ...η λογική μου λέει οτι από εδώ και πέρα πρέπει να ήμαστε σε ..γιατρούς κοντά και στα παιδιά μας που θα μας χρειαστούν .

 Άλλωστε μη νομίζετε οτι χάνω την αισιοδοξία μου για κάτι τέτοιο..η ζωή μου έμαθε οτι ποτέ δεν γίνεται ότι προγραμματίζεις, είναι απρόβλεπτη και βάζει τα δικά της φινάλε στα σχέδια όλων μας.

Καλημέρα λοιπόν , κουράγιο για σήμερα με χαμόγελο..εγώ..ξέρετε τώρα..πατίνι και στο πάρκο..

Αχτιδένια αγκαλίτσα μαμαδίστική.