Τα απρόοπτα που λέγαμε........

Είναι από αυτά τα ..ξαφνικά που μας έρχονται για να μας θυμίζουν ότι ο άνθρωπος ακροβατεί πάντα στο κενό ανάμεσα σε σκαμπανεβάσματα του εδάφους που είναι η καθημερινότητα του..Νομίζω ότι αυτό είναι κάτι που ποτέ δεν πρέπει να ξεχνούμε , να αγνοούμε ώστε να ζούμε τη κάθε μας στιγμή όπως πραγματικά πρέπει να χαιρόμαστε. 

Μη σας ζαλίζω..τέλος καλό όλα καλά.. Παρασκευή πρωί κράτησα το μικρό Δημητράκη, περάσαμε υπέροχα ..είναι τόσο ήσυχο και βολικό παιδάκι..Το μεσημέρι τον ..παρέδωσα όπως λέω για να ετοιμαστούμε όλοι στη κουζίνα για το Σαββατιάτικο πάρτι γενεθλίων του.

Όμως ..όμως..ένα τηλεφώνημα ...κλάματα από τη κόρη μου ..ο μικρός έπεσε και χτύπησε άσχημα στο κεφάλι. Είχε άπνοια για λίγο, και σπασμούς.. κάλεσε το ιδιωτικό ιατρικό κέντρο που ήμαστε όλοι γραμμένοι και μεταφέρθηκε στο Παπαγεωργίου . Σαν τους τρελούς φύγαμε..ο άνδρας μου δεν μιλιώτανε..μέσα μου όμως πίστευα ότι όλα θα πάνε καλά..η διαίσθηση που σπάνια με ξεγελάει.. Είναι η φωνή που υπάρχει μέσα μου και ενώνει τη καρδιά με το μυαλό, το ανθρώπινο με το Θεϊκό..

Μετά από πολλές εξετάσεις ευτυχώς συνήλθε, έμεινε 1 ώρα αναίσθητο δυστυχώς..και μας φόβισε..Αιμάτωμα δεν έδειξε μας είπαν ...το παιδάκι συνήλθε και μίλησε..Φανταστείτε τη συγκίνηση μου όταν με είδε ...μου χαμογέλασε και με ρώτησε:
- Η Κόντη..γιαγιά;

Θα μας το κρατήσουν είπαν 3ήμερο, το θέλαμε κι εμείς για να ησυχάσουμε από τυχόν νυχτερινές αγωνίες.Ξέρετε όσες είστε μαμάδες..κοιτάς το παιδί και παραφυλάς ακόμα και την ανάσα του.. αγωνιάς με κάθε έκφραση του..

Πόσο δύσκολο είναι να είσαι γονιός..τι βαρύ φορτίο που γίνεται ανάλαφρο με ένα του χαμόγελο μα άλλοτε τόσο βαρύ που σκύβεις από το πόνο..

Όλα καλά..ο Άγγελος που πιστεύω ότι υπάρχει επάνω σε κάθε παιδί, κάτι σαν αόρατη φτερούγα που το κλείνει μέσα του και το προστατεύει .. ο Άγγελος από το παιδικό σκαλιστό των παιδικών μου χρόνων..από τις μικρές εικονίτσες που μας μοίραζαν στο Κατηχητικό...τι θυμήθηκα τώρα...

Τα γενέθλια αναβλήθηκαν βέβαια, η τούρτα που με λαχτάρα περίμενε θα ...περιμένει..γερό να είναι  και θα έρθουν πολλά Σάββατα και η γιαγιά θα φτιάξει πολλές μανιταρόπιτες!!

Στους διαδρόμους των Επειγόντων σε ένα νοσοκομείο βλέπεις τόσα πολλά.. ένοιωσα άσχημα γιατί στον ίδιο χώρο μου είπαν πριν 1 χρόνο ότι πέθανε η μητέρα μου.. ένοιωσα άσχημα όσο με αγωνία περίμενα τη κόρη μου να βγει..

Τότε ένα χέρι στον ώμο..ένα  αγκάλιασμα...: - Είσαι η Αχτίδα;..Είμαι η Μαριάνθη.. 

Την ευχαριστώ..με έκανε να ξεχαστώ , να χαμογελάσω, να γελάσω , να μιλήσω μαζί της..να ξεχαστώ..

Το πρωί έμαθα ότι πέρασε η κόρη μου άσχημη νύχτα στο νοσοκομείο γιατί το παιδί έκλαιγε συνεχώς και ο λόγος..προφανής σε λίγο..είχαν βάλει λάθος βελόνα ενήλικα στο χεράκι του και πρήστηκε τόσο πολύ ώστε έγινε τυμπανισμός μέχρι τον ώμο.. πάει κι αυτό ..την αλλάξανε..του βάζουν μολυβδόνερο ..ένα ΣΚ είναι ..θα περάσει..

Αχτιδένια φιλάκια φίλοι μου.. 'Όλά θα πάνε καλά..