Η καθημερινότητα επανέρχεται..δόξα το Θεό!

Καλημέρα να πω..πρωινή πρωινή.. βλέπετε χθες κοιμήθηκα από τις 11μμ κουρασμένη αρκετά. Ο γάμος έγινε απλός και ήρεμος στο Δημαρχείο της Θεσσαλονίκης που ειλικρινά με απογοήτευσε ως προς την αίθουσα.. πάλι καλά που δεν την έβαλαν και κάτω από τη σκάλα..  

Εύχομαι ολόψυχα να είναι ευτυχισμένοι όπως ακριβώς το θέλουν. Όσο για τη ..πεθερά...είμαι από αυτές που ξέρω που να .. στέκομαι ..ούτε μπροστά ούτε και πίσω. Δίπλα και...  απλά όταν με χρειάζονται δηλώνω τη παρουσία μου , προς το παρόν έχω άλλον να τυραννώ..τον Δημήτρη μου...

Η τελετές και τα  λόγια του Δημάρχου ή του Ιερέα δεν έχουν αξία φίλοι μου αν το ίδιο το ζευγάρι δεν τα κάνει πράξη.. 

Χθες στο βιβλίο ευχών έγραψα ότι Γάμος είναι μοίρασμα, δρόμος δύσβατος που πρέπει οι ίδιοι να ανοίξουν πέτρα πέτρα..να ξεχορταριάσουν , να ομαλήνουν και να περπατήσουν επάνω του μαζί..χέρι χέρι ώστε να χαρούν τη διαδρομή του και το τέρμα του. Το μόνο που θέλω είναι να είναι ευτυχισμένες όπως βλέπουν ΑΥΤΕΣ την ευτυχία και όχι εγώ!

Κλασικούραααα! ξέρω..ίσως παλιοκαιρίτισα..μα ίσως και είναι θέμα χαρακτήρος και γιατί όχι..θέμα τύχης ο γάμος.. αν και επιμένω ότι στο γάμο εργάζονται δύο και όχι ένας .. Τέλος πάντων...σας ζάλισα πρωί πρωί με τις αμπελοφιλοσοφίες μου.. Περιμένω το μικρό Δημητράκη όπου νάναι για την πρωινή μου...εργασία! Έχω πάρει από την Ειρήνη και μπαλόνια για να τον απασχολήσω...

Δεν μαγειρεύω,..βαριέμαι..σήμερα αισθάνομαι κουρασμένη..ξέρετε σαν κι εκείνα τα παιχνίδια τα επαναφορτιζόμενα που οι..μπαταρίες τους έφθασαν στο τέλος..Έχω και καιρό να πάω για εξετάσεις ..τα έχω παρατήσει..άλλωστε δεν μπορώ να αλλάξω κάτι..και ο καιρός επηρεάζει την αρθρίτιδα μου ώστε η διάθεση μου πέφτει..

Όχι..δεν γκρινιάζωωω..αμέσως να με παρεξηγήσετε πια...αλλά αν δεν τα πω σε σας σε ποιόν να τα πω..είστε οι μόνοι που με ακούτε χωρίς να μου ζητάτε κάτι εκτός από το να σας απαντήσω στα σχόλια..

Καλημέρα φίλοι μου, Αχτιδένια φιλάκια σε όλους..ο καφές μου τελείωσε ..κάνω πως δεν βλέπω το υπέροχο κέικ σοκολάτας που μου έφερε η Ολίνα.. Εν τη ευκαιρία...η τούρτα μου έγινε ..όνειρο!